ΤΟ ΙΡΛΑΝΔΙΚΟ «όχι» στη Συνθήκη της Λισαβώνας βυθίζει εκ νέου την Ευρωπαϊκή Ένωση στη θεσμική κρίση που την υπονομεύει εδώ και μια δεκαετία. Το «όχι» που είπαν οι Ιρλανδοί, τρία χρόνια αφότου οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί απέρριψαν τη συνταγματική συνθήκη που είχε συνταχθεί υπό την αιγίδα του Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εστέν, δείχνει πως δεν είναι δυνατόν να μεταρρυθμίσουμε την Ένωση, εάν δεν εγκαταλειφθεί ο κανόνας της ομοφωνίας. Όμως, για να αλλάξει το σύστημα χρειάζεται… ομοφωνία. Προκειμένου να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο, δεν υπάρχει παρά μόνο μία λύση: η δημιουργία, πλάι στη σημερινή Ε.Ε., μιας εμπροσθοφυλακής αποτελούμενης από χώρες έτοιμες να αποδεχθούν τον κανόνα της ειδικής πλειοψηφίας προκειμένου να προωθήσουν την ευρωπαϊκήν ολοκλήρωση. Η ιδέα δεν είναι καινούργια, όμως δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Προϋποθέτει ηγέτες πεπεισμένους πως η ευρωπαϊκή ενότητα είναι μια απαραίτητη φιλοδοξία. Εάν βοηθήσει σε αυτή τη συνειδητοποίηση, η ιρλανδική ψήφος θα αποδειχθεί ευκαιρία για την Ευρώπη.
[ ΞΕΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ] Ευκαιρία για την Ευρώπη







