Δεν είναι πολιτικός. Δεν κατέχει τους τρόπους της τρέχουσας δημαγωγίας: την κολακεία της πελατείας, τον εμφυλιακό στιγματισμό των αντιπάλων, τον λυρισμό του εθνικού μελό. Είναι τεχνοκράτης. Ανήκει στο είδος εκείνο των δημόσιων προσώπων που μας απευθύνονται στρυφνά, με τις κουραστικές στατιστικές τους, και καθόλου δεν ενδιαφέρονται να κατακτήσουν τις ψυχές μας.

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης άφησε πριν από δέκα μήνες την έδρα της Γενετικής στη Γεωπονική του ΑΠΘ για να αναλάβει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Αυτός ο άσημος υπουργός επιχείρησε (χθες στο «Βήμα») να μιλήσει σαν πολιτικός. «Εθνικό», είπε, «είναι ό,τι είναι παραγωγικό».

Πώς αποφαίνεται αυτός για το Εθνικό; Το Εθνικό το ορίζουν, το καλλιεργούν και το εμπορεύονται μονοπωλιακώς οι επαγγελματίες της πολιτικής. Αυτοί κηρύττουν ότι το Εθνικό μάς προορίζει για πράξεις ηρωικές –για πολέμους και επαναστάσεις –και δεν επιτρέπεται να συγχέεται με φροντίδες τόσο άχαρες όσο η παραγωγικότητα.

Το Εθνικό, που επωάστηκε στο θερμοκήπιο της Διορίζουσας Πολιτείας, περιφρονεί ως καπιταλιστική την ανταγωνιστικότητα. Εγκολπώνεται ως ιερή τη μονιμότητα. Περιφρονεί ακόμη και τον ορθό λόγο ως προτεσταντική πεζότητα.

Σφάλλει ο τεχνοκράτης υπουργός. Γιατί να θέλει ένα έθνος να περπατήσει στον δρόμο του κοινού νου, όταν μπορεί να πετάξει με τα φτερά της φαντασίας; Γιατί να θέλει να είναι παραγωγικό, όταν μπορεί να είναι ποιητικό; Εθνικό είναι το «ωραίο ως έχει». Εθνικό είναι το βολικό.

Τελευταία Νέα