Ωστε, λοιπόν, δεν μας θέλει ο βρετανός Πρωθυπουργός στο νησί του. Αν είχα τη δυνατότητα να του απαντήσω, θα παρέφραζα ως εξής τη γνωστή ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ που μας πήρε στον λαιμό της: οι Ελληνες μάς τα ακουμπάνε σαν μπιπ…

Σ’ αυτό συμπεριλαμβάνω τις ελληνικές καταθέσεις που έσπευσαν πρόσφατα να σταθεροποιήσουν τις αγγλικές τράπεζες και τους έλληνες γονείς που χρόνια τώρα κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για να στείλουν τα καμάρια τους στα πανεπιστημιακά σουπερμάρκετ της χώρας του. Είμ’ άγγλος νιος και τυχερός, θέλω τον βασιλιά κι ας ακριβαίνουν τον καπνό, φτάνει που με ρωτάν. Την γριάν Αγγλία την αγαπώ κι ας ανεβάζει τα δίδακτρα κι ας νοικιάζει χρυσάφι την κάθε της τρύπα σε ξένους φοιτητές. Την αγαπώ γιατί έχει τα συνδικάτα αλλά και τις καπελαδούρες του Ασκοτ, τα Χάροντς και τα Σέλφριτζες, εκεί όπου κάτι άφρονες δικοί μας ξεσήκωναν τα ράφια σηκώνοντας ταυτόχρονα το ελληνικό έλλειμμα και χρέος σε ύψη δυσθεώρητα. Την αγαπώ για τον Σαίξπηρ, τους νέους μυθιστοριογράφους, τον σερ Πολ ΜακΚάρτνεϊ και τον σερ Μάικλ Φίλιπ «Μικ» Τζάγκερ, τον Χάρολντ Πίντερ, τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, τους Sex Ρistols, τον Μπέρναρ Σο, τη μίνι φούστα, τον Τέρνερ, τον Τζορτζ Μπεστ, την Τζέιν Μπίρκιν, την Τζέιν Οστεν, τις αδελφές Μπροντέ, την ομάδα Μπλούμσμπερι και τους «Δέκα Μικρούς Νέγρους». Αλήθεια, εμάς είχε άραγε στο μυαλό της η σατανική γραία όταν έγραφε το πιο επιτυχημένο αστυνομικό όλων των εποχών;

Για όλα αυτά και για ακόμη περισσότερα που ξεχνώ, αξίζει νομίζω τον κόπο να κάνουμε τα στραβά μάτια όταν ορδές άφραγκων Βρετανών ανασκολοπίζουν την Κρήτη και επιλεγμένες περιοχές της Ρόδου. Αξίζει να παρατείνουμε και την ομηρεία της Καρυάτιδας στο κλεπταποδοχικό Βρετανικό Μουσείο. Εντάξει; Πατσίσαμε ή κάνει να δίνουμε και τον Σωτήρη Κυργιάκο;