Αναζήτηση
Μετά τη μεγάλη του περυσινή επιτυχία στο Λονδίνο, το νέο έργο του Τομ Στόπαρντ με τίτλο «Ροκ εν ρολ» ξεκινά παραστάσεις σε λίγες μέρες στη Νέα Υόρκη. Σαράντα χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο με το έργο «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντεστερν είναι νεκροί», κάθε νέο έργο του Βρετανού θεατρικού συγγραφέα αποτελεί είδηση σημαντική στους κύκλους των θεατρόφιλων.
Στο «Ροκ εν ρολ», ο Στόπαρντ λέει την ιστορία μίας ομάδας Τσέχων ακτιβιστών και Βρετανών ακαδημαϊκών στην Πράγα και στο Κέμπριτζ από τη σοβιετική εισβολή του 1968 μέχρι τη «βελούδινη επανάσταση» του 1989. Το σάουντρακ περιέχει «επαναστατικά» ροκ τραγούδια των αγαπημένων του Rolling Stones αλλά και του τσέχικου συγκροτήματος Ρlastic people of the universe που είχε φυλακιστεί από τους Σοβιετικούς.
Ακόμα και σήμερα στα 70 του, ο Στόπαρντ, που κέρδισε το Όσκαρ σεναρίου για τον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ», ακούει καινούργια ροκ μουσική, όπως οι Αrcade Fire και Αrctic Μonkeys, περισσότερο από περιέργεια. «Σπάνια μου αρέσει κάτι, όμως, και ακόμα σπανιότερα πάω σε συναυλίες. Βλέπω πάντα τους Stones αλλά και τους Οasis, ένα καταπληκτικό συγκρότημα».
Το «Ροκ εν ρολ» είναι το πρώτο έργο που γράφει για την πατρίδα του την Τσεχοσλοβακία. Εκεί γεννήθηκε το 1937, αλλά έφυγε μωρό με τους γονείς του όταν έφτασαν οι ναζί. Η οικογένεια μετακόμισε στη Σιγκαπούρη, στην Ινδία και μετά στο Μπρίστολ. Μέχρι την πτώση του κομμουνισμού, είχε επισκεφτεί την πατρίδα του μόνο μία φορά. «Μόλις πρόσφατα άρχισα να αναζητώ την τσέχικη ταυτότητά μου. Πρέπει να ήταν η ετοιμοθάνατη μητέρα μου πριν από 10 χρόνια που μου έδωσε την άδεια να είμαι Τσέχος ξανά. Η μητέρα μου, σε όλη της την ζωή, μου έλεγε να αφήσω το παρελθόν πίσω μου. Κι εγώ την άκουγα. Φυσικά, μου άρεσε πολύ που ήμουν Άγγλος».
Παρ΄ όλο που τελευταία, δεν του αρέσουν κάποια πράγματα στην Αγγλία: «Η κοινωνία μας έχει τόσους κανόνες που προδίδουμε τις αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Στις μέρες μας, εξαφανίζεται η ιδέα ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τους εαυτούς μας και ότι δε χρειαζόμαστε κάποιους να μας προσέχουν συνέχεια. Δεν ξέρω ποιανού συμφέροντα υποτίθεται πως εξυπηρετεί αυτό, αλλά όλοι ξέρουμε ποιος κερδίζει: οι ορδές των δημόσιων λειτουργών σε δουλειές που δεν υπήρχαν καν πριν από 10 χρόνια».
