[ ΓΝΩΜΗ ] «Να σεβαστούμε τα αποτελέσματα»

Ήμασταν έτοιμοι πριν καν οι εκλογές φανούν στον ορίζοντα. Θέλαμε να σταματήσουμε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) με κάθε τίμημα. Ο καθένας από εμάς είχε έναν δικό του λόγο. Το κοινό σημείο συνάντησης ήταν το μέλλον της χώρας. Ήταν ο φόβος πως το ΑΚΡ θα ισλαμοποιήσει την Τουρκία. Η υποψία αυτή δεν μας άφηνε σε ησυχία. Το ΑΚΡ είχε φέρει στη χώρα τη σταθερότητα, είχε αναστηλώσει την οικονομία της και συνθλίψει όλα τα στερεότυπα συνθήματα. Εντούτοις παραμέναμε καχύποπτοι. Αν το ΑΚΡ ήταν πράγματι ένα ισλαμιστικό κόμμα, θα είχε στρέψει την πλάτη του στις ΗΠΑ, θα είχε καταστρέψει τις σχέσεις με το Ισραήλ, θα είχε εγκαταλείψει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και θα είχε πάρει μέτρα ώστε να ικανοποιήσει το εκλογικό του σώμα όσον αφορά τα θρησκευτικά λύκεια και τις ισλαμικές μαντίλες. Δεν έκανε τίποτε από αυτά.

Και όμως παραμείναμε καχύποπτοι. Ξεκινήσαμε με τις προεδρικές εκλογές. Εμποδίσαμε την υποψηφιότητα του Αμπντουλάχ Γκιουλ, γιατί η γυναίκα του φοράει μαντίλα. Εφηύραμε νέους κανόνες. Χειροκροτήσαμε τη δήλωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ο στρατός έστειλε ένα μήνυμα του τύπου «κάνε αυτό που σου λέμε αλλιώς…» Η αντιπολίτευση, ιδίως το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CΗΡ) δημιούργησε πολεμικά μέτωπα γύρω από τον εαυτό της. «Είτε είσαι μαζί ή είσαι μαζί τους», ισχυρίστηκαν. Οι εθνικιστές, οι πατριώτες, λειτούργησαν όλοι μαζί. Εκατομμύρια γέμισαν τις πλατείες. Τίποτε από αυτά δεν ήταν αρκετό. Το Συνταγματικό Δικαστήριο πήρε την πιο απίθανη απόφαση. Κάτω από αυτές τις συνθήκες πήγαμε σε εκλογές. Τα αποτελέσματα είναι σαφή… Ο λαός δεν μοιράστηκε τα άγχη μας. Καθώς φαίνεται, ήταν πολύ ευτυχής με το ΑΚΡ… Στήριξε τα βήματα που έχει κάνει ο Ερντογάν. Του άρεσε η ιδέα ότι κινείται προς την Ε.Ε. Του άρεσε το γεγονός ότι ο στρατός δεν αναμειγνυόταν στην πολιτική. Μπορούμε όλοι να κοιτάξουμε τα αποτελέσματα και να δώσουμε διαφορετικές ερμηνείες. Ανεξαρτήτως, όμως, το τουρκικό έθνος εκδήλωσε τη (σαφέστατη) επιθυμία του να κυβερνηθεί από το ΑΚΡ για την επόμενη τετραετία ή πενταετία. Το πιο σημαντικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε τώρα είναι αν θα σεβαστούμε τα αποτελέσματα ή αν θα συνεχίσουμε το παλιό τροπάρι.

Το σχόλιο του γνωστού Τούρκου δημοσιογράφου Μεχμέτ Αλί Μπιράντ δημοσιεύτηκε στην «Τurkish Daily Νews».