Ερχονται! Τον Νοέμβριο του 2010 παρουσίασαν με μορφή θεατρική στο Ιδρυμα Κακογιάννης και στο πλαίσιο του 1ου Low Budjet Festival που οργάνωσε το www.tospirto.gr το κεφάλαιο «Από το φίφτυ φίφτυ στον έρωτα» απ’ «Το διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή. Οι Pequod, ήτοι η Αγγελική Παπαθεμελή (φωτογραφία) κι ο Δημήτρης Ξανθόπουλος. Σε σκηνοθεσία που υπέγραφε ο δεύτερος με τη συμβολή της πρώτης. Με τρόπο απόλυτα λιτό, γυμνό.

Οι εντυπώσεις μου ήταν τόσο δυνατές που, απ’ τη στιγμή που διάβασα πως η ομάδα επανέρχεται – το περίμενα πώς και πώς – στον πολύ αγαπημένο μου – κι όχι απλώς αγαπημένο μου αλλά στον Μείζονα, κατά τη γνώμη μου, της πεζογραφίας μας – Χατζή, ανυπομονώ. «Το διπλό βιβλίο» είναι πια ο τίτλος της παράστασης – άρα τα παιδιά καταπιάνονται, τώρα, με ολόκληρο το μυθιστόρημα – και τη σκηνοθεσία, όπως και τη δραματουργική επεξεργασία, υπογράφει, αυτή τη φορά, η ομάδα. Θα παιχτεί 18 Απριλίου με 6 Μαΐου. Στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, φυσικά. Που όλα τα καλά τα μαζεύει – και μπράβο της! Δε θα το χάσω.

Η αίσθησή μου, έστω κι αν παρουσιάστηκε ανολοκλήρωτο, έστω κι αν τα μεγέθη δείχνουν μικρότερα, είναι ότι το πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών – δε μιλάω για της Επιδαύρου – έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον κι από πέρσι. Απλώς, ακόμα αναρωτιέμαι – κι όχι μόνον εγώ – αν, τελικά, θα πραγματοποιηθεί. Το υπουργείο Πολιτισμού ΑΚΟΜΑ δεν προχώρησε στην εκταμίευση του χρεωστούμενου για το ΠΕΡΣΙΝΟ Φεστιβάλ ποσού του 1,5 εκατομμυρίου ευρώ, όταν, συνήθως, τέτοιο καιρό δινόταν ένα πρώτο μέρος της επιχορήγησης του τρέχοντος έτους. Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί ψέγουμε το Ελληνικό Φεστιβάλ ότι δεν κατάρτισε πλήρες πρόγραμμα έγκαιρα. Λες και δεν ξέρουμε τι ζούμε σ’ αυτή την «έρημη χώρα»…

Φυσικά και γνωρίζω τι υφίστανται οι συμπολίτες μου – το νιώθω κι εγώ στο πετσί μου – κι ίσως είναι πολυτέλεια να μιλώ για φεστιβάλ και τέχνη. Αλλά επειδή το συγκεκριμένο Φεστιβάλ είναι απ’ τις ελάχιστες βιτρίνες μας προς τα έξω που δεν έχουν ακόμα θρυμματιστεί, μήπως θα πρέπει να νοιαστούμε περισσότερο;

Η απουσία του υπουργού Πολιτισμού απ’ τη συνέντευξη Τύπου για το πρόγραμμα του Φεστιβάλ – η πρώτη απουσία τού καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού ύστερα από χρόνια… – δεν ξέρω, επειδή δεν πείστηκα απ’ τη δικαιολογία πως είχε μια σοβαρή συνάντηση, πέρσι η συνέντευξη αναβαλλόταν από μέρα σε μέρα επί ένα μήνα ώστε να βρει ο υπουργός ημερομηνία ελεύθερη, αν σημαίνει πως ο κ. Γερουλάνος θέλησε ν’ αποφύγει το σκόπελο των δημοσιογραφικών ερωτήσεων ή αν έχει άρει την εμπιστοσύνη του προς τον πρόεδρο του Φεστιβάλ Γιώργο Λούκο. Ο οποίος σίγουρα έχει κάνει λάθη, επικοινωνιακά κυρίως – ποιος ο αλάνθαστος; – αλλά το τι σημαίνει η παρουσία του στην πενηνταεπτάχρονη πορεία του Φεστιβάλ έχει γίνει εδώ και καιρό – εξ αρχής σχεδόν – αντιληπτό απ’ τους καλοπροαίρετους αν και, βέβαια, η ιστορία είναι που θα μιλήσει.

