Πείτε μου ειλικρινά: όλες αυτές τις γιορτινές μέρες που είδατε γνωστούς και φίλους, σας ρώτησε κανείς πότε θα γίνουν εκλογές; Διότι εμένα δεν με ρώτησε ούτε ένας. Εχω περίεργες επαφές; Δεν νομίζω…

Και γιατί ο κόσμος δεν ρωτά πότε θα γίνουν οι εκλογές; Η απάντηση είναι απλή: διότι δεν τον νοιάζει. Διότι δεν περιμένει τη λύση από τις εκλογές. Διότι δεν έχει εμπιστοσύνη στο τι θα βγάλουν οι εκλογές. Διότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση – απτή, τουλάχιστον.

Αν υπήρχε κάτι στον ορίζοντα, θα το ξέραμε ήδη. Οπως το ξέραμε το ’96, όταν υπήρχε η υποψηφιότητα Σημίτη. Τώρα, κανείς δεν μιλά για τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, διότι – απλούστατα – είναι πολλοί και λιποβαρείς, ανεξαρτήτως κιλών.

Η Ανάσταση

Μήπως η λύση είναι στον χώρο της ΝΔ; Μακάρι να ήταν αλλά ο κ. Αντ. Σαμαράς, μόλις κερδίσει τις εκλογές, θα έχει να αντιμετωπίσει τον χειρότερο εφιάλτη του: τους τύπους από την τρόικα, τους οποίους καταγγέλλει σήμερα για να τους παρακαλάει αύριο. Ποιος θα νικήσει; Μη βάλετε στοίχημα υπέρ του Αντώνη, διότι θα ζητάτε δανεικά για να πληρώσετε…

Μήπως η λύση είναι Αριστερά; Προφανώς, αρκεί τα ποσοστά να μην τους δίνουν καμία υπευθυνότητα. Διότι αν τους δίνουν, είναι ικανοί να κρεμαστούν στο Σύνταγμα, θεωρώντας ότι θα αναστηθούν αυτοδικαίως – διαφορετικά θα πουν ότι πρόκειται για καπιταλιστική συνωμοσία. Αλλά η Ανάσταση έγινε μία φορά…

Εν ολίγοις, είμαστε ο ένας απέναντι στον άλλον – και ο καθένας απέναντι στον εαυτό του. Μπορεί να φαλιρίσουμε. Μπορεί και να τη βγάλουμε καθαρή. Μπορεί να υποφέρουμε για χρόνια. Μπορεί και να τα καταφέρουμε. Αλλά τώρα πια ένα είναι βέβαιο – ό,τι και να γίνει δεν θα το χρωστάμε σε κανέναν. Η καταστροφή ή η σωτηρία είναι στο χέρι μας. Αρκεί να μην το κόψουμε…