Το τέταρτο κουδούνι

Την «Ευρυδίκη» της άπαιχτης στην Ελλάδα Αμερικανίδας Σάρα Ρουλ θ’ ανεβάσει τον επόμενο χειμώνα στο Πορεία του ο Δημήτρης Τάρλοου (φωτογραφία).

Στο έργο, που ‘κανε την πρεμιέρα του το 2003 στο Μάντισον του Γουισκόνσιν για ν’ ανεβεί στην Νέα Υόρκη – οφ Μπρόντγουεϊ – το 2007 και στο Λονδίνο, στο Γιανγκ Βικ, το 2010, αφού παίχτηκε και σ’ άλλες πόλεις των ΗΠΑ, η τριανταοκτάχρονη σήμερα συγγραφέας ξανακοιτάζει τον αρχαιοελληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης – ο Ορφέας κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο για να φέρει πίσω τη λατρεμένη του γυναίκα Ευρυδίκη που πέθανε και τα καταφέρνει γλυκαίνοντας τον Αδη με τη μουσική του αλλά στην επιστροφή τη χάνει και πάλι όταν παραβαίνει τον όρο που του ετέθη να μη γυρίσει να κοιτάξει την Ευρυδίκη που τον ακολουθούσε -, τοποθετώντας τον στη σύγχρονη εποχή. Και εστιάζοντας, με πολλά στοιχεία χιούμορ, στην Ευρυδίκη και στο δίλημμά της να γυρίσει στη ζωή ή να παραμείνει στον κόσμο των νεκρών κοντά στον πατέρα της – πρόσωπο που εισάγει η Ρουλ.

Την Ευρυδίκη θα ερμηνεύσει η Κόρα Καρβούνη και τον Ορφέα ο Λαέρτης Μαλκότσης, τον πατέρα της ο Γιάννης Νταλιάνης, τον Αρχοντα του Κάτω Κόσμου ο Κώστας Γάκης και τις τρεις Πέτρες οι Σωκράτης Πατσίκας, Νεφέλη Μαρκάκη και Ελένη Μπούκλη. Η μετάφραση θα ‘ναι του Δημήτρη Τάρλοου, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου κι οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου.

Ο Δημήτρης Τάρλοου σκοπεύει ν’ ανεβάσει το έργο, που το χαρακτηρίζει «νεορομαντικό υβρίδιο», ως μιούζικαλ που θα το διατρέχουν «πειραγμένες» μουσικές και τραγούδια τα οποία σημάδεψαν τη νεολαία απ’ το 1950 έως το 2000, μια εποχή ανεμελιάς. Τη μουσική την οποία έχει αναλάβει η νεαρή – μόλις εικοσιτετράχρονη – Ελληνοβραζιλιάνα και με σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας Κατερίνα Πολέμη – κινείται στο χώρο της τζαζ – θα την εκτελούν οι ίδιοι οι ηθοποιοί.

Ενα κοριτσάκι είκοσι χρόνων, τόσο δα. Με σπουδές θεάτρου αλλά με ελάχιστη πείρα. Να σηκώνει με άνεση στους ώμους του έναν ολόκληρο, δυσκολότατο μονόλογο – «Medea Redux» του Νιλ Λαμπιούτ. Ενα κείμενο συγκλονιστικό στην απλότητά του – η αφήγηση μιας σύγχρονης Μήδειας – που ‘ναι αβανταδόρικο βέβαια αλλά που θέλει και κότσια. Κι η Zoe Mylonas – η Ελληνοαμερικανίδα Ζωή Μυλωνά, κόρη του δικού μας Αλέξανδρου Μυλωνά – φαίνεται πως τα διαθέτει.

Είδα μια υποκριτική ώριμη, άμεση, χωρίς θεατρινισμούς, χαμηλότονη αλλά ποτέ χωρίς ενέργεια, ποτέ ξεφουσκωμένη, με αποχρώσεις και λεπτομέρειες απίστευτες. Σε μια παράσταση μπεκετικών αποχρώσεων επίσης εξαιρετική – την υπογράφει άλλη μια νέα γυναίκα, στα πρώτα της επίσης βήματα, η Μαρία Ξανθοπουλίδου. Παράσταση που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2010 στην Νέα Υόρκη και που παίζεται στα αγγλικά αλλά με ελληνικούς υπέρτιτλους στο Πορεία. Πηγαίνετε να τη δείτε. Μπορεί και να γίνετε μάρτυρες στο πρώτο βασικό βήμα μιας σημαντικής ηθοποιού.

