Αναζήτηση
Με το που έστριψα στην οδό Πεντέλης στο Παλαιό Φάληρο κοκάλωσα. Μια ουρά από αυτοκίνητα, Ι.Χ. και ταξί, είχε σχηματιστεί έξω από το λευκό επιβλητικό κτίριο. Δεξιά, στο πεζοδρόμιο, κόσμος πολύς. Ούτε νυχτερινό κέντρο να ήταν.
Κοσμοσυρροή στο Ιδρυμα Ευγενίδου. Αναμενόμενη για τους ανθρώπους του. Διότι από το περασμένο Σάββατο και για έναν ολόκληρο χρόνο ο Μικρός Πρίγκιπας θα περνά τα Σαββατοκύριακά του στον θόλο του νέου ψηφιακού Πλανηταρίου. Ε, δεν είναι και λίγο.
Φαίνεται πως ο λιλιπούτειος ήρωας του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί έχει ρεύμα. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι μεσημέρι Κυριακής υπήρχε κινητικότητα έξω από την πίσω είσοδο του Πλανηταρίου.
Ευτυχώς βρήκα και πάρκαρα αμέσως και έτρεξα να συναντήσω κι εγώ τον Μικρό Πρίγκιπα που είναι, πρέπει να σας πώ, Εγγλέζος στα ραντεβού του. Διότι οι παραστάσεις της ιστορίας «Ο Μικρός Πρίγκιπας ΙΙ», όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για σίκουελ, αρχίζουν στην ώρα τους.
Δύο παρά δέκα. Δεν βλέπω τη μύτη μου. Ενα αχνό γαλαζωπό φως μπροστά μου γίνεται λίγο πιο έντονο και καθώς τα μάτια αρχίζουν να συνηθίζουν στο σκοτάδι συνειδητοποιώ ότι είμαι ενώπιον του εντυπωσιακού θόλου του νέου Πλανηταρίου. Αντιλαμβάνομαι ότι είμαι τόσος δα μπροστά στα 950 τ.μ. του, «έκταση ίση με δυόμισι γήπεδα μπάσκετ» όπως εξηγούσε ο διευθυντής του Διονύσης Σιμόπουλος.
Η αμφιθεατρική αίθουσα είναι γεμάτη. Μικροί και μεγάλοι έχουν τα μάτια τους στραμμένα στον θόλο και παρακολουθούν μια σύντομη περιήγηση στο Σύμπαν, τη Γη, συνταξιδιώτες όλοι του Μικρού Πρίγκιπα που προσπαθεί να ανακαλύψει πού πήγε το αγαπημένο του τριαντάφυλλο (Υρώ Λούπη). Μαζί κι εγώ.
Ο αφηγητής Χρήστος Σιμαρδάνης μας βάζει στο κλίμα της ιστορίας. Τις στιγμές που έχω την αίσθηση ότι αιωρούμαι στο Διάστημα, δροσερό αεράκι πνέει στην αίθουσα δίνοντας την αίσθηση ότι όλοι είμαστε στον αέρα. Στον ουρανό.
Εντυπωσιακά ψηφιακά γραφικά, πλαστικότητα στις κινήσεις των ηρώων, φαντασμαγορικά εφέ, δράση, σασπένς, γοργός ρυθμός στην εξέλιξη της ιστορίας. Και από κάτω… ησυχία. Μόνο κάτι ψίθυροι. Ολοι παρακολουθούν με προσήλωση.
Σκέφτομαι ότι σε ανάλογη προβολή ταινίας animation σε πολυσινεμά θα γινόταν περίπου χάβρα Ιουδαίων από τους πιτσιρικάδες που κάνουν χαβαλέ με τους φίλους τους, φωνασκούν, ενώ τα κινητά τους διαρκώς χτυπούν.
Ο Μικρός Πρίγκιπας στο μεταξύ βρίσκεται με τη φίλη του την Αλεπού – απολαυστικός ο Δημήτρης Πιατάς στον ρόλο – στον Πλανήτη του Χρόνου για να ρωτήσει τον Ωρολογοποιό (Γιάννης Στεφόπουλος) μήπως είδε το ρόδο του. Τα πάντα όμως είναι παγωμένα. Ο χρόνος έχει σταματήσει. Ενας μηχανικός δράκος από ροδέλες, γρανάζια, άξονες, μεταλλικά ελάσματα, πετιέται πίσω από ένα μπλοκαρισμένο ρολόι και πιάνει στο κυνήγι την Αλεπού.
Ο Μικρός Πρίγκιπας, με το θάρρος του Θάνου Παπαϊωάννου στη φωνή, ξιφουλκεί και με δεξιότητα μπήγει την αστραφτερή κόψη στα μεταλλικά σπλάγχνα του τέρατος… Ολοι και όλα αποκτούν ζωή και αρχίζουν να λειτουργούν ρολόι.
Από μετεωρίτη σε μετεωρίτη Μικρός Πρίγκιπας και Αλεπού φθάνουν στον καταπράσινο Πλανήτη του Βοσκού (Κώστας Δεραφειμίδης) που του λέει πως το αγαπημένο λουλούδι του είναι στον Πλανήτη της Ντίβας, ξακουστής και ιδιόρρυθμης τραγουδίστριας που αγαπά τα ρόδα περισσότερο από οτιδήποτε.
Ο Μικρός Πρίγκιπας και η Αλεπού αρχίζουν να γλιστρούν πάνω σε χρυσές παρτιτούρες, κάνουν τσουλήθρα στο εσωτερικό χάλκινων πνευστών με ιλιγγιώδεις στροφές, πηδούν σε κλαβιέ πιάνου και καταλήγουν σε ένα θεωρείο ντυμένο με πορφυρό βελούδο να βλέπουν την Ντίβα στο κρεσέντο μιας άριας. Και μετά, βροχή τα τριαντάφυλλα.
Το πιο ανθεκτικό από όλα είναι το δικό του. Το εντοπίζει. Το σηκώνει από τη σκηνή και οι τρεις τους παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής, ενώ τα φώτα στον θόλο του Πλανηταρίου αρχίζουν να ανάβουν. Η περιπέτεια του «Μικρού Πρίγκιπα ΙΙ» ολοκληρώθηκε σε 20 λεπτά.
