Αναζήτηση
Βασικά θέλω να συμπαρασταθώ στον πρόεδρο Πάνο, για την αήθη επίθεση την οποία υφίσταται από εκείνον, τον Αδωνη, σχετικά με το σκάφος του μπαμπά του, το οποίο πού και πού «καβαλούσε», γιατί τώρα δεν το «καβαλάει». Δεν είναι τυχαίο το ρήμα που χρησιμοποιώ, το αντίθετο. Διότι τι είναι ένα σκάφος; Ενα άλογο της θάλασσας! Οπως και το αυτοκίνητο, της ξηράς. Λ.χ., εγώ στις αρχές της δεκαετίας του ’80 που δεν είχα αυτοκίνητο «καβαλούσα» το αυτοκίνητο του πατέρα μου, ένα Ford Cortina της κακιάς ώρας, άσχετο που τη δουλειά του την έκανε.
Του Πάνου ο μπαμπάς είχε περισσότερα χρήματα και είχε σκάφος. Τι να κάνουμε τώρα, κύριε Αδωνή μου; Θα τον ψέξουμε και γι’ αυτό;
Τα γράφω αυτά εξαρχής, διότι δεν επιθυμώ να συνεισφέρω στον ύπουλο πόλεμο που δέχεται ο πρόεδρος Πάνος την επαύριο του ιδρυτικού συνεδρίου του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες», του οποίου ηγείται με τόση επιτυχία.
Ο άλλος λόγος για τον οποίο αναφέρομαι στο θέμα είναι ότι ο πρόεδρος Πάνος αρκείται πλέον στο να κόβει βόλτες στη θάλασσα με ένα ταπεινό φουσκωτό –αυτό που δηλώνει και στο πόθεν έσχες. Αν ήταν δικός του ο Ηλιάτορας, που είναι και το όνομα του επίδικου σκάφους, προφανώς θα είχε ένα μικρό πρόβλημα. Ανάλογο ίσως αυτού που έστειλε αρχικά στο δικαστήριο τον Ακη, μια σκέτη θλίψη, Τσοχατζόπουλο επειδή είχε ξεχάσει να δηλώσει μια χρονιά το σπίτι στο πόθεν έσχες και έφαγε οκτώ χρονάκια για προκαταβολή να έχει να πορεύεται.
Αρα, κύριε Αδωνη, είσαι πολύ φάουλ αν πιστεύεις ότι ο πρόεδρος είναι τόσο κουτός να μη γνωρίζει τι κάνει.
Πού είναι ο Ηλιάτορας;
Ενα πράγμα που με προβλημάτισε σε αυτή την ιστορία είναι τι έγινε αυτό το σκάφος, που το έβλεπα φάτσα κάρτα στην τέταρτη μαρίνα της Γλυφάδας, ακριβώς μπροστά στον λιμενικό σταθμό και απέναντι από τα «δελφίνια», κάθε φορά που πήγαινα για καφέ με τους κολλητούς, Κυριακή πρωί. Διότι τώρα δεν υπάρχει εκεί.
Και επειδή ένα σκάφος δεν είναι μια καρέκλα να τη βάλεις σε μια αποθήκη, αλλά είναι σκάφος με πλώρη, πρύμνη, προπέλες, γέφυρα κ.λπ. και δεν κρύβεται, είπα να ρωτήσω να δω τι έγινε. Για πού σαλπάρισε. Για ποια μέρη μακρινά και ονειρεμένα.
Με προσγείωσαν ανώμαλα. Ο Ηλιάτορας που κάποτε αρμένιζε περήφανα στα πελάγη με τη βρετανική σημαία να κυματίζει στην πρύμνη του, είναι ακόμη ένα θύμα της πολιτικής! Εδώ και περίπου ένα χρόνο βρίσκεται παρκαρισμένος, ανάμεσα σε κουφάρια άλλων σκαφών, σε μια αλάνα πίσω από το παλιό αεροδρόμιο, στο Ελληνικό. Σε καρνάγιο, το όνομα του οποίου δεν αναφέρω διότι δεν έχει την παραμικρή σημασία.
