Αναζήτηση
Αν σας σφίγγει η πόλη γύρω, αν έχετε διάθεση να επικοινωνήσετε για το πρόβλημά σας, η κυρία Φοίβη Αθηναίου (που έχει τα νεύρα της από οκτώ ετών!) είναι εδώ, στην ηλεκτρονική διεύθυνση Ρhoebe@dolnet.gr (με ένδειξη: Για Φοίβη) και στην ταχυδρομική διεύθυνση «ΤΑ ΝΕΑ», «Ορίζοντες», Για κ. Φοίβη Αθηναίου, Μιχαλακοπούλου 80, 115 28 Αθήνα
Έχω επίδειξη τάπερ, τι να την κάνω την τέχνη;
Τι είναι τούτη η σκαλωσιά; Ποιος το θυμάται άραγε, έτσι όπως την έχουν αφήσει να καταντήσει στην- εκτρωματική, όπως κάποιοι εκτίμησαν«νέα» Πλατεία Ομονοίας;
Ποιος θυμάται ότι αυτή η ταλαίπωρη σκαλωσιά, που γνωρίζει νύχτες «εθνικής νίκης» όταν ποδοσφαιρικοί οπαδοί σκαρφαλώνουν πάνω της, είναι έργο του σπουδαίου γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου, που έργα του υπάρχουν ακόμη στη Θεσσαλονίκη (οι περίφημες Ομπρέλες του), στο Μετρό της Πλατείας Συντάγματος και σε πλατεία στην είσοδο του Παλαιού Ψυχικού, απέναντι από τον Φάρο, αλλά και αλλού…
Την έχουν αφήσει λοιπόν στη μοίρα της αυτή τη σκαλωσιά, ύψους 15 μ.,
να ρημάζει αβοήθητη από τον χρόνο, τη φθορά, την αδιαφορία και την αδικαιολόγητη καταπόνησή της. Και στέκει εκεί βανδαλισμένη, με στοιχεία της λειψά ή κατεστραμμένα, με τους πέντε κινητούς κύκλους-στεφάνια ακίνητους (ο στόχος ήταν να κινούνται…).
Δεν κινούνται διότι η δεξαμενή με το νερό, χάρη στο οποίο έμπαινε σε κίνηση το γλυπτό, έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε δοχείο απορριμμάτων (ελλείψει και άλλων- κατά τα ελληνικά ειωθότα;).
Ο δήμος ποιεί την νήσσαν, όπως στα περισσότερα έργα τέχνης, τα οποία μόλις περιέρχονται στη δικαιοδοσία του γνωρίζουν ημέρες… άδοξες.
Λες και φτάνουν οι ζαρντινιέρες (ο ποιητής να τις κάνει…) που πήγαν και απίθωσαν στην κακόγουστη- κατά πολλούς- τσιμεντένια πλατεία. Η τέχνη τους περισσεύει…
Όχι ότι το έργο του Γιώργου Ζογγολόπουλου στον σταθμό του Μετρό έχει καλύτερη τύχη. Δεν έχει καταστραφεί, αλλά το γυάλινο κουβούκλιο που το αναδεικνύει, ως σκάλα με ομπρέλες στην Πλατεία Συντάγματος, είναι χαραγμένο και βανδαλισμένο τόσο που το έργο δεν φαίνεται.
Και εκεί βεβαίως- αρμοδιότητα και πάλι του δήμου- δεν ιδρώνει αυτί αρμοδίου. Έχουν κοσμικές συναθροίσεις να παραστούν. Με την τέχνη θα ασχολούνται;
Εδώ τα καλά ζαβά
Αγαπητή κ. Φοίβη, καλημέρα.
Είμαστε λαός δικομανής.
Τσακωνόμαστε με το τίποτα. Κάθε μέρα τα δικαστήρια «σφύζουν» από υποθέσεις μικροδιαφορών. Κακοί χειρισμοί. Δεν συμμορφωνόμαστε, δεν υποχωρούμε, δεν συμβιβαζόμαστε.
Υπάρχει ένα τρίπτυχο που λέει: 1) Να μιλάς για να σε ακούν. 2) Να σηκώνεσαι για να σε βλέπουν. 3) Να σωπαίνεις για να σε εκτιμούν. Ο πρόγονός μας Πυθαγόρας έλεγε: «Να το κλείνεις το στόμα σου, αν δεν έχεις να πεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή».
