Από τα επίπεδα 7% – 25% που κυμαίνονταν οι εισαγωγές ιρανικού αργού πετρελαίου στην Ελλάδα το πρώτο εξάμηνο του 2011 εκτινάχθηκαν τους υπόλοιπους μήνες πάνω από 35% – μεσοσταθμικά για το 2011 η εξάρτησή μας από τις εισαγωγές ιρανικού μαύρου χρυσού ήταν 30%. Η αιτία εντοπίζεται στα πιστωτικά προβλήματα που άρχισαν να αντιμετωπίζουν τα ελληνικά διυλιστήρια όταν όλο και περισσότερες τράπεζες – παραδοσιακοί συνεργάτες τους – σταμάτησαν να τα χρηματοδοτούν με αποτέλεσμα να στραφούν στην Τεχεράνη.

Κι αυτό, καθώς αντίθετα από άλλους παραγωγούς πετρελαίου, το Ιράν προκειμένου να αυξήσει κατακόρυφα τις εξαγωγές του στην Ευρώπη, δέχεται να πληρώνεται ακόμη και ύστερα από 6 μήνες, όταν το αντίστοιχο διάστημα σε άλλους προμηθευτές είναι πολύ μικρότερο. Σε κάθε περίπτωση, η περίοδος χάριτος που δίνεται από την ΕΕ ώς τον Ιούλιο για όσες χώρες έχουν ήδη συμβόλαια με το Ιράν σημαίνει ότι από την ημερομηνία αυτή και μετά η Ελλάδα θα πρέπει να αναζητήσει άλλες πηγές για να καλύψει το ένα τρίτο περίπου των αναγκών της. Ποιες μπορεί να είναι αυτές; Η Σαουδική Αραβία, η Ρωσία, η Αίγυπτος, η Λιβύη. Δεν αρκούν ωστόσο από μόνες τους οι άλλες πηγές, πρέπει να βρεθούν και τραπεζικές εγγυήσεις από μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, που σήμερα δεν υπάρχουν. «Τα ΕΛΠΕ έχουν αποδείξει και στο παρελθόν, από την κρίση της Λιβύης, τη δυνατότητα διαφοροποίησης των πηγών προμήθειας πετρελαίου», υποστηρίζουν κύκλοι των ΕΛΠΕ. Και όπως ισχυρίζονται, με εξαίρεση την Αφρική, όλες οι άλλες διαδρομές είναι φθηνότερες από αυτήν του Ιράν.

Τελευταία Νέα