Ισως και να έχει μια λογική βάση η απόφαση του Μανώλη Κεφαλογιάννη, του Γιάννη Ιωαννίδη και ενός άλλου που ξεχνάω τώρα το όνομά του. Αν πρόκειται να ξεμπερδέψουμε με τον Κασιδιάρη για ένα στραβοπαρκάρισμα ή για έναν δημόσιο χαστουκισμό, να μου το πείτε να του τραβήξω κι εγώ μια άρση ασυλίας. Οχι σαν την προχθεσινή την πέτσινη, αλλά σαν κι αυτήν που έλαβε χώρα στην Τσαρίτσανη Ελασσόνας. Εκεί πληρώθηκαν οι παραβάσεις του ΚΟΚ, οι τηλεοπτικές ξανάστροφες και ένα σωρό άλλα που επίτηδες μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή. Επίτηδες, διότι στο μεταξύ έχω αφήσει δουλειές στη μέση. Συγκεκριμένα, θέλω να οργανώσω τη στρατηγική μου και να βρω τα κατάλληλα επιχειρήματα μέχρι να κοπιάσει κατά το τέλος του μήνα ο Οτο Ρεχάγκελ ως απεσταλμένος της Ανγκελα Μέρκελ. Να μην αφήσω την τελετή υποδοχής στη διακριτική ευχέρεια του πάσα ένα μπαχαλάκη και άμπαλου.

Αν αληθεύει το προχθεσινό αγγελτήριο της «Bild», θέλω να έρθει εδώ και να μας βρει όπως ακριβώς μας άφησε. Γαλαντόμους, ευγνώμονες, λεβέντες, με τη φούστα του τσολιά βαριά και αναπεπταμένη και με τη Δέσποινα Βανδή πάνω στο καπό του πούλμαν να λέει το «δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ».

Οέ – οέ – οέ, επί τάπητος ούτε ένα σκουπιδάκι, ούτε ένα τόσο δα αίτημα χάριτος, μη μας περάσει και ντιπ για καράβλαχους. Λέξη για Μνημόνια, επιμηκύνσεις, κουρέματα, ΦΠΑ στο σουβλάκι και γιατί άφηνε εκτός αποστολής τον Ζήκο και τον Λύμπε. Εκείνον τον Χαριστέα όμως, βρε παιδάκι μου; Χωρίς ομάδα, χωρίς παιχνίδια στα πόδια του, τι στο καλό είχε δει πάνω του και τον έβαζε να παίζει αριστερό χαφ; Με το συμπάθιο, αλλά αν κακομάθαμε έτσι όπως κακομάθαμε, εσύ τα φταις, κόουτς.

Τελευταία Νέα