Αναζήτηση
«Αν κανείς δεν σε θέλει, θα σε πάρω εγώ. Ας χιονίσει πάνω μας η αλήθεια!». Με αυτούς τους στίχους και κάνοντας ένα λογοπαίγνιο ανάμεσα στο «σνόου» (χιόνι) και τον Σνόουντεν, η Πάτι Σμιθ πρόσφερε «άσυλο» στον νεαρό αμερικανό αναλυτή στη διάρκεια μιας συναυλίας που έδωσε πριν από λίγες ημέρες στο Ελσίνκι. «We want to know» (θέλουμε να ξέρουμε), έτσι τελείωσε το τραγούδι της η 66χρονη αμερικανίδα αντισυμβατική τραγουδίστρια, κι αυτή η φράση αποτελεί χωρίς αμφιβολία ένα από τα κεντρικά συνθήματα της εποχής μας.
Ο Εντουαρντ Σνόουντεν έχει προσφέρει με τις αποκαλύψεις του μεγάλη υπηρεσία στην παγκόσμια δημοκρατία. Ολοι υποπτευόμασταν ότι ο Μεγάλος Αδελφός –που δεν είναι μόνο Αμερικανός, είναι και Γερμανός, Γάλλος, Ελληνας –καταγράφει με κάποιο τρόπο τις ιδιωτικές μας επικοινωνίες, δεν γνωρίζαμε όμως τους μηχανισμούς ούτε φανταζόμασταν την εμβέλειά τους. Τώρα ξέρουμε πως οτιδήποτε λέμε στο τηλέφωνο και οτιδήποτε γράφουμε στο facebook κάπου αποθηκεύεται και μπορεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας. Και τη γνώση αυτή την οφείλουμε σε έναν άνθρωπο που έβαλε την αλήθεια πάνω από τη βολή του, πάνω από την ελευθερία του, πάνω από την οικογένειά του, πάνω από την ίδια του τη ζωή.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Ο ίδιος άνθρωπος που υπηρετεί με τέτοια αυταπάρνηση την ελευθερία ζητά άσυλο από μερικές από τις πιο ανελεύθερες χώρες του πλανήτη, όπως είναι η Ρωσία, η Βενεζουέλα και η Νικαράγουα. Και εκφράζει την ευγνωμοσύνη του και τον σεβασμό του επειδή οι χώρες αυτές είναι «οι πρώτες που αντιστέκονται στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους ισχυρούς». Δύσκολα θα συμφωνήσει με την επισήμανση αυτή ο ρώσος μπλόγκερ Αλεξέι Ναβάλνι, που καταδικάστηκε χθες σε πενταετή καταναγκαστικά έργα ύστερα από μια δίκη όπου οι 33 από τους 35 μάρτυρες κατέθεσαν υπέρ του. Ο Ναβάλνι μπορεί να μην είναι ο «ρώσος Μαντέλα», όπως έσπευσαν κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν, αφού έχει κατά καιρούς ενστερνιστεί υπερεθνικιστικές θέσεις, εξαιτίας των οποίων αποβλήθηκε από το φιλελεύθερο κίνημα Γιάμπλοκο. Κατόρθωσε όμως να αναδειχθεί σε ηγέτη της ρωσικής αντιπολίτευσης και γι’ αυτό ακριβώς η εξουσία αποφάσισε να τον λειώσει.
Και δεν είναι μόνο η υπόθεση Ναβάλνι. Είναι οι δολοφονίες των δημοσιογράφων, είναι οι διώξεις των ομοφυλοφίλων, είναι η συχνή χρήση βασανιστηρίων για την απόσπαση ομολογιών, είναι οι ασφυκτικοί περιορισμοί στο έργο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, είναι ο εγκλεισμός των Pussy Riot στα γκουλάγκ, είναι η μεταθανάτια καταδίκη του Σεργκέι Μαγκνίτσκι. Δεν περιμένουμε φυσικά από τον Σνόουντεν να καταγγείλει όλα τα παραπάνω από το αεροδρόμιο της Μόσχας στο οποίο έχει καταφύγει. Περιμένουμε όμως να μην προκαλεί τη νοημοσύνη μας και τη δημοκρατική μας ευαισθησία. Αλλά εδώ διαβάζουμε ότι ο Δήμος Σπάρτης ετοιμάζεται να ανακηρύξει τον ρώσο Πρόεδρο επίτιμο δημότη του…
Εμείς, πάλι, προτιμάμε την Πάτι Σμιθ.
