Γνώμη

Πεσμένες γέφυρες…

Είναι απορίας άξιον γιατί δεν γεμίζει το γήπεδο της Λεωφόρου. Και το ερώτημα γίνεται ακόμη πιο οδυνηρό, εάν σκεφτεί κανείς ότι ο Παναθηναϊκός των δεκάδων χιλιάδων εισιτηρίων και των ρεκόρ του Ολυμπιακού Σταδίου, έφτασε στο σημείο να κραυγάζει απεγνωσμένα, βλέποντας την ιστορική του έδρα έρημη, μελαγχολική, χωρίς παλμό…

Επτά χιλιάδες άνθρωποι πηγαίνουν σε κάθε ματς του Παναθηναϊκού. Το γήπεδο πια δεν γεμίζει ούτε σε ευρωπαϊκούς αγώνες- ούτε καν σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Και μιλάμε για ένα γηπεδάκι 15.000 θέσεων!

Στην αρχή είπαμε ότι ήταν το καψώνι με τα εισιτήρια, τα προσωπικά δεδομένα, η δαιδαλώδης διαδικασία με το Διαδίκτυο, η ταλαιπωρία των φιλάθλων κ.λπ. Στη συνέχεια γκρινιάξαμε ότι η ομάδα δεν προσφέρει θέαμα, δεν έχει τους άσους του παρελθόντος, κατατάσσεται δεύτερη ή τρίτη. Τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού αποτοξινώθηκε ποδοσφαιρικά σε τέτοιο βαθμό, ώστε και δωρεάν είσοδο να βάλει η διοίκηση, πάλι δεν θα γεμίσει η Λεωφόρος.

Ας δούμε την αλήθεια κατάματα. Δεν υπάρχει πια σημείο επαφής φιλάθλων- διοίκησης. Δεν υπάρχει συνδετικός κρίκος. Οι γέφυρες γκρεμίστηκαν με πάταγο. Χάος χωρίζει τις δυο πλευρές. Από τη μια τεχνοκράτες, υπάλληλοι, ανιστόρητοι, παντελώς άγνωστοι, ξένοι, άσχετοι με την παναθηναϊκή οικογένεια και τη φανέλα.

Από την άλλη προσωπικότητες, δοξασμένοι άσοι, περήφανοι φίλαθλοι, άνθρωποι με γνώσεις, προτάσεις, ιδέες, αντίλογο.

Οκτώ ολόκληρα χρόνια τα πειράματα των αλχημιστών δεν απέδωσαν. Ο γίγαντας Παναθηναϊκός εξακολουθεί να χειρουργείται με πριόνια, λάμες, σκαρπέλα και ξυράφια παντός τύπου. Κάποια στιγμή όμως θα ξεσηκωθεί. Και τότε, αλίμονο στους φουκαράδες…