Αναζήτηση
Ωραία είναι τα διαγγέλματα, ωραίες και οι παράτες για το τέλος των διαπραγματεύσεων με την τρόικα (ώς την επόμενη φορά, δηλαδή, για να μην παίρνουν αέρα μερικοί μερικοί), αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή, πολύ σκληρή. Θα σας διηγηθώ μια μικρή ιστορία, τόσο αποκαλυπτική για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ώστε να με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, δεν πάει να πανηγυρίζει το σκερτσόζο «Τρίο Μπελκάντο» που μας κυβερνάει, αυτή η χώρα δεν πρόκειται να σωθεί με τίποτε!
Προσέξτε με, παρακαλώ, γιατί δεν θέλω να χαθούν λεπτομέρειες.
Προ διετίας περίπου δημιουργείται –κατ’ απαίτηση της τρόικας –ανεξάρτητη Αρχή για τον έλεγχο των δημοσίων συμβάσεων. Η κυβέρνηση Παπανδρέου αναθέτει την προεδρία της Αρχής στον καθ’ όλα έντιμο και άτεγκτο περί τα ζητήματα νομιμότητας αντιεισαγγελέα εφετών Θεσσαλονίκης Βασίλη Φλωρίδη (μεγάλη φωτογραφία).
Ο άνθρωπος αφήνει σπίτι, γυναίκα, παιδιά στη Θεσσαλονίκη και μετακομίζει στην Αθήνα επειδή τον «παραμυθιάζουν» ότι θα προσφέρει στη σωτηρία της πατρίδας. Ερχεται, αναλαμβάνει, στήνει ολόκληρη την ανεξάρτητη Αρχή και αρχίζει να ξεσκονίζει μία μία τις συμβάσεις. Αγόγγυστα. Αλλά τώρα ζητάει να επιστρέψει στη θέση του στη Θεσσαλονίκη. Γιατί; Τα βρήκε, μήπως, μπαστουνιά; Επεσε πάνω σε τίποτε συμφέροντα; Τον πιέζουν; Δεν τον αφήνουν να κάνει τη δουλειά του; Οχιιιι, τίποτε από όλα αυτά. Γιατί λοιπόν αιτείται να επιστρέψει στο δικαστικό σώμα;
Απλώς, δεν τα βγάζει πέρα! Γιατί εξετάζει σε συμβάσεις τον μισό προϋπολογισμό του ελληνικού κράτους, και το ελληνικό Δημόσιο δεν του παρέχει ούτε τα οδοιπορικά του να ανεβαίνει στην πόλη του, να δει τα παιδιά του. Παρά το γεγονός ότι είχαν δεσμευθεί υπουργοί και υπουργοί για το θέμα. Και προκειμένου να αρχίσει να επαιτεί στα υπουργικά γραφεία, αξιοπρεπής όπως είναι αιτείται να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη.
Γιατί εμένα όλο αυτό μου κάνει ως προσπάθεια να τον εξαναγκάσουν να φύγει από τη θέση αυτή; Θα ‘ναι η ιδέα μου, φαίνεται…
… δεν σώζεται με τίποτε!
Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε, νούμερο δύο: Πληροφορήθηκα ότι διαμαρτύρεται εντόνως η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στο υπουργείο Πολιτισμού. Και πάνω που ήμουν έτοιμος να προσφέρω τη συμπαράσταση μου, διότι, όπως είναι γνωστό, είμαι πολύ ευαίσθητος σε αυτά τα θέματα ως γνήσιος… Αριστερός, αποφάσισα να τηλεφωνήσω σε έναν γνωστό μου της Ομοσπονδίας, για να πληροφορηθώ τους λόγους της νέας διαμαρτυρίας.
–Τι έχετε πάθει;
–Εδώ και δέκα ημέρες αλωνίζει το υπουργείο ένα κλιμάκιο επιθεωρητών του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί κλίμα σύγχυσης και φόβου στους συναδέλφους.
–Για ποιον λόγο;
–Γιατί είναι μέσα στα πόδια μας, και όλο ψάχνουν. Τι ψάχνουν;
Εδώ το ‘χα, στην άκρη των χειλιών μου, να του πω «υπαλλήλους», αλλά δεν το είπα για να μη χαλάσει μια ωραία… φιλία!
… με τίποτε!
Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε, νούμερο τρία: Είναι γνωστή η τροπολογία που προώθησε στη Βουλή –και τελικά ψηφίστηκε –ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Γιάννης Πανούσης (μικρή φωτογραφία), με την οποία εισάγεται ο όρος «ευγνωμοσύνη» για δωράκια, φακελάκια και λοιπές παροχές στο Δημόσιο. Απευθύνθηκα σε πρόεδρο Εφετών (χθες ήταν η ημέρα των δικαστικών για τη στήλη), και ρώτησα για το πόσο σύννομη μπορεί να είναι μια τέτοια διάταξη. Προσέξτε απάντηση:
–Εμείς άμα βλέπουμε καμιά τέτοια διάταξη γελάμε. Δεν το λέω για τον κύριο βουλευτή που κατέθεσε τη σχετική τροπολογία, αλλά όταν πληροφορούμαστε ότι η Βουλή ψήφισε μια τέτοια διάταξη λέμε μεταξύ μας: «Αντε, πάλι κάποιος συγγενής βολεύεται».
–Είναι θετικό, δεν είναι, που η διάταξη θα ανακληθεί;
–Και να ανακληθεί θα εξακολουθήσει να ισχύει, διότι θα μπορεί κατηγορούμενος να επικαλείται προγενέστερο, επιεικέστερο νόμο.
–Τι ήταν αυτό, κατά τη γνώμη σας, που επέβαλε την προώθηση μιας τέτοιας ρύθμισης;
–Δεν γνωρίζω. Είναι τουλάχιστον περίεργο. Διότι οι παροχές μικρής αξίας (λουλούδια, γλυκά… παγωτά), δεν είχαν ποτέ επισύρει την οποιαδήποτε δίωξη. Δεν είχαν ποινική αξιολόγηση, δηλαδή. Τώρα, σε αυτό το περί «ευγνωμοσύνης» μπορεί να χωρέσουν τα πάντα, από μια Πόρσε έως ένα ρολόι. Κρίμα…
Οντως κρίμα, και ας σπεύσει η Βουλή να διορθώσει τα πράγματα…
«Good wines»…
Η στήλη χαιρετίζει και αυτή, μεταξύ άλλων, τη νίκη του συντρόφου Νικολάς Μαδούρο στις εκλογές της Βενεζουέλας, η οποία αποτελεί για όλους εμάς τους δημοκράτες αντιφασίστες φωτεινό παράδειγμα και σταθερή διαβεβαίωση ότι το λαϊκό επαναστατικό κίνημα της φίλης χώρας θα συνεχίσει να βαδίζει στα χνάρια που χάραξε ο μεγάλος επαναστάτης Σιμόν Μπολίβαρ και ο διάδοχός του Ούγκο Τσάβες (τι είπα πάλι το άτομο!..).
Από τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα που απεστάλησαν στον σύντροφο Μαδούρο αναδεικνύω εκείνο του συντρόφου (όταν μιλάμε για θέματα Βενεζουέλας) Αλέξη Τσίπρα, το οποίο εστάλη χθες.
Σύμφωνα με το τηλεγράφημα του σ. Τσίπρα στον σ. Μαδούρο, «ο λαός της Βενεζουέλας με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο και διαφανείς διαδικασίες (χα…) αποφάσισε τον αμετάκλητο δημοκρατικό δρόμο των αντινεοφιλελεύθερων δομικών αλλαγών στη χώρα σου με στόχο τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα».
Good wines, που λέγανε παλιά και οι αποικιοκράτες στη Λατινική Αμερική…
Δεν θα πάει, δεν θα πάει!
Ενημερώνω την κυρία Ζωή και τα άλλα μέλη του θιάσου που ανεβάζουν με τόση επιτυχία την παράσταση «Προανακριτική Επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρντ» να μην τον περιμένουν σήμερα τον Γιώργο, γιατί δεν θα πάει. Οπως εγκύρως ενημερώθηκα χθες βράδυ, έχει άλλες σοβαρότερες ασχολίες, και προφανώς δεν επιθυμεί να σπαταλήσει τον χρόνο του συμμετέχοντας στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται στην Επιτροπή. Θα απευθύνει, μου είπαν, επιστολή με την οποία θα ευχαριστεί για την πρόσκληση και θα ανακοινώνει ακριβώς αυτό που από ημέρες έχω αναφέρει: ότι δεν έχει να προσθέσει το παραμικρό στα όσα εξέθεσε με το υπόμνημά του προ δεκαημέρου.
Αναμένω να δω ποιοι θα συμφωνήσουν με το αίτημα της κυρίας Ζωής για «βιαία προσαγωγή» του ενώπιον της Επιτροπής. Για ακόμη περισσότερα γέλια…
Το βαφτίζω ΣΥΝΕΛ
Κλείνω με την επιθυμία μου να βαφτίσω το νέο κόμμα που δημιούργησε ο Ανδρέας Λοβέρδος χθες. Νομίζω ότι δεν βολεύει καθόλου η ονομασία-σιδηρόδρομος Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα. Ως εκ τούτου αποφάσισα του λοιπού να αναφέρω το κόμμα ως ΣΥΝΕΛ! Να σου ζήσει, Ανδρέα…
