Οι περισσότεροι γονείς συνειδητοποιούν τη σημασία που έχει το τακτικό βούρτσισμα των δοντιών για την πρόληψη της τερηδόνας, όμως λίγοι κατανοούν πραγματικά ένα άλλο σοβαρό και εντεινόμενο πρόβλημα της στοματικής υγιεινής.


Η διάβρωση των δοντιών που προκαλείται από όξινα τρόφιμα και ποτά έχει αυξήσει τον αριθμό των ανθρώπων που υποφέρουν από ευαίσθητα δόντια, πλήττει όλο και περισσότερους, αρχίζει από την παιδική ηλικία, ενώ εκδηλώνεται με τη διάλυση του εξωτερικού στρώματος της αδαμαντίνης από στοματικά οξέα. Το στόμα είναι ένα φυσικά μη όξινο περιβάλλον. Το υγιές σάλιο είναι ουδέτερο ή ελαφρώς αλκαλικό, δηλαδή στο αντίθετο άκρο από το όξινο. Το όξινο και το αλκαλικό μετρώνται σε μια λογαριθμική κλίμακα του pΗ, που κυμαίνεται από το 1, πολύ όξινο, ώς το 14, έντονα αλκαλικό. Το pΗ 7 χαρακτηρίζεται «ουδέτερο». Το σάλιο σ΄ ένα υγιές στόμα έχει pΗ περίπου 7,4. Εντούτοις, ορισμένα ανθρακούχα αναψυκτικά έχουν χαμηλό pΗ, ώς και 3,4, είναι δηλαδή πολύ όξινα από βιολογικής απόψεως. Τα οξέα διαβρώνουν την επιφάνεια των δοντιών. Αν ρίξουμε ένα δόντι σε ποτήρι με ανθρακούχο αναψυκτικό, η αδαμαντίνη τελικά θα διαλυθεί.

Πολλές οι αιτίες

Η διάβρωση των δοντιών μπορεί να έχει κι άλλες αιτίες. Για παράδειγμα, σχεδόν ένας στους 10 ανθρώπους πάσχει από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, κατά την οποία τα φυσικά οξέα του στομάχου ανεβαίνουν στο στόμα. Αυτά τα στομαχικά υγρά συνήθως διαβρώνουν τα πίσω δόντια περισσότερο απ΄ ό,τι τα μπροστινά. Συχνοί εμετοί που συνδέονται με διατροφικές διαταραχές, ακόμη και το υπερβολικό βούρτσισμα με λευκαντικές οδοντόκρεμες μπορεί επίσης να προκαλέσουν φθορά και διάβρωση της αδαμαντίνης που προστατεύει το δόντι.

Ένα από τα συνηθέστερα αποτελέσμα- τα της διάβρωσης είναι η- οδυνηρή – υπερευαισθησία των δοντιών. Καθώς η αδαμαντίνη λεπταίνει, αρχίζει να εκτίθεται το εσωτερικό, πιο μαλακό στρώμα της οδοντίνης. Μέσω της οδοντίνης, οι διαφορές στη θερμοκρασία ή τη γλυκύτητα περνούν απευθείας στο νεύρο του δοντιού, προκαλώντας την αίσθηση του πόνου. Το «νεύρο»

«Όταν τα δόντια είναι ζωντανά, έχουν στο εσωτερικό τους έναν ιστό, τον οδοντικό πολφό, που συχνά αποκαλούμε νεύρο. Αυτός είναι σαν οποιοδήποτε άλλο ζωντανό μέρος του σώματος, με αιμοφόρα αγγεία, κύτταρα και νεύρα που διεισδύουν στην οδοντίνη», λέει ο Κιθ Κοέν, ένας από τους καλύτερους οδοντιάτρους του Λονδίνου. «Όταν υπάρχει διάβρωση των δοντιών, η αδαμαντίνη χάνεται σταδιακά και αποκαλύπτεται η οδοντίνη. Κατά συνέπεια ο νευρικός ιστός προστατεύεται λιγότερο, με αποτέλεσμα την ευαισθησία σε διάφορα ερεθίσματα όπως το κρύο και το ζεστό, το βούρτσισμα και τροφές που είναι διαβρωτικές ή γλυκές», εξηγεί.

Πρέπει να περιμένουμε πάνω από 40 λεπτά


ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ οι σημαντικότερες αιτίες για την απώλεια της αδαμαντίνης. Η μία είναι η χημική διάβρωση της επιφάνειας που προκαλείται από τα οξέα που περιέχει η διατροφή μας. Αυτή είναι πολύ διαφορετική από τη διάβρωση που προκαλείται από την τερηδόνα, η οποία οφείλεται σε βακτηρίδια. Μια άλλη σημαντική αιτία είναι η φυσική φθορά.

Επίσης, έχει πλέον αποδειχθεί πως το βούρτσισμα των δοντιών αμέσως αφού πιούμε κάτι όξινο, όπως έναν χυμό φρούτων το πρωί, έχει πιο καταστροφικές συνέπειες όσον αφορά την απώλεια αδαμαντίνης απ΄ ό,τι έχουν ξεχωριστά το βούρτσισμα και η κατανάλωση όξινων ποτών. «Ένα όξινο ποτό μπορεί να μαλακώσει την αδαμαντίνη και να την κάνει να τρίβεται ευκολότερα με το δυνατό βούρτσισμα. Η επιφάνεια του δοντιού μπορεί να χρειαστεί έως και 20 λεπτά για να επανέλθει στο φυσιολογικό pΗ έπειτα από ένα όξινο ποτό.

Συμβουλεύω τον κόσμο να περιμένει 40 λεπτά ή και μία ώρα αφού φάει όξινες τροφές ή πιει όξινα ποτά για να βουρτσίσει τα δόντια», λέει ο Τόνι Σμιθ, καθηγητής στοματικής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.