Όλα αυτά είναι λόγια μεγάλης αξίας. Αποκτούν όμως μεγαλύτερη, όταν πρόκειται να μιλήσουμε για εθνικά θέματα και να τα χειριστούμε.
Με εκτίμηση Βασ. Παλαμηδάς Ν. Ιωνία, Βόλος Είδατε κανέναν μεγαλόστομο, σεμνό και ταπεινό να ακούει τον Πυθαγόρα, αγαπητέ Βασίλη, στα εθνικά θέματα; Όοοοοχι. Το μακρύ τους, το κοντό τους και κυρίως το ζαβό τους!
Μάθε, παιδί μου, «γράμματα»
Αγαπητή Φοίβη, Στην περιοχή Κυπριάδου (Άνω Πατήσια) λειτουργεί το 142ο Δημοτικό Σχολείο. Τελευταία έγινε επέκταση του κτιρίου για την προσθήκη νέων αιθουσών διδασκαλίας. Ο κατασκευαστής όμως, προφανώς έπειτα από υπόδειξη υπευθύνου του Σχολείου, μέτρησε το πλάτος του πεζοδρομίου της οδού Κρυστάλλη και με την προσθήκη μέρους της πρασιάς, δημιούργησε αυθαίρετα χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων. Μάλιστα, έβαλε και δυο ταμπέλες με την ένδειξη «ιδιωτικό πάρκινγκ Σχολείου». Έτσι στο σημείο εκείνο, οι πεζοί πρέπει να κατέβουν από το πεζοδρόμιο και να βαδίσουν στο οδόστρωμα, με κίνδυνο να παρασυρθούν από διερχόμενα οχήματα. Τουλάχιστον οι ιδιώτες χρησιμοποιούν, ίσως μη νόμιμα, τις πρασιές ως χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου τους, πλην όμως αφήνουν ελεύθερο τον χώρο του πεζοδρομίου. Εδώ έχουμε κατάληψη του χώρου με τις ευλογίες του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, Ηλίας Κ. Είδατε τι πολυμήχανος λαός είμαστε, αγαπητέ Ηλία, και με τι πολυμήχανο Δημόσιο; Εκεί που δεν έχει χώρους στάθμευσης στην αφόρητη πόλη, δημιουργεί. Τι καλά να έλυνε έτσι και το εκπαιδευτικό (που μόνο την κυρία Μαριέττα «έφαγε», για να υπαναχωρήσει η σεμνή και ταπεινή κυβέρνηση ασθμαίνουσα…).
Ασυδοσία ή ντεφιλέ;
Αγαπητή Φοίβη, Απορώ (και εξανίσταμαι, που έλεγαν παλιά). Βλέπω κάθε τόσο τον δήμαρχο της Αθήνας να κάνει τα εγκαίνια μεγάλων εμπορικών καταστημάτων και να δίνει το «παρών» σε κοσμικές και ανάλογου τύπου εκδηλώσεις. Γι΄ αυτό ψηφίζουμε, άραγε, δήμαρχο; Για να είναι κοσμικός και τσιράκι κάθε εμπορικής επιχείρησης ή για να δανείζει τον- ύστερα από ψηφοφορία- τίτλο του στον κάθε έμπορο ή στην κάθε πολυεθνική; Απορώ…
Δι-απορούσα, Δάφνη Καλογριάδου Αχ, και τι θέλετε να κάνει- αν όχι κάτι κοσμικό, κάτι φωτογενές, κάτι κοινωνικόν- ο δημαρχάκος μας ο κακομοίρης, αγαπητή Δάφνη; Να βγει με τα «παιδάκια» με τα πράσινα (ιδέ Δημοτική Αστυνομία- λέμε τώρα…) να μαζεύει μαύρους μικροπωλητές από την Ερμού- αφήνοντας ασύδοτους, βεβαίως βεβαίως, τους καταστηματάρχες στην Αδριανού και στου Ψυρή με τα τραπεζοκαθίσματά τους, αλλά και τους περιπλανώμενους στους πεζοδρόμους παπατζήδες;