Τον παρακολουθώ. Από «Κατσαρίδας» και εντεύθεν. Τον ταλαντούχο και συμπαθέστατο Βασίλη Μαυρογεωργίου (φωτογραφία). Μέχρι τώρα ζαλιζόμουν με την κινητικότητά του. Αλλά φέτος έχασα και τον έλεγχο: πού σκηνοθετεί, πού παίζει, για ποιον γράφει, για ποιον διασκευάζει… Τ’ όνομά του επανέρχεται διαρκώς μέσα από δελτία Τύπου και ανακοινώσεις για όλο και άλλες παραστάσεις, όλο και άλλες παραστάσεις. Κι αναρωτιέμαι – με αγάπη το γράφω, δεν είναι μισαλλοδοξία: πότε προλαβαίνει; Μήπως πρέπει να κάνει οικονομία δυνάμεων; Μήπως σπαταλιέται περί τόσο πολλά τυρβάζων; Δε φοβάται ότι μπορεί και να εξαντληθεί; Να ξεζουμιστεί; Δεν έχει νιώσει την ανάγκη για μια ανάσα, για κάποια περίσκεψη; Να δει πού πάει; Δεν το θυμάται εκείνο το αρχαιοελληνικό ουκ εν τω πολλώ το ευ;

Περίεργο. Απόρησα πώς και δεν παρέστη στην τεατράλε υπαίθρια αναβίωση απ’ το ΚΘΒΕ της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη κι ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Ως εκπρόσωπος ενός εκ των «εμπλεκομένων» στην υπόθεση Λαμπράκη μερών, της τότε ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που φυσικό συνεχιστή της αποτελεί η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, της οποίας και προεδρεύει. Ανταποδίδοντας την παρουσία, πρώτο τραπέζι πίστα, μετά θερμών χειραψιών, του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ κ. Σωτήρη Χατζάκη στην προεκλογική προς καλλιτέχνας ομιλίαν του.

Χαρμόσυνα νέα για τους ενδιαφερομένους: οι – απλήρωτοι πάντα… – εργαζόμενοι μπορεί να ‘χουν κάνει επίσχεση εργασίας αλλά αποφάσισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά για κάποιες ώρες κι έτσι το Θεατρικό Μουσείο είναι και πάλι ανοιχτό. Τις καθημερινές 10 π.μ. με 1 μ.μ.. Για να εξυπηρετεί τους ανθρώπους που το χρειάζονται. Για καλό και για κακό, όμως, πριν πάτε τηλεφωνήστε στο 210-3629.430 ή στο 210-3634.185 ή επικοινωνήστε με το theatrikomouseio@gmail.com. Λειτουργεί, επίσης, ξανά, η ιστοσελίδα του Μουσείου http: //www. theatremuseum.gr

Τελικά ματαιώθηκε για λόγους οικονομικούς η προγραμματισμένη στο Φεστιβάλ Αθηνών παράσταση του Δημήτρη Κουρτάκη «Αμόκ (Ορέστης)». Κρίμα. Γιατί το «Καφενείο» του στο Φεστιβάλ του 2008, εμένα τουλάχιστον, με είχε ενθουσιάσει.

Δίνει και παίρνει ο Tσέχοφ φέτος στην ελληνική σκηνή. Ή τουλάχιστον εμπνέει, δίνει αφορμές. «Τρεις αδελφές» x 2 έχουμε στην Αθήνα. Εστω «πειραγμένες», έστω διασκευασμένες.

«Fuite Or The Three Sisters» είναι ο τίτλος της μιας παράστασης – στο Βυρσοδεψείο παίζεται. Σε σκηνοθεσία Εφης Γούση που συνυπογράφει και τη διασκευή μαζί με την Δήμητρα Λαρεντζάκη. «Τρεις αδελφές a Moscou, στη Μόσχα, to Moscow, nach Moskau!» είναι ο τίτλος της δεύτερης – ετοιμάζεται για τις 9 Ιουνίου απ’ τον θίασο Δρόμος με Δέντρα στο χώρο Baumstrasse. Σε συλλογική δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη, Δέσποινας Αναστάσογλου, Σύρμως Κεκέ, Σταυρούλας Κοντοπούλου, Πανού Μανού, Θεανώς Μεταξά, Κατερίνας Πατσιάνη, Τατιάνας Πίττα, Φοίβου Συμεωνίδη, Μιχάλη Τιτόπουλου – όλου του θιάσου δηλαδή.

Πώς, όμως, να προλάβεις να τα δεις ΟΛΑ αυτά;