Καθώς μια μητέρα περιφερόταν με τον γιο της στον ζωολογικό κήπο της πόλης Λουόχε στην Κίνα προσπαθώντας να του μάθει τους ήχους που παράγει το κάθε ζώο, φτάνοντας μπροστά στο κλουβί δίπλα από το οποίο υπήρχε μια πινακίδα όπου ήταν γραμμένη η φράση «Αφρικανικό Λιοντάρι», έγινε μάρτυρας ενός αναπάντεχου περιστατικού. Το ζώο το οποίο βρισκόταν μέσα στο κλουβί έβγαλε έναν ήχο περισσότερο ήπιο και πιο γνώριμο από έναν βρυχηθμό. Στη θέση του βασιλιά της ζούγκλας βρισκόταν ένας σκύλος. Οι αναφορές για ανάλογα περιστατικά αντικατάστασης ζώων στον κήπο της Λουόχε ήταν πάρα πολλές. Στο κλουβί του λύκου υπήρχε ένας άλλος σκύλος και στη φωλιά της λεοπάρδαλης μια αλεπού.

Η ιστορία του ζωολογικού κήπου δημοσιοποιήθηκε λίγες ημέρες προτού φτάσω στη χώρα την προηγούμενη εβδομάδα. Στη συνέχεια, στις ειδήσεις κυριαρχούσε «η δίκη του αιώνα» του ατιμασμένου πρώην σημαίνοντος στελέχους του Κομμουνιστικού Κόμματος Μπο Σιλάι με τις κατηγορίες της απληστίας και της διαφθοράς. Καθώς οι αναφορές από την εξέλιξη της δίκης κοινοποιούνταν σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, η όλη υπόθεση έμοιαζε να αποτελεί ένα τολμηρό πείραμα κυβερνητικής διαφάνειας. Μόνο που στην πραγματικότητα δεν ήταν, καθώς η διαφάνεια ήταν εν μέρει πλασματική. Αρκετοί δημοσιογράφοι δεν είχαν πρόσβαση στην αίθουσα του δικαστηρίου, τμήματα των καταθέσεων είχαν ξεκάθαρα αναθεωρηθεί και κάποιες από τις φωτογραφίες έμοιαζαν να είναι σκηνοθετημένες.

Αυτή ήταν η πρώτη μου φορά στην ηπειρωτική Κίνα και αυτό που με εντυπωσίασε οι αντιθετικές πραγματικότητες της χώρας. Μία από αυτές αφορά το πόσο πολλά πράγματα κτίζονται και υλοποιούνται και με μια ταχύτητα που σου κόβει την ανάσα. Μια άλλη αφορά τον βαθμό της υπερβολής, της εξαπάτησης και της παραπλάνησης που υφίσταται. Στο Πεκίνο, συνομιλώντας με μια κάτοικο, της επισήμανα ότι η πόλη είναι περισσότερο πράσινη από όσο λέγεται. «Στην πραγματικότητα δεν είναι», μου απάντησε εκείνη και στη συνέχεια μου εξήγησε ότι τα δέντρα αυτά είχαν φυτευτεί κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για του Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 μαζί με άλλα δεκάδες εκατομμύρια δέντρα, με στόχο την κατασκευή μιας τεράστιας οικολογικής συνείδησης για τον υπόλοιπο κόσμο.

Η εξαπάτηση είναι ανθρώπινη, αλλά οι Κινέζοι είναι θεϊκοί σ’ αυτήν. Ή έστω απροκάλυπτοι. Οι απάτες με το φαγητό είναι οι πιο αχρείες: αρουραίος μασκαρεμένος σε αρνί, φτηνά ποτά σε επώνυμα μπουκάλια, σάλτσα σόγιας παρασκευασμένη με ανθρώπινα μαλλιά. Εχουν δημιουργηθεί σοβαρά προβλήματα με ελαττωματικά φάρμακα και λιγότερο σοβαρά με άτομα τα οποία προσποιούνταν τους μοναχούς για να συλλέγουν δωρεές. Ρώτησα ανθρώπους που γνωρίζουν την Κίνα πολύ καλύτερα από μένα σχετικά με αυτό και μου απάντησαν ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο αντικατοπτρίζει μια κουλτούρα στην οποία η εικόνα των πραγμάτων συχνά προκαλεί περισσότερο ντόρο από ό,τι η ουσία τους και πως αυτό αποτελεί πτυχή ενός πολιτικού συστήματος το οποίο εξαρτάται από τις εντυπώσεις, την ατμοσφαιρικότητα και τις μισές αλήθειες.