Αναζήτηση
Πολλά τσιγάρα. Άγχος και καθιστική ζωή. Διατροφή με πολλά λιπαρά και αμέλεια για ιατρικές εξετάσεις. Αυτά ήταν τα κοινά χαρακτηριστικά στη ζωή και των δύο- πριν από το έμφραγμα.
O 50χρονος σήμερα Τάκης Τερζόγλου, διοικητικός υπάλληλος στον ΟΣΕ που ζει στους Αγίους Αναργύρους, έπαθε οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου πριν από έξι χρόνια. Και ο 54χρονος Γιώργος Θεοχάρης, αρχιτέκτονας και κατασκευαστής μουσικών οργάνων, κάτοικος Λαυρίου, υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου πριν από τρία χρόνια. Διασώθηκαν όχι επειδή μεταφέρθηκαν γρήγορα με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ σε νοσοκομεία, αλλά γιατί ήταν «υποψιασμένοι», έδωσαν σημασία στα συμπτώματα και μάσησαν αμέσως ασπιρίνη!
Όχι μόνο ουδέποτε είχε κάνει εξετάσεις, αλλά δεν είχε πάρει ούτε μία ασπιρίνη στη ζωή του πριν από την 11η Μαΐου του 2002 ο Τάκης Τερζόγλου. Τα τρία πακέτα τσιγάρα που κάπνιζε την ημέρα «δεν μου ήταν πια αρκετά και συμπλήρωνα τη δόση μου με… πούρα! Είχε προηγηθεί το μεγάλο φαγοπότι του Πάσχα και το πρωινό του εμφράγματος σκληρή δουλειά…».
Δυσφορία
Πολλές νύχτες πριν ξυπνούσε από ένα συναίσθημα δυσφορίας. Ήταν μια προειδοποίηση στην οποία δεν είχε δώσει σημασία. Εκείνη την ημέρα «ένιωσα ξαφνικά μια φοβερή αδιαθεσία στην ταράτσα όπου βρισκόμουν. Άρχισα να ιδρώνω. Κάθισα στην πολυθρόνα κι άρχισε να μουδιάζει το αριστερό μου χέρι. Πήγα στο κρεβάτι. Και τότε ένιωσα έναν ισχυρό πόνο στο στήθος, σαν να μου είχαν καρφώσει ένα τσεκούρι στον θώρακα».
Η γυναίκα του πήρε τηλέφωνο έναν φίλο τους φαρμακοποιό. «Μοιάζει με έμφραγμα. Να μασήσει γρήγορα δύο ασπιρίνες και καλέστε αμέσως ασθενοφόρο» πρότεινε εκείνος. Όσο περνούσε ο χρόνος, τα συμπτώματα χειροτέρευαν και χρειάστηκαν απανωτές κλήσεις στο ΕΚΑΒ για να φτάσει ασθενοφόρο έπειτα από 50 λεπτά! «Το ασθενοφόρο δεν ήταν κατάλληλα εξοπλισμένο και απλά με μετέφεραν στην αρχή στην Πολυκλινική στην Ομόνοια, όπου μου έκαναν καρδιογράφημα, και από εκεί στην Εντατική του νοσοκομείου Αλεξάνδρα, όπου δύο ώρες μετά το έμφραγμα μου έκαναν θρομβολυτική ένεση… Στην Εντατική το έμφραγμα ήταν σε εξέλιξη και αμέσως μετά την ένεση ένιωσα να χάνω τις αισθήσεις μου. Θυμάμαι μόνο που άκουσα μια γιατρό να φωνάζει “γρήγορα ατροπίνη”. Όταν συνήλθα έμαθα ότι με πρόλαβαν στο παρά πέντε…». «Με έσωσε ένα σποτάκι»
Ένα σποτάκι που είχε δει στην τηλεόραση έσωσε τον Γιώργο Θεοχάρη από τα χειρότερα. «Μιλούσε για τα συμπτώματα του εμφράγματος και τη σωτήρια επίδραση της ασπιρίνης. Μου κόλλησε στο μυαλό και άρχισα να παίρνω προληπτικά μια ασπιρίνη την ημέρα. Κάπνιζα πολύ, έτρωγα πολύ, δεν έκανα εξετάσεις…».
Επί δύο εβδομάδες πριν από το έμφραγμα ξυπνούσε κουρασμένος: «Δεν έδωσα μεγάλη σημασία. Ήταν Σάββατο βράδυ, 20 Μαρτίου του 2005. Βγήκα με φίλους, ήπια κρασί και έφαγα μισό κιλό κοκορέτσι. Τα ξημερώματα ξαφνικά ένιωσα φούντωση. Το ίδιο συναίσθημα είχα νιώσει άλλες δύο φορές μέσα στην ίδια ημέρα. Το καινούργιο σύμπτωμα ήταν ένα σφίξιμο στο αριστερό χέρι…».
