Αναζήτηση
Αναρίθμητοι ασθενείς με καρκίνο σε τελικό στάδιο πεθαίνουν στη χώρα μας πρώτα από βασανιστικούς πόνους και έπειτα από την ασθένειά τους. Το 90% των καρκινοπαθών μας είναι περιστατικά παραμελημένα όσον αφορά τον πόνο και δεν φθάνουν ποτέ σε κάποιο Ιατρείο ή Κέντρο Πόνου…
Η κ. Αθηνά Βαδαλούκα, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καταγγέλλει: «Υποθετικά διαθέτουμε 48 Ιατρεία ή Κέντρα Πόνου και Παρηγορητικής Φροντίδας στα γενικά νοσοκομεία της χώρας μας. Τα περισσότερα από αυτά είναι Κέντρα Πόνου… φαντάσματα. Ούτε στους οργανισμούς των νοσοκομείων προβλέπονται ούτε στελεχωμένα με επιστήμονες είναι»!
O καρκινοπαθής στην Ελλάδα δεν έχει την ποιότητα ζωής που δικαιούται να έχει» καταγγέλλει η αν. καθηγήτρια αλλά και πρόεδρος της Εταιρείας Παρηγορητικής και Συμπτωματικής Φροντίδας Καρκινοπαθών και μη Ασθενών κ. Βαδαλούκα.
«Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει εκδώσει από το 2002 οδηγία σύμφωνα με την οποία οι καρκινοπαθείς πρέπει να παραπέμπονται και να αντιμετωπίζονται από τα Κέντρα από τα αρχικά στάδια της νόσου για να έχουν ποιότητα ζωής και να μην υποφέρουν. Η κατανάλωση μορφίνης για την ανακούφιση του πόνου είναι δείκτης πολιτισμού ενός λαού. Για να δούμε τον δικό μας πολιτισμό στα νοσοκομεία μας καταναλώνουμε 23 φορές λιγότερη μορφίνη ανά
ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΦΙΝΗ
«Δείκτης πολιτισμού η κατανάλωση μορφίνης για την ανακούφιση του πόνου. Στην Ελλάδα καταναλώνουμε 23 φορές λιγότερη απ΄ ό,τι στη Δανία»
ασθενή απ΄ ό,τι σε νοσοκομεία της Δανίας. Αυτό που προσφέρουν τα Κέντρα Πόνου στους αρρώστους τους είναι ποιότητα ζωής και αξιοπρέπεια στον θάνατο. Αλλά μόλις το 5-10% των καρκινοπαθών σε τελικό στάδιο καταφέρνει να φύγει από τη ζωή δίχως να ουρλιάζει από τους πόνους, να σύρεται και να εκλιπαρεί “σκοτώστε με…”. Κι αυτό είναι τρομερό. Στην πραγματικότητα, όλη η επαρχία υποφέρει και όσοι φθάνουν στα ιατρεία πόνου είναι σε τελικό στάδιο. Καθημερινά πεθαίνουν καρκινοπαθείς στα γενικά νοσοκομεία της χώρας με τρόπο βασανιστικό και απάνθρωπο…», λέει η κ. Βαδαλούκα.
Το Κέντρο Πόνου και Παρηγορητικής Φροντίδας του Αρεταίειου Νοσοκομείου (του Τμήματος Αναισθησιολογίας) το οποίο διευθύνει η κ. Α. Βαδαλούκα μαζί με τις κ. κ. Εριφύλη Αργυρά και Ιωάννα Σιαφάκα, επικ. καθηγήτριες Αναισθησιολογίας, είναι ένα από τα 5 εκπαιδευτικά κέντρα για τον πόνο. Όπως λέει η κ. Βαδαλούκα, «Βοηθά αρκετά την κατάσταση, αφού όλοι οι εκπαιδευόμενοι προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στους 3.000 αρρώστους που περνάνε από το Κέντρο μας κάθε χρόνο. Φυσικά δεν έχουμε νοσηλευτές, δεν έχουμε τραυματιοφορείς, ούτε κρεβάτια. Όταν χρειαζόμαστε ένα κρεβάτι ημερήσιας νοσηλείας παρακαλάμε τις χειρουργικές κλινικές…».