Εκεί, πάνω σε κάτι βαρέλια, ακούγεται τις νύχτες να τρίζει με αυτά που ακούει γύρω του. Χθες δε που έμαθε για την ανακοίνωση του προέδρου Πάνου, με την οποία ξεκαθαρίζει το τοπίο (κατά την άποψή του) για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του και απειλεί με μηνύσεις όποιον αναπαράγει όσα λέει ο Αδωνις, παραλίγο να γκρεμιστεί από τα βαρέλια. Τέτοια ανατριχίλα τον κατέλαβε…
Ας τα βρει το δικαστήριο…
Οι Ρωμαίοι πάντως που είχαν καεί από τους πολιτικούς, αλλά και από τις σχέσεις τους γενικώς, άφησαν στην ιστορία το γνωστό απόφθεγμα «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται τίμια», κάτι για το οποίο συνηγορώ ανεπιφύλακτα. Με την έννοια αυτή, φίλος δικηγόρος ο οποίος γνωρίζει άριστα τα περί τις εξωχώριες εταιρείες, τις γνωστές και ως οφσόρ, μου ανέφερε ότι ανεξάρτητα από το ποιος εμφανίζεται ως διαχειριστής μιας τέτοιας εταιρείας, το σημαντικό είναι ποιος ο πραγματικός δικαιούχος/ιδιοκτήτης, ο φέρων τις μετοχές της εταιρείας, ο beneficial owner, όπως θα λέγαμε και εμείς οι αγγλομαθείς (όχι εσύ παιδί μου Αλέξη, για μας λέμε).
Σε κάθε περίπτωση, αυτά θα τα λύσει το δικαστήριο, στο οποίο φαντάζομαι θα προσφύγει ο πρόεδρος Πάνος κατά του Αδωνη, για να μάθει (ο Αδωνις) να μην τον κοροϊδεύει όπως έκανε προχθές το βράδυ στη Βουλή…
Ανταλλαγή… εντυπώσεων
Στη Βουλή, στον διάδρομο, παραλίγο να σημειωθεί σύγκρουση προχθές, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Σύγκρουση με την έννοια να πέσει ο ένας πάνω στον άλλο –μην πάει ο νους σας στο κακό. Ο Γιώργος, ο global Γιώργος, βγήκε από το γραφείο του στη Βουλή για να κατευθυνθεί στην αίθουσα να ψηφίσει υπέρ, φυσικά, του πολυνομοσχεδίου. Το ίδιο έκανε εκείνη την ώρα και ο πρόεδρος Βαγγέλης. Είπαν μια «καλησπέρα», συνέχισαν με ένα «καιρό έχουμε να τα πούμε», κατέληξαν σε μια αμοιβαία πρόσκληση: «Εχεις καθόλου χρόνο να βρεθούμε;» Και θα βρεθούν. Σήμερα. Για να ανταλλάξουν εντυπώσεις –ο ένας από την Ελλάδα, ο άλλος από το εξωτερικό.
Την τελευταία φορά πάντως που βρέθηκαν στην Ιπποκράτους, ο πρόεδρος Βαγγέλης εμπλούτισε τις γνώσεις του (ε, δεν τα ξέρει και όλα) αναφορικά με το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα…
«Δολοφονικό» τηλεφώνημα
Με ένα… στεγνό τηλεφώνημα, όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Ηλίας Κικίλιας αντικαταστάθηκε χθες από τη θέση του διοικητή του ΟΑΕΔ και τη θέση του κατέλαβε ένας –ακόμη –πούρος δεξιός, ο κύριος Αμπατζόγλου, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα διότι επανακάμπτει πλησίστιο το κομματικό κράτος της Δεξιάς με την ανοχή των προέδρων Βαγγέλη και Φώτη.
Το επισημαίνω διότι αφού είχε ξεσπάσει ο σάλος με την απαίτηση του υπουργού Γιάννη Βρούτση (μεγάλη φωτογραφία) να υποβάλει παραίτηση ο Κικίλιας, είχα ρωτήσει τον υπουργό Εργασίας αν ξεπεράστηκε το πρόβλημα. Και μου είχε απαντήσει:
– Εχω ζητήσει την παραίτηση και την αναμένω…
Παραίτηση τελικά δεν υπεβλήθη, αλλά υπήρξε αποπομπή. Την ανακοίνωσε –το στεγνό τηλεφώνημα που προανέφερα –ο πιστός (του προέδρου Αντώνη) υπουργός Σταμάτης (μικρή φωτογραφία) στους προέδρους Βαγγέλη και Φώτη, και αυτό ήταν.
–Τελικά για ποιον λόγο αποπέμφθηκε ο κ. Κικίλιας; ρώτησα τον κ. Σταμάτη χθες το βράδυ.
–Ασυμφωνία χαρακτήρων, μου ανέφερε γελώντας.
–Οπως στα διαζύγια, σημείωσα…
Ρώτησα αν στην ατζέντα της επικοινωνίας με τους δύο πολιτικούς αρχηγούς υπήρχε και καμιά δόση ανασχηματισμού. Με διαβεβαίωσε κατηγορηματικά πως «όχι».
–Οχι, όχι, με τίποτε, μου ανέφερε συγκεκριμένα.
Τον πίστεψα. Αν άνοιγε τη συζήτηση για ανασχηματισμό, θα έπρεπε και να τον κάνει. Ο πρόεδρος Αντώνης, όχι ο πιστός Δημήτρης, εννοείται…
