Ούτε βιασμός ούτε βασανιστήρια. Το «Εξπρές του μεσονυκτίου» γεννήθηκε από ένα ψέμα. Ο άνθρωπος που κλείστηκε στις τουρκικές φυλακές το 1970, τώρα ζητάει συγγνώμη από την Τουρκία. «Όλα ήταν ένα ψέμα» λέει.

«Δεν μου έκαναν βασανιστήρια». Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα δήλωσε σε ένα συνέδριο της τουρκικής αστυνομίας.
Έτος 1970. Ο Μπίλι Χέις συλλαμβάνεται στην Τουρκία έχοντας στην κατοχή του δύο κιλά χασίς. Ρίχνεται στη φυλακή, όπου μένει πέντε χρόνια, δραπετεύει και διηγείται την περιπέτειά του σε ένα βιβλίο, το 1978, από το οποίο γεννιέται η θρυλική ταινία «Το εξπρές του μεσονυκτίου». Στην ταινία ο πρωταγωνιστής βασανίζεται και βιάζεται από τους δεσμοφύλακές του. Τώρα ο Χέις επιστρέφει στην Τουρκία και ομολογεί: «Δεν μου έκαναν βασανιστήρια. Ήταν κινηματογραφικές υπερβολές». Η ταινία ήταν αληθοφανής. Άραγε πότε έλεγε αλήθεια; Τότε ή τώρα. «Το κοινό δεν θέλει πάρα πολλή πραγματικότητα» όπως είχε πει κάποτε

ΜΠΙΛΙ ΧΕΪΣ

Η ταινία που το 1978 έδειξε σε όλον τον κόσμο τη φρίκη των τουρκικών φυλακών, ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της μυθοπλασία

ο Γούντι Άλεν. Η αλήθεια που «ομολογεί» σήμερα ο Χέις είναι αυτή: το «Εξπρές του μεσονυκτίου», η ταινία που το 1978 έδειξε σε όλον τον κόσμο τη φρίκη των τουρκικών φυλακών, ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της μυθοπλασία.

Προσκεκλημένος

Ο Μπίλι Χέις δεν έχει πια τα μακριά χίπικα μαλλιά που είχε στις 6 Οκτωβρίου 1970, όταν έπεφτε στα χέρια των τουρκικών αρχών ενώ περίμενε στο αεροδρόμιο στην ουρά. Την περασμένη εβδομάδα επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη προσκεκλημένος της τουρκικής αστυνομίας. Αυτή τη φορά δεν τον περίμεναν με χειροπέδες, αλλά με μια θέση σε ένα συνέδριο για την ασφάλεια. Ίσως αυτή η θερμή υποδοχή να τον συγκίνησε ιδιαίτερα. Στην Τουρκία, λέει ο Χεϊς ελάχιστοι είχαν πιστέψει τις βίαιες σκηνές της ταινίας, η οποία απέτρεψε χιλιάδες τουρίστες να επισκεφθούν τη χώρα. «Ζητώ συγγνώμη από τους Τούρκους για όλα τα προβλήματα που τους προκάλεσε η ταινία», δήλωσε ο Χέις μπροστά στα φλας των φωτογράφων. «Πολλά από εκείνα που έδειξε η ταινία δεν συνέβησαν στην πραγματικότητα. Και πάνω από όλα, δεν είναι σωστό που σε ολόκληρη την ταινία δεν φαίνεται ούτε ένας καλός Τούρκος». Σχετικά με αυτό, ο σκηνοθέτης της Άλαν Πάρκερ έδωσε αυτή την εξήγηση: «Αν δείχναμε κάποιον καλό Τούρκο, θα ήταν σαν να βάζαμε έναν ναζί να προσφέρει τσιγάρο στους Εβραίους στον θάλαμο αερίων. Θα αμβλυνόταν η εντύπωση του κοινού».

Είναι αλήθεια ότι τα πιο βίαια επεισόδια περιέχονται στην ταινία και όχι στο βιβλίο. Αλλά αυτό δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ο Χέις να παρέσυρε τον νεαρό τότε σεναριογράφο Όλιβερ Στόουν. Για πολλά χρόνια ούτε ο Στόουν ούτε ο Χέις πάτησαν το πόδι τους στην Τουρκία. Φοβούνταν τα αντίποινα. Σήμερα η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει. Ο Χέις θέλει τώρα να γυρίσει μια άλλη ταινία που θα δείχνει την καλή πλευρά της χώρας. Για την Τουρκία θα ήταν μια θαυμάσια διαφήμιση στην πορεία της για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε έλεγε την αλήθεια ο Χεις. Τότε ή τώρα;

Τελευταία Νέα