Λίμπα τα ‘καναν οι μοναχοφάηδες του γάμου στο Παρίσι. Πουρκουά; Το γινάτι τους αυτό με βάζει σε τρομερές υποψίες. Πώς να είναι άραγε ο γάμος α λα γαλλικά και δεν γουστάρουν με τίποτα να τον μοιραστούν με τους γκέι; Θα λιγοστέψουν τα κρουασάν, θα στενέψει μήπως η μπαγκέτα, θα ταγκίσει το φουά γκρα ή θα βγουν τζούφια τα πυροτεχνήματα της Κατόρζ Ζιγιέ; Φρατερνιτέ, σου λέει ο άλλος, αλλά με ξένα κόλλυβα. Κόλλυβα είπα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να πω κουφέτα. Δεν έχετε ιδέα τι μπορεί να πάθετε από κουφέτο αν τυχόν και δεν του σπάσετε με τη μια τον τσαμπουκά. Σ’ αυτήν την περίπτωση είναι καλύτερα να το πάτε κάτω αμάσητο. Τι αξία έχει λίγη δυσπεψία μπροστά στα ωραία που σας περιμένουν κατόπιν;

Από την άλλη, προσπαθώ να υποθέσω τι θα γινόταν εάν ετίθετο τέτοιο θέμα στο δικό μας Κοινοβούλιο, στις δικές μας πόλεις, στα δικά μας Ηλύσια Πεδία, στα δικά μας φαρδιά βουλεβάρτα. Σας πάω στοίχημα ότι δεν θα λυνόταν ούτε ρουθούνι. Ισα ίσα που κάποια κόμματα θα έτριβαν τα χέρια τους, αφού θα είχαν τώρα άλλα τόσα ζευγάρια να τους κόψουν το επίδομα γάμου, να έχουμε μετά μαλλί να ξάνουμε.

Παραμένει βέβαια εκκρεμές το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών να ζήσουν κι αυτοί σαν άνθρωποι, αλλά σε ποιον να το πουν και ποιος να τους ακούσει; Η ελληνική Δεξιά κάνει, χρόνια τώρα, σταθερά την πάπια και η ελληνική Αριστερά αφήνει ψηφοθηρικά υπονοούμενα και τάζει στους ενδιαφερόμενους προεκλογικά χουβαρδαλίκια, όταν όμως έρθει η ώρα της ευθύνης δεν βάζει ποτέ το χέρι της στην τσέπη. Ορίστε, να τα και τα ξένα κόλλυβα που σας έλεγα παραπάνω.