«Επί δέκα χρόνια έρχομαι καθημερινά στο ΚΑΠΗ για να βρω φίλους και φίλες να κουβεντιάσω μαζί τους και να ξεχάσω τη μοναξιά μου», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Αλεξάνδρα Κόνιαρη. «Πάνε 25 χρόνια από τότε που έχασα τον άνδρα μου και με τα παιδιά μου βρίσκομαι μόνο στις γιορτές- όλο τον υπόλοιπο καιρό το ΚΑΠΗ είναι το δεύτερό μου σπίτι».
Σχεδόν μισό εκατομμύριο Έλληνες της τρίτης ηλικίας είναι εγγεγραμμένοι στα 260 ΚΑΠΗ (Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων) που λειτουργούν σε όλη τη χώρα σήμερα. Διαθέτουν γιατρό, νοσοκόμους, φυσικοθεραπευτή και, το σημαντικότερο, παρέες για κουβέντα και ψυχαγωγία!
«Λίγο τάβλι, λίγη κολτσίνα και καφές και περνάει ευχάριστα η ώρα, πρωί και απόγευμα», λέει ο 75χρονος κ. Γ. Βόγος. «Στη γυναίκα μου δεν αρέσει και δεν έρχεται. Εγώ το προτιμώ από το καφενείο και συχνάζω εδώ τα τελευταία πέντε χρόνια».
«Εργάζομαι ως εργοθεραπευτής από το 1984 που άνοιξε το Α΄ ΚΑΠΗ Ζωγράφου», λέει ο κ. Γιώργος Δημαρίδης. «Καθημερινά ο φυσικοθεραπευτής δέχεται 8 με 12 ηλικιωμένους
ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ
Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στην πρόληψη βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων των ηλικιωμένων
που αντιμετωπίζουν προβλήματα από ρευματισμούς και αρθριτικά και σίγουρα οι διακομιδές δεν είναι σπάνιες- ο μέσος όρος ηλικίας των 3.500 μελών μας είναι τα 85 χρόνια. Σε κάθε ΚΑΠΗ υπάρχει γιατρός τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, στα περισσότερα τρεις φορές, κοινωνικός λειτουργός, εργοθεραπευτής, νοσηλευτής και φυσικοθεραπευτής», σημειώνει ο κ. Δημαρίδης.
«Σκοπός είναι η πρόληψη βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων των ηλικιωμένων και σε αυτόν τον τομέα έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, η κατάθλιψη που αποτελούσε σύμπτωμα στο 16% των μελών των ΚΑΠΗ σήμερα έχει περιοριστεί στο 3%».
Βοήθεια στο σπίτι
«Εμείς διαθέτουμε δύο εγκαταστάσεις που λειτουργούν ως τόποι συνάντησης των ηλικιωμένων του Δήμου Ζωγράφου», τονίζει η αντιδήμαρχος κ. Τώνια Καλύβα. «Σε αυτές βρίσκουν συντροφιά, ιατρική φροντίδα, φυσικοθεραπευτή και κοινωνικό λειτουργό περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι, ενώ για εκατοντάδες άλλους που είναι καθηλωμένοι στο σπίτι φροντίζουμε να εντάσσονται στο πρόγραμμα Βοήθεια στο σπίτι με γιατρούς, νοσηλευτές, επισκέπτες υγείας και οικιακούς βοηθούς».
Σε πολλά μέλη των ΚΑΠΗ, των οποίων η συνδρομή είναι συμβολική- 5 ευρώ τον χρόνο- πέραν της συνεχούς ιατρικής παρακολούθησης δίδεται η ευκαιρία για διασκέδαση σε νυχτερινά κέντρα, θέατρα, για εκδρομές και επισκέψεις σε μουσεία.
Μουσικές βραδιές με χορό και τραγούδι
«Στο δικό μας ΚΑΠΗ είχαμετα τελευταία 4 χρόνια, που είμαι μέλος- δύο γάμους και ένα προξενιό που χάλασε», λέει η κ. Άννα Βλασσοπούλου, που είναι μέλος του ΚΑΠΗ στου Γουδή. «Τρεις γάμους έχω δει μεταξύ ανθρώπων που γνωρίστηκαν στο δικό μας ΚΑΠΗ», επισημαίνει και η κ. Κόνιαρη από το ΚΑΠΗ των Ιλισίων. «Είναι φυσικό, καθώς τα περισσότερα μέλη των ΚΑΠΗ έχουν χηρεύσει, να γίνονται γνωριμίες και να αναπτύσσονται και ειδύλλια», σχολιάζει χαμογελώντας ο κ. Γιώργος Γεωργούσης από το ΚΑΠΗ στου Γουδή- σημειώνοντας ότι ο ίδιος είναι παντρεμένος εδώ και πολλά χρόνια.
«Εργαζόμουν για χρόνια στη Λυρική Σκηνή ως τενόρος και τα τρία τελευταία χρόνια που βρίσκομαι στο ΚΑΠΗ έχω οργανώσει χορωδία και πολύ συχνά μαζευόμαστε όλοι και διασκεδάζουμε με κιθάρα και ακορντεόν», λέει ο κ. Αλέξανδρος Κεφαλονίτης. «Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε μουσική βραδιά κάθε Τετάρτη, δυστυχώς όμως φέτος δεν τα καταφέραμε», λέει χωρίς να κρύβει την απογοήτευσή του ο κ. Δημήτρης Γιαούζος, που επί 40 χρόνια… όργωνε την Ελλάδα με ένα ακορντεόν στα χέρια.
«Μας… ρίχνουν»
«Πριν από 15 ημέρες είχαμε πάει εκδρομή στις Μυκήνες και περάσαμε υπέροχα, ενώ το κόστος (40 ευρώ η συμμετοχή για τον κάθε έναν) ήταν προσιτό σε όλους μας», λέει ο κ. Γεωργούσης. «Στις εκδρομές πάντως οι εστιάτορες μας… ρίχνουν», λέει με παράπονο ο κ. Αντώνης Καλπάκης. «Πάμε τρία πούλμαν σε ένα μαγαζί.
Έτυχε να κάνουμε λογαριασμό Ώς και 3.000 ευρώ και απόδειξη δεν πήραμε».
«Μια φορά ζήτησα απόδειξη και για να μου τη δώσει ο μαγαζάτορας απαίτησε να του πληρώσω παραπάνω χρήματα στον λογαριασμό μου», λέει αγανακτισμένος ο κ. Γιάννης Κουτσουμπός κτυπώ- ντας δυνατά την γκλίτσα που τον υποβαστάζει επειδή έχει πρόβλημα στο ισχίο.
«Γενικότερα εκμεταλλεύονται τους ηλικιωμένους, αλλά το χειρότερο είναι όταν μας κοιτούν σαν να μας λυπούνται», λέει ο κ. Χρήστος Αντωνόπουλος. «Στο ΚΑΠΗ νιώθουμε πιο άνετα, όλοι έχουν περάσει λίγο-πολύ τα ίδια με εμάς και καταλαβαινόμαστε. Ξέρουμε πώς είναι να χάνεις τον σύντροφό σου ή να απομακρύνονται τα παιδιά σου».
