… κι αν το εξελίσσεις

Σε κλειστό χώρο, στο Θέατρον του Ιδρύµατος Μείζονος Ελληνισµού, η δεύτερη παράσταση, «Λυσιστράτη» του Εθνικού, έµοιαζε να αναπνέει… περισσότερο από την Επίδαυρο. Δεύτερη περίπτωση τιµιότητας στις _ κωµικές και όχι µόνον – προθέσεις που στέφθηκε µε επιτυχία (και γέµισε το θέατρο). Οσο κι αν κάποιοι διαφώνησαν µε την ανάγνωση του Γιάννη Κακλέα ή µε την ερµηνεία του Βασίλη Χαραλαµπόπουλου, το ταλέντο φαίνεται κάποτε να στέκει υπεράνω κριτικών και επικρίσεων. Και όταν η παράσταση ζυµώνεται και η εγγύτητα του κλειστού χώρου φέρνει τον θεατή τετ α τετ µε το «πρόσωπο» και την ουσία της κωµωδίας, όταν µοιάζει να εξελίσσεται, η αρνητικότητα µπορεί να καµφθεί. Πίσω στο συµπέρασµα λοιπόν: τι άλλο ζητάει κανείς εκτός από το απλό και τίµιο; Δήθεν «υψηλές περιπλοκές»; Συγγνώµη, δεν θα πάρω…