Ένας κράτος περιδεές, ανασφαλές και αβέβαιο, που τρομοκρατείται με κάθε έκτακτο γεγονός και χάνει την ψυχραιμία του μπροστά σε κάθε ατομική (όσο και σοβαρή) εγκληματική εκτροπή και είναι έτοιμο την κάθε στιγμή να ξεπατώσει τους ίδιους του τους νόμους και τους ίδιους τους θεσμούς, είναι επικίνδυνο.

Οι νόμοι δεν μπορούν να αποτελούν προϊόν της στιγμιαίας αγανάκτησης του κάθε υπουργού ή της οργής του κάθε πρωθυπουργού ούτε μπορεί η Πολιτεία να λειτουργεί σαν αγανακτισμένος συγγενής που επιτίθεται στον δράστη έξω από το δικαστήριο για να τον λιντσάρει.

Σίγουρα είναι περισσότερο από «ειδεχθές» το έγκλημα του βιασμού, πολύ περισσότερο όταν γίνεται εις βάρος ενός παιδιού. Αν όμως δεν αφορά ένα φαινόμενο εγκληματικότητας σε έξαρση, ούτε η καθολική φρίκη ούτε η οργή από την ειδική περίπτωση αρκούν για να δικαιολογήσουν την αύξηση της ποινής.

Πολύ περισσότερο, η απειλή της στέρησης της άδειας από εκατοντάδες κρατουμένους κάθε φορά που κάποιος εκτρέπεται στη διάρκειά της, αποτελεί τιμωρία με λογική (φασιστική) συλλογικής ευθύνης και αποτελεί πράξη πολιτικής ανευθυνότητας. Η Γιάννα Κούρτοβικ είναι δικηγόρος