«Ο Τζον Ελκάν είναι κάτι περισσότερο από έτοιμος». Η φράση αυτή είχε ακουστεί πριν από έξι χρόνια, όταν ο Ουμπέρτο Ανιέλι παρέδιδε το δαχτυλίδι της εμβληματικής οικογένειας και έβαζε τον ηλικίας 32 ετών, τότε, Τζον στα δύσκολα της Fiat.

Οσο έτοιμος φάνταζε τότε ο «μικρός» για τη διαδοχή άλλο τόσο αποφασισμένος μοιάζει σήμερα να διατηρήσει το ποσοστό συμμετοχής των Ανιέλι στην ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία.

Οι εποχές έχουν αλλάξει. Ο όμιλος Fiat είναι σήμερα περισσότερο «παγκοσμιοποιημένος» από ποτέ καθώς βρίσκεται με το ένα πόδι στο Τορίνο και το άλλο στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ, εκεί όπου εδρεύει η Chrysler.

Η φημολογούμενη συγχώνευση των δύο εταίρων με την εξαγορά μεριδίου 41,5% της Fiat από την Chrysler απειλεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ομίλου.

Τον ερχόμενο μήνα τα αμερικανικά δικαστήρια θα αποφανθούν για το τίμημα που θα καταβάλει στη Fiat το αμερικανικό συνταξιοδοτικό ταμείο που κατέχει σήμερα μερίδιο 16,4% στην Chrysler.

Ομως οι Ανιέλι δεν θέλουν να χάσουν τον έλεγχο στη «νέα Fiat», ακόμα κι αν αυτή «αμερικανοποιηθεί» περισσότερο από το αναμενόμενο. Διότι όσο περισσότερο πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι «ο τελευταίος των Ανιέλι» πασχίζει να παραμείνει στο τιμόνι της εταιρείας και να διατηρήσει το 30% των μετοχών του ομίλου τόσο ενισχύονται οι φόβοι των Ιταλών ότι το καμάρι της βιομηχανίας τους θα μεταναστεύσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Μήπως λοιπόν θα πρέπει να αφαιρεθεί από το αρκτικόλεξο της Fiat (Fabbrica Italiana Automobili Torino) το «Ι» που αντιστοιχεί στην Ιταλία και πιθανόν το «Τ» που αντιστοιχεί στην έδρα της εταιρείας, το Τορίνο; Μόλις πριν από λίγες ημέρες η διοίκηση προανήγγειλε τη μετακίνηση της θυγατρικής που παράγει τα φορτηγά Iveco και αγροτικά μηχανήματα στο Λονδίνο. Για φορολογικούς λόγους προφανώς. Αν η εταιρεία είχε έδρα στη Βρετανία, το 1,5 δισ. ευρώ των κερδών της περασμένης χρονιάς δεν θα είχε φορολογηθεί με ποσοστό 31% (που ισχύει στην Ιταλία) αλλά με ποσοστό 22% (η κυβέρνηση Κάμερον σχεδιάζει μείωση του εταιρικού συντελεστή στο 20% το 2015). Το παιχνίδι «μένει ή φεύγει» παίζεται καιρό στην Ιταλία. Ο γενικός διευθυντής Σέρτζιο Μαρκιόνε υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία ότι η εταιρεία παράγει ζημιές στην Ιταλία και κέρδη στις ΗΠΑ. Αλλά και ο Ελκάν φροντίζει να παίζει με τα νεύρα των Ιταλών.

«Νομίζετε ότι η Fiat θα υπήρχε σήμερα αν δεν είχαμε επενδύσει στην Chrysler;» δήλωνε προ ημερών στους μετόχους. Η πρόσφατη πώληση του μεριδίου της Exor (του επενδυτικού σχήματος των Ανιέλι) στην ελβετική SGS απέφερε 1,5 δισ. ευρώ στην οικογένεια και επιβεβαίωσε αυτό που όλοι γνωρίζουν: ο Ελκάν και οι συγγενείς του έχουν πολύ χρήμα για να παραμείνουν μεγαλομέτοχοι και μετά τη συγχώνευση με την Chrysler.