Ο ίδιος ζωγράφισε ένα από τα all time αριστουργήματα του μοντερνισμού, τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν», έδωσε ένα συνώνυμο της φασιστικής βίας, την «Γκερνίκα», και μία τουλάχιστον νέα λέξη στο παγκόσμιο λεξικό της τέχνης, τον κυβισμό. Παράλληλα, όμως, αποτέλεσε ιδανικό θέμα για μια σειρά διάσημων φωτογράφων, όπως οι Ρίτσαρντ Αβεντον, Σεσίλ Μπίτον, Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν, Ρόμπερτ Κάπα, Λι Μίλερ και Μαν Ρέι. Ο άνθρωπος που ομολογούσε χωρίς ντροπή ότι «κλέβω, οτιδήποτε είναι προς κλέψιμο» δεν δίστασε να βάλει χέρι και στον τρόπο με τον οποίο οι φίλοι του θα φωτογράφιζαν τη δημόσια εικόνα του. Πότε ως Ινδιάνος, πότε με το περίστροφο του Γκάρι Κούπερ ανά χείρας και πότε ως ερωτιδεύς ανάμεσα σε αιθέριες υπάρξεις (το αγαπημένο του σπορ), ο Πάμπλο Πικάσο αποδείχτηκε σε μεγάλο τεχνίτη της δραματοποίησης. Αυτή τη διάσταση αναδεικνύει η έκθεση «Φωτογραφικά πορτρέτα του Πικάσο» στο Μουσείο Ludwig της Κολωνίας, όπου παρουσιάζονται 250 φωτογραφίες του μεγάλου δημιουργού από την μποέμικη περίοδό του στο Μπονπαρνάς ώς τον Νότο της Γαλλίας.