Ο Γιώργος Θεοχάρης έπαθε σιωπηλό οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αλλά κάτι υποψιάστηκε, μπήκε στο αυτοκίνητό του και οδήγησε μέχρι το Κέντρο Υγείας της περιοχής: «Είχα ανεβασμένη πίεση και ο γιατρός μού έδωσε υπογλώσσιο. Μου είπε ότι ήταν έμφραγμα και ειδοποίησε αμέσως ασθενοφόρο…».
Το ασθενοφόρο τον παρέλαβε από το Κέντρο Υγείας πέντε ώρες αργότερα, στις 7 το πρωί. «Με πήγαν στο Γενικό Κρατικό όπου με έβαλαν την Κυριακή στην Υπομονάδα Εμφραγμάτων και την επομένη στην Εντατική, όπου έμεινα 7 ημέρες. Στεφανιαιογραφία και μπαλονάκι μού έκαναν την τρίτη ημέρα. Το έμφραγμα ήταν οξύ και αρκετό για να καταλάβω ότι η απόσταση ανάμεσα σε ζωή και θάνατο είναι τελικά ανεπαίσθητη, μια τρίχα, ένα τίποτα…».
«Φθάνουμε σε 5 λεπτά»
ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ αστικά κέντρα οι θάνατοι από εμφράγματα είναι δυνατόν να περιοριστούν με το μέτρο της μοτοσυκλέτας άμεσης βοήθειας. Το μέτρο εφαρμόζεται ήδη τα τελευταία χρόνια από το ΕΚΑΒ με 4 μηχανές με διασώστες στην Αθήνα (Σύνταγμα και Πεδίον Άρεως) και άλλες 4 στον Πειραιά (κέντρο και παραλιακή ζώνη) σε κάθε βάρδια. Όπως επισημαίνει ο κ. Νίκος Παπαευσταθίου, πρόεδρος του ΕΚΑΒ, «το 2007, σε σύνολο 176.000 διακομιδών επειγόντων περιστατικών με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στην Αττική, οι διασώστες μας με τις μηχανές προσέφεραν άμεση βοήθεια πριν φθάσει ασθενοφόρο σε 14.500 ανθρώπους, θύματα τροχαίων ή σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα, εγκεφαλικό κ.λπ.».
Ο χρόνος άφιξης των μοτοσυκλετιστών στον ασθενή είναι 5 έως 7 λεπτά. Όπως λέει ο διασώστης του ΕΚΑΒ Αντώνης Κιόπε, «φθάνουμε πολύ νωρίτερα από τα ασθενοφόρα, δίνουμε τις πρώτες βοήθειες και πολύ συχνά μετατρέπουμε με τον δικό μας εξοπλισμό απλά ασθενοφόρα σε κινητές μονάδες…».
«Το 30% των κλήσεων για άμεση βοήθεια είναι καρδιολογικά περιστατικά», εξηγεί ο γιατρός του ΕΚΑΒ Παναγιώτης Γιαννουλέας, ο οποίος ανήκει στα πληρώματα των μοτοσυκλετών.
Αιφνίδιος πόνος
Ο πόνος του εμφράγματος είναι αιφνίδιος, πρωτόγνωρος και δυνατός. Εντοπίζεται στον θώρακα- στο στέρνο- και όπως εξηγεί ο κ. Παύλος Τούτουζας, καθηγητής Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, «είναι ένας πόνος βαθύς, απλώνεται δεξιά και αριστερά, πολλές φορές πονά και η πλάτη, ο αριστερός ώμος ή και οι δύο ώμοι και αρκετά συχνά ο πόνος κατεβαίνει και στον αγκώνα του αριστερού χεριού. Αυτός ο πόνος μπορεί να κρατήσει μισή έως μία ώρα αλλά και 6-7 ώρες. Οι ασθενείς συχνά αισθάνονται δυσφορία, ένα κάψιμο στο στήθος ή σαν να έχουν μια βαριά πλάκα στο στέρνο. Πολλές φορές τα συμπτώματα αρχίζουν με εξάντληση, αδυναμία, κομμάρες, δυσφορία κι αυτό παραπλανά τον ασθενή που θεωρεί ότι είναι πόνος στομάχου ή κάποια ίωση».
Μια ασπιρίνη (των 500 mg)
μπορεί να δράσει θρομβολυτικά και να φανεί σωτήρια τα πρώτα λεπτά μετά το έμφραγμα. Όπως επισημαίνει ο κ. Τούτουζας, οι ασθενείς που έχουν ιστορικό καρδιάς πρέπει να πάρουν αμέσως υπογλώσσιο. Η θρομβολυτική ένεση πρέπει να γίνεται πάντα από γιατρό σε νοσοκομείο.