Οπωσδήποτε αυτά τα χρόνια, οι κοριοί της διαπλοκής που εθίγη δούλευαν ακούραστα, στην Ελλάδα ζούμε, η μισαλλοδοξία ζει και βασιλεύει, η συκοφαντία – λέγε, λέγε, γράφε, γράφε, κάτι θα μείνει… – είναι κατ’ επάγγελμα κ.λπ. κ.λπ. Αλλά, αν χρεωθεί ο κ. Γερουλάνος την όποια τυχόν παραίτηση του Γιώργου Λούκου (φωτογραφία) – διότι ο Λούκος ούτε τη θέση ανάγκη την έχει ούτε περί τύπου που γαντζώνεται σε καρέκλες πρόκειται – θα ‘ναι βαρύ γι’ αυτόν. Τον υπουργό εννοώ.

Εξαιρετικός! Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος στο μονόλογο «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής», απ’ τους «Αδελφούς Καραμάζοφ» του Ντοστογιέφσκι. Που παρουσιάζει, σε επεξεργασία κειμένου απ’ την Ματίνα Μόσχοβη, στο – ασφυκτικό ομολογώ… – Studio Κυψέλης ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος.

Αν και αυτοσκηνοθετημένος, με πλήρη έλεγχο των – πλούσιων – μέσων του, χωρίς υπερβολές, χωρίς ναρκισσισμούς, μάστορας στη μεταφορά της ουσίας κειμένων με την έξοχη φωνή του, με μικρόφωνο – ψείρα που δεν το χρειάζεται για να ακούγεται – ο χώρος μικρός και το φωνητικό του εύρος τεράστιο – αλλά για να παίζει ψιθυριστά, μέσα στο ημίφως, υποβάλλοντας το ντοστογιεφσκικό μεταφυσικό ρίγος, σχεδόν ακίνητος, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος επί μία ώρα με – μας – καθήλωσε. Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το μέγεθος του γκραν ρολίστα που διαθέτει. Το οποίο ΣΠΑΝΙΖΕΙ στο ελληνικό θέατρο. Γι’ αυτό είναι και περίεργο πώς το ελληνικό θέατρο δεν τον έχει αξιοποιήσει, αν και βρίσκεται στη χρυσή του ωριμότητα, όσο του αξίζει.

Ολοσέλιδη διαφημιστική καταχώρηση, τουριστικών στόχων, υπό τον τίτλο «Μαρίνα Κατακόλου». Ελα, Παναγία μου. Ωραία η μαρίνα αλλά πού θα πάει το μυαλό του έλληνα τουρίστα; Δεν άλλαζαν λίγο τη σύνταξη – «Η μαρίνα στο Κατάκολο», ας πούμε; Ή «Κατάκολο: η μαρίνα»; Ολος ο κόσμος, μια σκηνή…

Το μονόπρακτο / μονόλογο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Γράμμα στον Ορέστη» – ένα γράμμα το οποίο η Κλυταιμνήστρα γράφει στο γιο της τον Ορέστη που το χέρι του τη σκότωσε – θα ερμηνεύσει η καλή Ελένη Ουζουνίδου (φωτογραφία) σκηνοθετημένη απ’ τον Θοδωρή Γκόνη στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής. Τα σκηνικά και τα κοστούμια, της Ελένης Στρούλια. Από 25 έως και 29 Απριλίου.

Το «Γράμμα στον Ορέστη» πρωτοπαρουσιάστηκε στην Νέα Σκηνή του Εθνικού τη σεζόν 1992 – ’93 μαζί με τα ανάλογης θεματολογίας μονόπρακτα του συγγραφέα «Ο δείπνος» και «Πάροδος Θηβών» σε σκηνοθεσία του ίδιου, κάτω απ’ τον γενικό τίτλο «Γράμμα στον Ορέστη». Με την Μαρία Κεχαγιόγλου ως Κλυταιμνήστρα και με – βουβές, αν δεν κάνω λάθος, παρουσίες – τον Δημήτρη Λιγνάδη ως Ορέστη και ως Ηλέκτρα την Ελισάβετ Γιαννοπούλου, που ερμήνευαν όμως τα αντίστοιχα πρόσωπα στο επόμενο μονόπρακτο «Ο δείπνος».

Θα τα ξαναπούμε τη μεθεπόμενη Πέμπτη 26 Απριλίου. Καλή Ανάσταση!

Τελευταία Νέα