Θα τους δείτε κρεμασμένους από απόκρημνα βράχια σχεδόν σε όλα τα ελληνικά νησιά. Οι αυτοφυείς θάμνοι της κάππαρης έβριθαν από καρπούς προτού γίνουν της «μόδας». Σήμερα, θα πρέπει να ψάξετε λίγο, αλλά η συγκομιδή αξίζει τον κόπο. Η γεύση της είναι στυφή και πικάντικη.

Επίσης, η κάππαρη μπορεί να σπαρεί σε εσωτερικούς χώρους νωρίς την άνοιξη, ενώ φυτρώνει κανονικά και σε γλάστρες τους καλοκαιρινούς μήνες.

Είναι γνωστή ως ορεκτικό από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης, ο μεγαλύτερος φαρμακοποιός της αρχαιότητας (40-90 μ.Χ.), συνιστούσε να τρώγεται μαγειρεμένη, διότι είναι καλύτερη για το στομάχι. Ο Ιπποκράτης τη χρησιμοποιούσε ως αποχρεμπτικό. Στην Αθήνα των κλασικών χρόνων ήταν η τροφή των φτωχών. Ο καλόγερος Αγάπιος Λάβδος (17ος αιώνας) συνιστούσε να τρώγεται με λαδόξιδο και μέλι.

Χρήσεις στην κουζίνα

Χρησιμοποιείται ως καρύκευμα σε διάφορα φαγητά και σαλάτες, όπως η φάβα και τα ψάρια! Καταναλώνεται σαν ορεκτικό, βράζοντας τα φύλλα της, με λαδόξιδο. Αρωματίζει το ελαιόλαδο και το ξύδι.

Δεν ξεχνάμε ότι η κάππαρη είναι πολύ αλμυρή, για αυτό πρέπει να ξεπλένεται πολύ καλά και να χρησιμοποιείται «συνετά»!

Η αποξηραμένη όταν πρόκειται να καταναλωθεί μουσκεύεται για αρκετή ώρα!

Συντήρηση

Δεν τρώγεται ποτέ όπως τη μαζεύουμε

Μαζεύουμε μπουμπούκια (μπιλάκια) της κάππαρης και τα βάζουμε σε λεκάνη με νερό. Ξεπικρίζουμε αλλάζοντας το νερό κάθε μέρα για περίπου 10 ημέρες. Στραγγίζουμε και βάζουμε την κάππαρη σε βαζάκι. Προσθέτουμε λίγο αλάτι και μια πρέζα ζάχαρη, και το γεμίζουμε με λευκό ξίδι. Σε περίπου μία εβδομάδα μπορούμε να την καταναλώσουμε.
Μια φορά κι έναν καιρό
Ο Τιμοκλής, σατιρικός ποιητής του 4ου αιώνα π.Χ., είχε γράψει πώς η Φρύνη, η διάσημη εταίρα της αρχαιότητας, μάζευε και πουλούσε κάππαρη στην αγορά της Αθήνας. Οσο διάστημα πουλούσε την κάππαρη δεν εργαζόταν ως εταίρα κι αυτό δημιουργούσε προβλήματα στους πελάτες, που παραπονούνταν ότι τους «έκλεινε την πόρτα».

Συγκομιδή

Μπορεί να έχει όμορφα λευκά άνθη, αλλά το ζητούμενο είναι να τα μαζέψουμε πριν ανοίξουν, δηλαδή όσο είναι πράσινα μπιλάκια