ΝΑ ΠΡΟΣΠΟΙΗΘΩ ότι δεν ακούω τι γίνεται γύρω μας, ότι δεν βλέπω την επίμονη αδυναμία μιας κυβέρνησης να μας πείσει τι ακριβώς εννοεί και πώς σκοπεύει να το επιτύχει, με τις παλινωδίες της στην οικονομική πολιτική, ή ότι δεν βλέπω την εξευτελιστική πορεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς αρνείται την ευθύνη αυτού και εκείνων που την κατάντησαν έτσι.

Πώς να πιστέψω ότι η σημερινή οικονομική πολιτική, ακόμη και σ΄ εκείνα τα σημεία που είναι ατόφια, ξεσηκωμένα από σοφά εγχειρίδια οικονομικής πολιτικής δοκιμασμένα στην πράξη, πώς είναι δυνατόν όλα αυτά να αποδώσουν όταν ο πολίτης δεν εμπιστεύεται πλέον ούτε τη «σοφία» ούτε την ειλικρίνεια για τους στόχους αυτής της πολιτικής; Αντιλαμβάνεσθε πόσο τραυματίζεται η αξιοπιστία και η αποδοτικότητά της με τις προχειροδουλειές, τις παλινωδίες και τις ασάφειες, όταν μάλιστα υποκρύπτουν απουσία γενικότερου πλαισίου πολιτικής; Αλλά και αν ακόμη όλα αυτά είναι υπερβολικά, να ρωτήσω τότε πού βρίσκεται και ένα στοιχειώδες μόνο περίγραμμα για το πώς βλέπουν τη χώρα να κινείται στο εγγύς μέλλον. Αυτά που κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση επί χρόνια ευαγγελίζονται για το μέλλον είναι λόγοι κενοί, ανεπεξέργαστοι, ανάρθρωτοι, χωρίς αντίληψη του τι γίνεται στον κόσμο, του τι συμβαίνει γύρω μας. Σούπες ιδεολογημάτων άλλης εποχής. Πώς βλέπετε την Ελλάδα του 2015 ή του 2020; Τι θα παράγει; Ποιος ο ρόλος της στον διεθνή καταμερισμό; Πού θα εντοπίζονται τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα; Πώς προετοιμάζεται το θεσμικό περιβάλλον ή εκείνο του ανθρώπινου κεφαλαίου, της γνώσης και της τεχνολογίας, για την ανάδυση νέων πλεονεκτημάτων; Αυτό δεν είναι το κεντρικό ερώτημα;

Και αυτό ακριβώς το ερώτημα απέφευγαν κυβέρνηση και αξιωματική «αντιπολίτευση», που κάθε άλλο παρά αντιπολίτευση ήταν, αν μ΄ αυτό εννοούμε και κριτική και παραγωγή ιδεών. Και όχι επίδειξη αρχηγισμού. Ασφαλώς υπηρεσίες θα παράγουμε, πέστε μου όμως πότε η κυβέρνηση και πότε η αντιπολίτευση καταπιάστηκαν μ΄ αυτό το θέμα.

Πρόδωσαν τις νεώτερες γενιές. Και όχι μόνο. Αλλά αυτοί που ευαγγελίζονταν τη δίκαιη, λέει, κοινωνία συμβάλλουν σε μια πιο άδικη κοινωνία, καθώς οι ευπορότεροι και πιο τυχεροί νέοι γεμίζουν τα εργαστήρια, κέντρα, βιομηχανικά συγκροτήματα και πανεπιστήμια της άλλης Ευρώπης. Με έχει εντυπωσιάσει κάτι απλό! Δημοσιεύτηκε μια τελευταία στατιστική απεικόνιση που δείχνει ότι το προσδόκιμο ζωής στη χώρα μας υποχώρησε συγκριτικά. Καταλαβαίνετε τι λέει αυτό; Οδεύουμε προς έναν δικό μας «Τρίτο Κόσμο»; Εκτιμούν εκείνοι που ήσαν και οι άλλοι που τώρα είναι υπεύθυνοι για την οικονομική ανάπτυξη τι σημαίνει αυτό για το είδος και την ποιότητα αυτής της ανάπτυξης, της τάχα μου ισχυρής οικονομίας; Πού πάει η χώρα; Πού την πηγαίνουν;

Τελευταία Νέα