Αν η Αθήνα κάποτε στο μέλλον αρχίσει και πάλι να μοιάζει με πόλη, υποθέτω ότι κάποιοι θα σκεφτούν να συντηρήσουν ορισμένα από τα ιερά κειμήλια του πρόσφατου παρελθόντος της. Θα πρέπει, σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους σε κάποιο από τα κτίρια του πανεπιστημίου της, που υποθέτω ότι και αυτό θα μοιάζει με πανεπιστήμιο, να εκτεθούν αντικείμενα και εργαλεία από την καθημερινή ζωή της νεολαίας από τον καιρό που η Αθήνα ήταν όπως είναι σήμερα. Ετσι ο επισκέπτης της χώρας που θεωρεί σημαντικότερο κεφάλαιό της τον πολιτισμό θα μπορεί να διαπιστώσει πως το εκπαιδευτικό της σύστημα υπήρξε κάποτε ένα πρότυπο εργαστήριο κοινωνικών επιστημών. Αδεια μπουκάλια μπίρας, λοστάρια και αντιασφυξιογόνες μάσκες θα εκτίθενται δίπλα σε πορτρέτα του Στάλιν και του Τσε και λοιπά απολιθώματα της μυκηναϊκής περιόδου του επαναστατικού κινήματος. Δεν θα πρέπει να παραμεληθεί και η πλούσια φιλολογία που αναπτύχθηκε. Το τελευταίο δείγμα της το βρήκα προχθές στο πεζοδρόμιο και το κράτησα έχοντας κατά νου το μέλλον αυτής της ωραίας πόλης. Εγραφε με παχιά γράμματα: «Κάτω τα ξερά σας από τα κατειλημμένα».

Αν η Αθήνα κάποτε στο μέλλον αρχίσει και πάλι να μοιάζει με πόλη και αν εξακολουθήσει να είναι πρωτεύουσα ενός κράτους που στο μέλλον θα αρχίσει να μοιάζει με κράτος, υποθέτω ότι κάποιος θα σκεφτεί να φτιάξει ένα μουσείο από κέρινα ομοιώματα των ηρώων της σημερινής εποχής. Δίπλα στο ομοίωμα του γνωστού άγνωστου κουκουλοφόρου βλέπω να στέκει ένα πρόσωπο που ενσαρκώνει αποτελεσματικότερα από οποιονδήποτε άλλον την εποχή της ελληναράδικης αθωότητας. Πρόκειται για τον έκπτωτο περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κύριο Παναγιώτη Ψωμιάδη.

Το ομοίωμά του θα υποδέχεται τον επισκέπτη στην πρώτη αίθουσα του μουσείου με το χαρακτηριστικό του παράστημα, τα δυο του χέρια ανοιχτά, έτοιμα να αγκαλιάσουν τον κόσμο του και εκείνο το ύφος της εκ γενετής αθωότητας, του ανθρώπου που σου λέει από τα βάθη της καρδιάς του, «βρε παιδιά γιατί με πολεμάτε; Εγώ σας αγαπάω». Κάτι σαν τον Λουδοβίκο ΙΣΤ’ προσαρμοσμένο στα καθ’ ημάς, γνήσιο τέκνο της αριστοκρατίας που κυβέρνησε τον τόπο έως τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα –γιατί και ο Λουδοβίκος δεν ήξερε λέξη από ξένη γλώσσα, όπως ο κύριος Ψωμιάδης.

Ανάμεσα στα δύο πρότυπα, τον έκπτωτο περιφερειάρχη και τον γνωστό άγνωστο κουκουλοφόρο ερευνητή των κοινωνικών επιστημών, το μουσείο θα προσφέρει στον επισκέπτη μεγάλη ποικιλία από πρόσωπα και πράγματα της εποχής της αθωότητας. Μιας εποχής κατά την οποία ο ωραίος λαός μας εργαζόταν πυρετωδώς για να οικοδομήσει το μέλλον του χωρίς να έχει αντιληφθεί γιατί τον πολεμάνε.

Και οι «κανονικοί», οι κανονικοί φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί, όσοι δεν έχουν στα σπίτια τους αντιασφυξιογόνες μάσκες και όσοι δεν διαθέτουν το πολιτικό παράστημα ενός Παναγιώτη Ψωμιάδη; Η αισιόδοξη προοπτική είναι πως αυτοί θα είναι οι επισκέπτες του Μουσείου της Αθωότητας. Η απαισιόδοξη είναι πως αυτοί θα είναι τα εκθέματα, ο γνωστός άγνωστος κουκουλοφόρος θα είναι ο φύλακάς του και ο κ. Ψωμιάδης ο διευθυντής του.