Από σκηνής πολιτική


Και να που επανακάμπτει στις θεατρικές σκηνές το πολιτικό θέατρο. Όχι πια ως θέατρο αγκιτάτσιας, προπαγάνδας ή στρατευμένο. Αλλά ως θέατρο που θέτει πολιτικά προβλήματα, ιδεολογικά, θεσμικά, ηθικά, οικολογικά και δημογραφικά. Κι όλα αυτά για να διαψευστεί πανηγυρικά το ψευτοθεωρητικό αξίωμα πως η ανθρωπότητα ζει, τάχα, το τέλος της ιστορίας. Βιώνουμε πλέον στη σκηνή εμπειρίες από την πυρίκαυτη ζώνη των πολεμικών συγκρούσεων στον πλανήτη, του φυλετικού μίσους, του θρησκευτικού φανατισμού, της οικολογικής καταστροφής και των μηχανισμών βίας, εκμετάλλευσης, εμπορίου βρεφών, ονείρων και ψευδαισθήσεων.

Ήδη τα γεγονότα στον τόπο μας ανατρέπουν και την εικόνα για την αγνή επαρχία, τα ντόμπρα ήθη της και την απλή, κατά φύση, ζωή της.

Όλα και εκεί εντονότερα, παρά φύσιν και πρωτόγονα, χωρίς την κομψή κάλυψη της αστικής σεμνοτυφίας. Ωμά.

Ποιος θα τολμήσει να γράψει το θεατρικό κείμενο με τη μαφία των ναρκωτικών. Τον νέο αγαπητικό της βοσκοπούλας;