Αναζήτηση
Τώρα που τέλειωσεο µήνας µε την Ωρα της Γης, απότοµα όπως τελειώνει κάθε µήνας, µπορεί ο επόµενος, δηλαδή ετούτος εδώ, να ανακηρυχτεί µήνας της γειτονιάς. Το πνεύµα θα είναι το ίδιο, όχι ακριβώς σβήνουµε µια ώρα τα φώτα µας για να εξοικονοµηθεί ενέργεια στον κόσµο, και να µη χρειάζεται οικαηµένοι Ιάπωνες να έχουν πυρηνικά εργοστάσια,αλλά κάτιπαρεµφερές. Ας πούµε, σβήνουµε για µίαώρα από τοµυαλό µας τις χιλιάδες δουλειές που δεν προλαβαίνουµε να κάνουµε, τις µεγάλες υποχρεώσεις προς την οικογένεια και τον εαυτό µας, τους πολιτικούς προβληµατισµούς για το µέλλον του κόσµου, τα παράπονα πουέχουµε εναντίον των γειτόνων, την αντιπάθεια που νιώθουµε για τους περισσότερους από αυτούς, το κρύο που υποφέρουµε από την τσιγκουνιά τους στην κεντρική θέρµανση, το πάρτι τους που µας άφησε ξύπνιους, την καληµέρα που δενµας λένε στο ασανσέρ.Τα σβήνουµε όλα αυτά για µία ώρα, (µε την προοπτική νατα ανάψουµε πιο δυνατάόταν τελειώσει αυτή η ώρα), και κουβεντιάζουµε µαζί τους για το πρόγραµµα ενός µήνα για τη γειτονιά, όπως θα το κανονίσουµε. Πρώτα µιλάµε για το πιο ακατονόµαστο, το πιο αόρατο στην καθηµερινότητά µας, τα σκουπίδια που τα απαρνούµαστε µε τοπου εγκαταλείπουµε τη σακούλαστον κάδο. Μιλάµε για τον κάδο της ανακύκλωσης, καθώς και για τη συνήθεια να αδιαφορούµε όταν οι απεργίες αφήνουν τα σκουπίδια αµάζευτα. Κι ύστερα βλέπουµε.
∆ύσκολαπράµατααυτά. Ποιος να κάνει την αρχή για την προσέγγιση µε τους γειτόνους; Ποιοςνα πάρει αυτή την επαναστατική, τη ρηξικέλευθη απόφαση; Πώς να ξεπεράσει τις αναστολές του, να µην τον πουν εκκεντρικό, να µην τονπουν ψώνιο και κορόιδο; Κι αν θεωρήσουν ότι τους προσβάλλει, ότι κάτι υπαινίσσεται, ή το αντίθετο ότι τους δίνει δικαιώµατα, ποία η θέσις του;
Μπα, καλύτερα την κοινωνική ευαισθησία να τη φυλάξουµε για του χρόνου ξανά, για την ώρα της γης, ροµαντικά και µεκεριά, χωρίς µπλεξίµατα µε στη σκληρή καθηµερινή πραγµατικότητα.
