Ανθρώπινες ζωές θερίζονται όπως οι φιγούρες στα video games και ο Αντερς Μπρέιβικ, ο νορβηγός δράστης, τα λάτρευε – δεν αποχωριζόταν, λέει, και τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι, όπως και το «1984» του Οργουελ, οπότε οι «ιδεολογικές» επιρροές μπερδεύονται. Ο στόχος, όμως, είναι ο ίδιος. Ο,τι κι αν διάβαζαν, ό,τι κι αν έγραφαν, ό,τι κι αν έβλεπαν οι δράστες παρόμοιων εγκλημάτων σκότωναν σαν να έκλειναν διακόπτη ή έστω με την ευκολία που συμβαίνει το ίδιο εκατομμύρια φορές στην τηλεόραση.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο στην τραγωδία είναι ότι τις πρώτες στιγμές όλοι νόμισαν ότι ήταν χτύπημα φανατικών μουσουλμάνων. Δεν ήταν. Ενας «καθαρόαιμος Νορβηγός» εμπνεόμενος από το «θεάρεστο έργο» των Σταυροφόρων αιματοκύλισε την ίδια του τη χώρα. Εκείνα τα πλάνα των φλεγόμενων δίδυμων πύργων έχουν δημιουργήσει χαλύβδινα μιντιακά στερεότυπα που εμποδίζουν τη «θέα» στον πυρήνα του πραγματικού προβλήματος της σύγχρονης βίας.
Τελευταία Νέα