Αναζήτηση
Eχει βιώσει την απόρριψη. Το έζησε και αυτό. Οπως κάθε αστέρας του Χόλιγουντ κατά τη διάρκεια της καριέρας του.
Στον Τζορτζ Κλούνι συνέβη το 2003. Ηθελε διακαώς να συνεργαστεί με τον ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Πέιν και τότε επεδίωκε όσο τίποτε άλλο να πάρει τον πρώτο ρόλο στην ταινία του «Πλαγίως». Τελικώς τα ‘φερε έτσι η ζωή και ο γόης του Χόλιγουντ βρέθηκε υπό τις οδηγίες του Πέιν για την ταινία «Οι απόγονοι» («The Descendants») που θα βγει στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 26 Ιανουαρίου.
Κεντρικός ήρωας ο Ματ Κινγκ, ένας αδιάφορος σύζυγος και πατέρας δύο κοριτσιών, ο οποίος αναγκάζεται να επανεξετάσει το παρελθόν του και να δει το μέλλον με διαφορετική ματιά όταν η σύζυγός του εμπλέκεται σε ατύχημα με σκάφος στα ανοιχτά του εξωτικού Γουαϊκικί της Χαβάης.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Κλούνι όχι μόνο δεν είναι γονιός, αλλά είναι και φανατικός εργένης. Επομένως παίζοντας τον Ματ Κινγκ εύλογα θα έλεγε κάποιος ότι πρόκειται για αντίφαση. Εκείνος πάντως έχει υποδυθεί με επιτυχία χαρακτήρες πολυεπίπεδους, τύπους που είναι διαφορετικοί από αυτό που δείχνουν.
Για τον Κλούνι αφετηρία όλων είναι η προσπάθεια. «Πάντα έτσι σκέφτομαι. Κάθε φορά αρχίζω ως εξής: Δεν ξέρω αν μπορώ να παίξω τον τάδε χαρακτήρα, αλλά θέλω να προσπαθήσω».
Γι’ αυτούς τους λόγους φαίνεται πως ήταν η βασική πρόταση του συγγραφέα Κάουι Χαρτ Κάμινγκς, στο ομώνυμο μυθιστόρημα του οποίου βασίζεται η ταινία. Γιατί εκείνος τον πρότεινε στον Πέιν.
Ο Κλούνι είναι από εκείνους τους ηθοποιούς που εκπλήσσει τους κριτικούς με τις ικανότητές του – ή τουλάχιστον έτσι λένε και γράφουν. Και ίσως αυτό να οφείλεται σε κάποιες όχι και τόσο καλές επιλογές του στο παρελθόν. «Πάντα θα κρύβω πράγματα που έχω κάνει· ο κόσμος τα θυμάται, αλλά εγώ δεν υπερηφανεύομαι για αυτά». Από την άλλη, δεν έχει κανένα πρόβλημα να μιλήσει για αυτές τις επιλογές του.
«Ναι, έχω κάνει και κακές ταινίες. Ημουν κακός στο «Μπάτμαν και Ρόμπιν». Μπορεί να μην ήταν μια καλή ταινία, όμως εγώ ήμουν κακός στο παίξιμό μου. Το ίδιο ισχύει και για τον «Ειρηνοποιό». Πολλά δεν έπρεπε να κάνω. Αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει τι έκανα. Προσπαθούσα να υποδυθώ τον κακό, τον σκληροτράχηλο. Το θέμα είναι ότι τέτοιοι τύποι δεν προσπαθούν, διότι απλώς έτσι είναι».
Τα παθήματα έγιναν μαθήματα. «Χάρη στις προηγούμενες κακές επιλογές μου έκανα τη «Σιριάνα»». Μια ταινία η οποία του άνοιξε τον δρόμο για τα Οσκαρ (β’ ανδρικού ρόλου) και που δεν θα είχε γίνει, τονίζει, αν δεν είχε να διαχειριστεί την αποτυχία με το «Μπάτμαν και Ρόμπιν».
