Οσον αφορά τα ζητήματα ασφαλείας, εμείς οι Αμερικανοί οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας. Είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε όσο όσο για να κατατροπώσουμε τους τρομοκράτες που ουρλιάζουν πως «ο Αλλάχ είναι μεγάλος» και τοποθετούν βόμβες αλλά δεν κάνουμε το παραμικρό για να αντιμετωπίσουμε ένα άλλο είδος τρομοκρατίας –την πιο πεζή και τετριμμένη τρομοκρατία της οπλοκατοχής και της αλόγιστης οπλοχρησίας σε σχολεία και κινηματογράφους, η οποία κάθε χρόνο αφαιρεί 1.200 φορές παραπάνω ζωές Αμερικανών απ’ όσο η παραδοσιακή τρομοκρατία.

Η ανισορροπία στις προτεραιότητες γίνεται αντιληπτή αν αναλογιστεί κανείς ότι από το 2005 και έπειτα, εξαιτίας της τρομοκρατίας, κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους μόλις 23 Αμερικανοί κατά μέσον όρο, οι περισσότεροι εκτός της επικράτειας των ΗΠΑ. Περισσότεροι Αμερικανοί πεθαίνουν από την πτώση τηλεοράσεων ή άλλων οικιακών συσκευών παρά από τρομοκρατικές επιθέσεις. Οι άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους από τσιμπήματα μελισσών είναι δύο φορές περισσότεροι από αυτούς που σκοτώνονται από την πτώση οικιακών συσκευών ενώ αυτοί που σκοτώνονται πέφτοντας από σκάλες είναι 15 φορές περισσότεροι. Το πιο συγκλονιστικό είναι το γεγονός ότι κάθε χρόνο περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας των όπλων. Τα παιδιά της Αμερικής έχουν 13 φορές περισσότερες πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας της οπλοχρησίας από τις πιθανότητες που έχουν τα παιδιά των υπόλοιπων βιομηχανικών χωρών.

Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι είμαστε πρόθυμοι να ξοδέψουμε τρισεκατομμύρια δολάρια για τον εντοπισμό «μεταδεδομένων» από σχεδόν κάθε κλήση που πραγματοποιείται στις ΗΠΑ, για την αντιμετώπιση μιας απειλής η οποία, προς το παρόν τουλάχιστον, σκοτώνει ελάχιστους Αμερικανούς τον χρόνο ενώ την ίδια στιγμή κωλυσιεργούμε και δεν θεσπίζουμε αυστηρότερα μέτρα για τον περιορισμό της αλόγιστης οπλοχρησίας η οποία κάθε χρόνο σκοτώνει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους; Αυτό που συνέβη στο Δημοτικό του Σάντι Χουκ στο Κονέκτικατ, δεν ήταν μια μορφή τρομοκρατίας; Ολα όσα συμβαίνουν καθημερινά στις χειμαζόμενες από τη δράση των συμμοριών γειτονιές του Σικάγου δεν είναι εξίσου τραυματικά για τα παιδιά;

Μια έτοιμη λύση για το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν υπάρχει, αλλά είναι απαραίτητο να καθοριστούν με προσοχή οι κίνδυνοι και τα οφέλη της κάθε πρότασης. Οσον αφορά την οδική ασφάλεια, βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο. Παρέχουμε στους περισσότερους Αμερικανούς τη δυνατότητα να οδηγούν αλλά τους ελέγχουμε με τα διπλώματα, τις άδειες, τις ασφάλειες και την υποχρεωτική χρήση των ζωνών ασφαλείας. Οσον αφορά την εθνική ασφάλεια και την τρομοκρατία, αναρωτιέμαι μήπως δώσαμε υπερβολική προσοχή. Σε ό,τι αφορά τα όπλα δεν κάνουμε πολλά. Κάποια βασικά βήματα τα οποία δεν θα παραβίαζαν την 2η τροπολογία, όπως οι αυστηρότεροι έλεγχοι, οι έρευνες για την κατανόηση του φαινομένου της αλόγιστης οπλοχρησίας και της βίας των όπλων, οι επενδύσεις για την κατασκευή έξυπνων όπλων, θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν αλλά δυστυχώς δεν πραγματοποιούνται. Για να χρησιμοποιήσει κάποιος μια πιστωτική κάρτα χρειάζεται έναν κωδικό ενώ για να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο χρειάζεται ένα κλειδί. Για να χρησιμοποιήσει ένα όπλο δεν χρειάζεται τίποτα απολύτως.

Τελευταία Νέα