Μετά την 21η Ιουλίου, ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε στο Υπουργικό Συμβούλιο και καταχειροκροτήθηκε. Πήρε τον λόγο, τόνισε την ανάγκη να ανασκουμπωθεί η κυβέρνηση, ξαναχειροκροτήθηκε – και μετά έφυγαν όλοι για διακοπές.

Η κυβέρνηση είχε τότε ένα παράθυρο ευκαιρίας δύο μηνών για να κάνει αισθητή την παρουσία της. Δεν το άνοιξε – και μετά ήλθε η τρόικα. Τώρα, ο εφιάλτης της χρεοκοπίας διακόπηκε – έστω και προσωρινά. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων, η κυβέρνηση έχει πάλι μπροστά της δύο μήνες…

Το μόνο θετικό, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι το καλοκαίρι έχει τελειώσει – άλλωστε, μπαίνουμε και στη χειμερινή ώρα. Διακοπές δεν προβλέπονται – μήπως προβλέπεται διακυβέρνηση, λοιπόν; Θα δείξει.

Ο κ. Παπανδρέου έχει συνηθίσει να γυρίζει το παιχνίδι στα τελευταία λεπτά. Το 2007, σκεφτόταν να παραιτηθεί και κατέληξε να επανεκλεγεί πανηγυρικά. Τώρα, έφυγε για τις Βρυξέλλες και όλοι γυάλιζαν τις κάλπες. Γύρισε – και το παιχνίδι παίζεται αλλού…

Η χώρα κέρδισε μία – έστω, προσωρινή – σωτηρία. Αλλά οι Ελληνες και οι Ελληνίδες δεν έχουν ακόμα σωθεί. Και δεν πρόκειται να σωθούμε – έστω, προσωρινά – αν δεν αρχίσει να γίνεται κάτι από την πλευρά της διακυβέρνησης.

Ο Γερμανός

Εμείς εδώ, ΕΣΠΑ ακούμε κι ΕΣΠΑ δεν βλέπουμε. Αλλά και πέρα από αυτό, υπάρχουν περιπτώσεις έργων που δεν ξεκινούν, ενώ υπάρχουν χρηματοδότηση και ανάδοχος, διότι κάποια υπηρεσία δεν στέργει να βάλει μια σφραγίδα και μια υπογραφή.

Ποιος θα τα λύσει αυτά; Ο κ. Ράιχενμπαχ; Μα, για να καταλάβει ο άνθρωπος τι τύποι είμαστε και πώς λειτουργούμε, θα χρειαστεί άλλη μία καριέρα, όπως εκείνη που έκανε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή!

Δεν μπορεί να τα λύσει κανένας κ. Ράιχενμπαχ αυτά που προκαλούμε ο ένας στον άλλον, σε αυτή τη χώρα. Πρέπει να τα λύσουν οι υπουργοί: μπορεί κάποιοι από αυτούς να διατυμπανίζουν ότι δεν έχουν παρελθόν, ώστε να διεκδικήσουν θέση στη «νέα μεταπολίτευση», αλλά τα πράγματα τα ξέρουν πολύ καλά.

Οφείλουν λοιπόν να κάνουν κάτι. Αλλιώς, οφείλει να τους κάνει κάτι άλλο ο Πρωθυπουργός…