Αναζήτηση
«Δίχως καημό, τι κι αν είσαι σωστός τραγουδιστής»
Ανήκει στην τελευταία φουρνιά έντεχνων λαϊκών τραγουδιστών που πρόφτασαν τον ανταγωνισμό των ριάλιτι και βρήκαν μια θέση στον χώρο: ένα από τα νέα ονόματα που επέλεξε ο Μίκης Θεοδωράκης για να κάνει CD με τα τραγούδια του, ο Δημήτρης Μπάσης, θεωρείται μία από τις πιο εκπαιδευμένες, τις πιο σίγουρες φωνές της γενιάς του. Αλλά τι σημαίνει αυτό στις μέρες μας; Ακόμη και ο ίδιος αναρωτιέται…
Πρόσφατα ο Δημήτρης Μπάσης είχε την ευκαιρία να… τρέξει σε δικό του γήπεδο. Οι βυζαντινοί ύμνοι (σε μεταγραφή για συμφωνική ορχήστρα) και τα αποσπάσματα από το «Άξιον Εστί» (Θεοδωράκης) που απέδωσε στη συναυλία «Σε βυζαντινά ίχνη» στο Ηρώδειο (μαζί με τον Μάριο Φραγκούλη), εκτός από την τεχνική μιας φωνής που έχει αγαπήσει κι έχει μελετήσει τη βυζαντινή μουσική, είχαν και το συναίσθημα ενός ερμηνευτή που από τα πρώτα του παιδικά χρόνια κατέγραψε, στον φυσικό της χώρο, τη μαγεία της ψαλτικής τέχνης.
Από τη λαχτάρα του μικρού αγοριού να σηκώνεται νωρίς το πρωί για να κρατήσει τα εξαπτέρυγα στην εκκλησία του χωριού του, στην ανακάλυψη μιας μουσικής που θα του άνοιγε έναν νέο ορίζοντα στη ζωή του. «Ούτε 8 ετών δεν ήμουν. Τόσο πολύ με είχε γοητεύσει η ψαλτική, που οι γονείς μου δέχθηκαν και με έστειλαν στο ωδείο της Μητρόπολης του Κιλκίς. Ήμουν ο μικρότερος της τάξης», λέει.
ΙΝFΟ
Στο «Χάραμα» (Σκοπευτήριο Καισαριανής, τηλ. 210-
7669.742), μαζί με τη Λένα Αλκαίου- και Κυριακές μεσημέρι.
Τι εφόδια δίνει σε έναν λαϊκό τραγουδιστή το να έχει μελετήσει βυζαντινή μουσική και να έχει ψάλει όσο έχεις ψάλει εσύ;
Παίρνεις τις βάσεις. Είσαι πάντα «κουρδισμένος», έχεις σωστές αναπνοές, τονικά δεν ξεφεύγεις εύκολα. Άλλωστε πάνω σε βυζαντινούς δρόμους πατάει και το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι.
Στο λαϊκό τραγούδι έχουμε δει πρώτα ονόματα στον χώρο, που δεν έχουν αυτές τις αρετές…
Βέβαια. Γιατί ακόμα κι αν τα έχεις όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι είσαι καλός τραγουδιστής. Αν δεν καταφέρεις να ευαισθητοποιήσεις τον ακροατή σου, τι να το κάνεις το «σωστός τραγουδιστής»; Στο τραγούδι πρέπει να βγάλεις καημό- τουλάχιστον έτσι καταλαβαίνω εγώ. Στο λαϊκό τραγούδι. Αλλά το τι είναι καλός τραγουδιστής στις μέρες μας είναι πολύ σχετικό και άκρως υποκειμενικό…
Τόσο υποκειμενικό, που αναρωτιέται κανείς πώς επιβιώνετε. Ακόμη και το τι σημαίνει «λαϊκός τραγουδιστής» είναι πολύ θολό…
Πάντα έτσι γινόταν. Το τραγούδι αναζητάει διαρκώς μια ταυτότητα που να καθρεφτίζει την εποχή. Δεν είμαι απαισιόδοξος όμως…
Αισιόδοξος; Δεν λέω ότι δεν είναι θολά τα πράγματα… Υπάρχει το σύγχρονο λαϊκο-πόπ, τα ριάλιτι που κατασκευάζουν διάσημους και τα μαγαζιά που τα χρειάζονται αυτά τα παιδιά γιατί έχουν αναγνωρισιμότητα… Είναι ένας ολόκληρος κύκλος που στηρίζεται σε μια συγκεκριμένη λογική… Όλα αυτά, πολλές φορές, σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν υπάρχουν πλέον αξίες…
Οι περισσότεροι συνάδελφοί σου νιώθουν ανασφάλεια…
Δικαίως. Ο κυριότερος μηχανισμός που κάποτε επένδυε στο τραγούδι, οι δισκογραφικές εταιρείες δηλαδή, σταμάτησαν να επενδύουν. Δεν υπάρχει όραμα σήμερα… Δεν επενδύουν σε αξίες, αλλά σε καταναλωτικά προϊόντα. Το παιχνίδι είναι στημένο απ΄ την αρχή.
Οπότε;
Προσπαθείς να επιβιώσεις κρατώντας κάποιες ισορροπίες. Το ένα πόδι μέσα στο σύστημα, το άλλο έξω- για να μη χάσεις και την ψυχή σου. Εκεί είναι όλη η ιστορία. Να μπορείς να κρατήσεις κάποια πράγματα που θεωρείς σημαντικά, ανέγγιχτα. Γι΄ αυτό λέω ότι είμαι αισιόδοξος. Είναι πολλοί σαν κι εμένα. Προσπαθούν να αντισταθούν. Και κάτι γίνεται. Βλέπω και τον κόσμο κάπως κουρασμένο απ΄ όλη αυτήν την ιστορία με τους κατασκευασμένους σταρ και τα «σούπερ μάρκετ» της διασκέδασης, όπου θέλεις κιάλια για να δεις τον τραγουδιστή στην πίστα. Έχω την εντύπωση ότι θα ξαναγυρίσει η μόδα τής πιο ανθρώπινης διασκέδασης και των μικρότερων χώρων.
Όχι στις πολυεθνικές
Ενώ ήδη εμφανίζεται στο «Χάραμα» με τη Λένα Αλκαίου- κάτι που θεωρεί πολύ τιμητικό γιατί… «θυμάμαι τον εαυτό μου θεατή να «χαζεύει» τη Δήμητρα Γαλάνη και να λέω μέσα μου: Θα φτάσω ποτέ εκεί;»η νέα του δισκογραφική δουλειά θα κυκλοφορήσει αυτές τις ημέρες. «Λαϊκός δίσκος, πολυσυλλεκτικός» λέει. Από ελληνική δισκογραφική εταιρεία. Γιατί, όπως λέει «όλες οι πολυεθνικές λογοδοτούν στους διευθυντές του εξωτερικού, δεν έχουν δικό τους ταμείο. Τόσα χρόνια σε πολυεθνικές ήμουν. Τις ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν θα το ξανάκανα»..
Έχει τόσο μεγάλη διαφορά; Έχει. Γιατί δεν λογοδοτούν στους έξω. Πού να ξέρει ο Εγγλέζος ποιος είναι ο Μπάσης; Γιατί να δώσει χρήματα για μένα;
Tουλάχιστον εδώ κάτι προσπαθούν να κάνουν.