«Η γιατρός του Αγίου Σάββα αρνήθηκε να συνεργαστεί»
«Οι γιατροί μάς έδωσαν πέρυσι τον Αύγουστο 3 έως 6 μήνες ζωής, αλλά η Πόπη άντεξε 9 μήνες και έφυγε την δεύτερη ημέρα του Πάσχα» λέει στα «ΝΕΑ» ο σύντροφος της ζωής της Σπύρος Μπάκας, συνταξιούχος του ΟΤΕ. «Από τα μέσα του περασμένου Οκτώβρη έως και τις αρχές του Νοέμβρη η Πόπη είχε πολλές παρενέργειες από τη χημειοθεραπεία και φρικτούς πόνους στο σώμα, κυρίως στα νύχια των ποδιών και των χεριών. Είκοσι ολόκληρες ημέρες δεν κοιμηθήκαμε ούτε λεπτό.
Είχε εξαντληθεί σε απίστευτο βαθμό. Θυμάμαι την ογκολόγο της στον Άγιο Σάββα να μας λέει “δυστυχώς, στο θέμα του πόνου, δεν μπορείτε να βοηθηθείτε περισσότερο” και την ψυχολογία της γυναίκας μου όταν φύγαμε από το νοσοκομείο. Είχε καταρρεύσει…».
«Γαλήνεψε»
Μια φίλη τούς μίλησε για το Κέντρο Πόνου και Παρηγορητικής Φροντίδας στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. «Όταν πήγαμε εκεί έπεσαν πάνω μας πέντε άνθρωποι. Το πρώτο πράγμα που είπαν στην Πόπη ήταν ότι πολύ σύντομα θα σταματούσε να πονάει. Ήταν τόση η στήριξη αυτών των ανθρώπων, που όταν φύγαμε, χωρίς να έχει πάρει ακόμα τα νέα φάρμακα, ο πόνος είχε περιορισθεί αισθητά… Οι πόνοι άρχισαν να μειώνονται σταθερά και σε 15 ημέρες ήταν παρελθόν».
Όταν πήγαν στο επόμενο ραντεβού τους με την ογκολόγο της, η Πόπη ήταν άλλος άνθρωπος: «Είπαμε στη γιατρό για τα φάρμακα που μας έδωσαν από το Κέντρο Πόνου αλλά σχεδόν… θύμωσε:
“Σιγά που θα φέρουν αυτά τα φάρμακα αποτέλεσμα! Απλοί αναισθησιολόγοι είναι…” είπε και με ενόχλησε ιδιαίτερα η προσπάθεια απαξίωσης ενός τόσο καλού αποτελέσματος. Φυσικά συνεχίσαμε τη συνεργασία μας με την ομάδα της κ. Αθηνάς Βαδαλούκα, αλλά η γιατρός μας από τον Άγιο Σάββα δεν δέχθηκε να συνεργαστεί μαζί τους…». Κλειστή πόρτα
Ο Άγιος Σάββας, το μεγαλύτερο αντικαρκινικό νοσοκομείο της χώρας, έχει Ιατρείο Πόνου, αλλά είναι… φάντασμα. «Υπάρχει μια ταμπέλα έξω από μια πόρτα, αλλά ποτέ δεν την είδα ανοικτή».
Η Πόπη έφυγε ήρεμη, γαλήνια και χωρίς πόνους: «Κάναμε Πάσχα με πολλούς φίλους και συγγενείς στο εξοχικό μας και ξημερώματα της άλλης ημέρας, έγειρε απλά στον ώμο μου και έφυγε…».
«Έχουμε 3.000 επισκέψεις ασθενών κάθε χρόνο»
Η ΜΟΝΑΔΑ Ανακουφιστικής Παρηγορητικής Αγωγής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών φιλοξενείται από το 2004 στον 1ο και 2ο όροφο του Ιδρύματος «Τζένη Καρέζη» στην οδό Κορινθίας 27, στους Αμπελοκήπους (τηλ.
210-7707.669) και λειτουργεί ως παράρτημα του τμήματος Ακτινολογίας του Αρεταίειου Νοσοκομείου. «Η μονάδα μας διαθέτει εξωτερικά ιατρεία αλλά και κρεβάτια ημερήσιας νοσηλείας», εξηγεί η υπεύθυνη της μονάδας, κ. Κυριακή Μυστακίδου, αν. καθηγήτρια Ανακουφιστικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Έχουμε 3.000 επισκέψεις ανά έτος και οι νέοι ασθενείς μας είναι περίπου 500 κάθε χρόνο. Αρκετοί έρχονται και από την επαρχία. Οι καρκινοπαθείς αποτελούν το 70% των αρρώστων μας. Οι υπόλοιποι είναι άνθρωποι που πάσχουν από χρόνιους πόνους…».
