Το YouTube είναι πια η μεγάλη βίβλος. Είναι η τράπεζα των εικόνων που συγκροτούν τη συλλογική μνήμη μας. Εκεί, αν αναζητήσεις τη λέξη Greece, βλέπεις ένα βιντεάκι που επιχειρεί να αναστηλώσει το εθνικό μας προφίλ. Δεν προβάλλει μόνο παραλίες και αρχαιότητες. Ξεχωρίζει και το μεγαλύτερο από τα σύγχρονά μας κατορθώματα: την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το βιντεάκι επιγράφεται «Τhat’s Greece» και είναι εξόχως παραπειστικό. Στο YouTube έχει θησαυριστεί μια άλλη τελετή, πιο εμβληματική για την Ελλάδα που αφήνουμε. Είναι οι γάμοι του Μάρκου Καραμπέρη, του μεγάλου δανειστή.

Τα πλάνα από το μυστήριο και τη δεξίωση διαρκούν μόλις έξι λεπτά. Κι όμως συλλαμβάνουν τη μαγεία του νέου ελληνισμού. Μια Τζάγκουαρ φέρνει την ξανθή νύφη στην εκκλησία. Μια βροχή από ροδοπέταλα αγλαΐζει τους μελλόνυμφους. Κι αργότερα, κάτω από τους φοίνικες, στις όχθες μιας πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων, η νύφη θα υπακούσει στο κλαρίνο του Γιώργου Μάγκα. Ρουφώντας λαγνικά το πούρο του, ο γαμπρός θα καμαρώσει το τσάμικο της αγαπημένης του. Στην πίστα είναι παρούσες όλες οι «αγορίνες» του: ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης, ο εθνικός τραγουδιστής και ο εθνικός διασκεδαστής – η dream team του Βαρδάρη.

Η έκθεση σε αυτή την τσαρουχάτη φαντασμαγορία του 2003 λειτουργεί εν τέλει καθησυχαστικά. Συνειδητοποιείς ότι, οκτώ χρόνια μετά, όλα έχουν αλλάξει. Η πόλη είναι πιά σε καλά χέρια. Ο περιφερειάρχης έχει εκπέσει. Ο δήμαρχος απολογείται για κακούργημα. Ο κύριος Μάρκος δεν διαφεύγει πια «αχρέωτος».

Οκτώ χρόνια μετά, η μπουζουκολάνδη των δανεικών είναι μια χώρα ληγμένη. Κι ο Καραμπέρης που κόμπαζε ότι «μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι και μια πουτάνα τούς αγοράζω όλους», έχει διαψευστεί. Τον διαψεύδουμε προοδεύοντες, παρά την όψιμη πενία μας. Δεν είμαστε όλοι, αγορίνα μου, τόσο ολιγαρκείς.

mtsintsinis@dolnet.gr