Αναζήτηση
Ακόμη και οι πιο πολύφερνες νύφες κάποια στιγμή πρέπει να πουν το «ναι». Αλλιώς μένουν στο ράφι: από το 6,2% που πήρε η ΔΗΜΑΡ στις εκλογές του Ιουνίου κινείται πλέον –σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις –στην περιοχή του 4%, παρά τις ντρίμπλες του τύπου «δεν ψηφίζω το Μεσοπρόθεσμο, αλλά ψηφίζω τον προϋπολογισμό».
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ που από το 12,8% του Ιουνίου καταγράφει σήμερα ποσοστό γύρω στο 6% –με σημαντικά πολιτικά στελέχη του να το έχουν εγκαταλείψει, κάποια να έχουν ήδη εξαγγείλει δικά τους κόμματα!
Ο κ. Βενιζέλος, όμως, βλέπει την αμείλικτη αλήθεια. Κι έχει απευθύνει –δυο φορές –πρόσκληση για τη δημιουργία ενός κεντροαριστερού σχήματος, που θα λειτουργεί ως ομπρέλα για όλες τις δυνάμεις και τους πολιτικούς τού χώρου. Ο κ. Κουβέλης, από την άλλη, κάνει πως δεν ακούει. Εξακολουθεί να αρνείται τη συνεργασία και μοιάζει να εθελοτυφλεί μπροστά στο αναπότρεπτο.
Οι άσπονδοι φίλοι της ΔΗΜΑΡ υποστηρίζουν ότι ο κ. Κουβέλης τηρεί αυτή τη στάση επειδή θέλει να το έχει δίπορτο με τον ΣΥΡΙΖΑ –σε περίπτωση που ο κ. Τσίπρας δείξει ότι λογικεύεται.
Ωστόσο, κορυφαία στελέχη της ΔΗΜΑΡ, όπως ο γραμματέας του κόμματος Σπύρος Λυκούδης, κάνουν σαφές ότι η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ είναι μονόδρομος κι όσοι έπαιξαν λαϊκίστικα κατά του Μνημονίου δεν μπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστους συνεργάτες. Αρα –ψιθυρίζουν –η πρόσκληση για μια ευρύτερη κεντροαριστερή συσπείρωση –αργά ή γρήγορα –θα έλθει από την Αγίου Κωνσταντίνου.
Οι προσκλήσεις συνεργασίας, όμως, έχουν κάποια σημασία όταν γίνονται στο σωστό τάιμινγκ. Οταν το ποσοστό ενός κόμματος φτάσει εκεί κοντά στο 3%, μια τέτοιου είδους πρωτοβουλία θα δείχνει, πάνω απ’ όλα, απόγνωση. Δεν θα πείθει –και δεν θα συσπειρώνει τους ψηφοφόρους: και το… ράφι θα έλθει πιο κοντά.
