Η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Χριστού τελείωσε με το: «θανάτω, θάνατον πατήσας». Η δική μας συνεχίζεται ανελέητη καιρό τώρα, χωρίς να δείχνει σημάδια λυτρωτικής Ανάστασης. Προδοθήκαμε αναίσχυντα όχι για τριάκοντα ψευδοαργύρια αλλά για δισεκατομμύρια και οι προδότες ούτε μετάνιωσαν, ούτε κρεμάστηκαν, ούτε τιμωρήθηκαν. Τι να σου κάνει μόνο ένας Ακης; Υποστήκαμε βλασφημίες, ραπίσματα, χλευασμούς, λογχισμούς, μαστιγώσεις, φραγγελώσεις, γευτήκαμε όξον μετά χολής μεμειγμένον, σταυρωθήκαμε εν μέσω υπερφίαλων, ψευδόμενων πολιτικών ληστών χωρίς ελπίδα σωτηρίας. Ταυτιζόμενος, υπερβατικά, ο προδομένος λαός με τον προδομένο Χριστό θα μπορούσε ν’ αναφωνήσει αγανακτών: «Ανομον Συνέδριον βουλεύεται κενά… νόμον αγνοούντες οι ασεβείς… θανάτω με παρέδωσαν… διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον… Εξέστη ο ουρανός επί τούτω και ο ήλιος τας ακτίνας απέτρεψε.

Εθηκαν επί την κεφαλήν μου στέφανον εξ ακανθών και επί την δεξιάν μου έδωκαν κάλαμον, ίνα συντρίψω αυτούς, ως σκεύη κεραμέως». Η δε Μήτηρ Ελλάς οδυρομένη οικτρώς και στενάζουσα οδυνηρώς… θα ανέκραζε γοερώς «Οίμοι θείον τέκνον, οίμοι το φως του κόσμου… Υιέ μου πού το κάλλος έδυ της μορφής σου; Ω γλυκύ μου έαρ… πώς τάφω νυν καλύπτης»;

Επειδή όμως η ζωή δύναμις εστί και επειδή εκλογές έρχονται, ας συντρίψουμε τους ασεβείς ως σκεύη κεραμέως διά της σωστής πολιτικής κρίσης και επιλογής στις επερχόμενες κάλπες και ας μετατρέψουμε τη «Ζωή εν τάφω» σε… λυτρωτική Ανάσταση.