Αν δεν παρασυρθεί κανείς από το «Αριστερό χέρι της Αφροδίτης», αν δεν μπει στον πειρασμό να αναζητήσει το νέο νόημα της αρχαιότητας και άλλες ιδεολογικοπολιτικές προεκτάσεις, τότε θα βρεθεί σ΄ εκείνη την διαφορετική περιοχή του νου όπου μόνον η λογοτεχνία μπορεί να σου μιλήσει. Αυτό είναι που ζητά κάθε δημιουργικός αναγνώστης.

Το βιβλίο του Τάκη Θεοδωρόπουλου (εκδο. Ωκεανίδα) είναι ζωντανό, έξυπνο και ειρωνικό, τόσο που, ενώ διαθέτει άφθονες γνώσεις, σε κάνει να θέλεις να χλευάσεις τις βιβλιοθήκες. Έχει σκέψη που κάνει το χρόνο πιο βαθύ, πέρα από την λεγόμενη «ιστορική αλήθεια».

Ο κύριος Βουτιέμοιραίο ακόμη και το όνομά του- ένας Γάλλος αλλόκοτος εραστής, ένα είδος ντετέκτιβ της γης, αρχαιοκάπηλος, με συνεργό άλλον έναν Γάλλο κόμη βουτά κυριολεκτικά την Αφροδίτη της Μήλου από έναν Έλληνα χωρικό για να την μεταφέρει στο μουσείο του Λούβρου. Αυτό το διαμελισμένο θηλυκό σώμα ενσαρκώνει σχεδόν το ιερό σώμα της τέχνης. Η φαντασία ξεκλειδώνει μπροστά στη γνωστή άγνωστη. Η περιπέτεια αρχίζει. Ένας ολόκληρος κόσμος γίνεται ανήσυχος και ευσυγκίνητος μπροστά στην Αφροδίτη της Μήλου λες και κάποιος κίνδυνος ελλοχεύει γύρω της και μέσα της. Η ένταση της συγκίνησης, οι υποθέσεις που ξεσηκώνει η παρουσία της θυμίζουν τους ερωτευμένους που προσπαθούν να μαντέψουν την προσωπικότητα εκείνης που αγαπούν. Συγχρόνως αρχίζεις να καταλαβαίνεις, να διαβάζεις τι κρύβεται στη Μορφή αυτή, την «πέτρα την αρχαία». Το τέλος μας αφήνει στο Μετέωρο αίσθημα της τέχνης. Η μορφή αυτής της καλλονής μας αφήνει «κάτι μισοϊδωμένα»:

Χωρίς να σου φεύγει Τα χέρια σου φαίνονται άδεια Σαν να κράτησες μουσική, όπως λέει και μια ποιήτρια. Ο Νίκος Ξυδάκης είναι συνθέτης

Τελευταία Νέα