«Συνειδητοποιήσαμε πόσο εύκολα βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Κι όμως, οι άνθρωποι με αναπηρία είναι αυτοί της διπλανής μας πόρτας και αντί να προσαρμόζεται η κοινωνία στις ανάγκες τους, γίνεται το αντίστροφο».


Η Κυριακή Σουρμενίδη είναι μαθήτρια στην τελευταία τάξη του 10ου Γυμνασίου Βόλου, ενός σχολείου που τα τελευταία τρία χρόνια δίνει τη μάχη του κόντρα στις διακρίσεις. Μαζί με τους συμμαθητές της έμαθε τη γραφή Βraille, ήρθε σε άμεση επαφή με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης, αλλά και κινητικά προβλήματα. Τα παιδιά δούλεψαν ομαδικά και, όπως λέει η Χρύσα Χριστοδούλου, «καταλάβαμε ότι τελικά οι διαφορές είναι στο μυαλό μας και σ΄ αυτά που μαθαίνουμε για τους άλλους, επειδή έτυχε εμείς να μην αντιμετωπίζουμε ανάλογα προβλήματα». «Ήρθαμε σε άμεση επαφή με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν σχεδόν ρατσιστική συμπεριφορά μόνο και μόνο επειδή επειδή είναι διαφορετικοί. Εμείς μάθαμε ότι είναι και ίσοι», λέει ο Δημήτρης Μητρούλης και προσθέτει: «Μόνο όταν καλέσαμε από τη Θεσσαλονίκη δύο αγόρια που είναι τυφλά και περάσαμε μερικές μέρες μαζί τους καταλάβαμε πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητά τους, επειδή όλα είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες των αρτιμελών. Για παράδειγμα, ακόμη και μια βόλτα γι΄ αυτά τα παιδιά είναι δύσκολη υπόθεση από τη στιγμή που τα πεζοδρόμια στον Βόλο δεν έχουν ειδικούς διαδρόμους- οδηγούς και επιπλέον παντού υπάρχουν εμπόδια».

Η προσπάθεια ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια μέσα από το μάθημα της Αγωγής Υγείας. «Θελήσαμε να διαπιστώσουμε πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία τους ανθρώπους που έχουν κάποια ιδιαιτερότητα», λέει στα «ΝΕΑ» ο φιλόλογος του 10ου Γυμνασίου Βόλου κ. Διονύσης Λεϊμονής. «Ξεκινήσαμε αλλάζοντας ρόλους στους πρωταγωνιστές γνωστών παραμυθιών για να αντιληφθούν τα παιδιά ότι έξω από τα στερεότυπα, τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά. Για παράδειγμα, κάναμε τον κακό λύκο καλό. Στη συνέχεια ήρθαμε σε άμεση επαφή με ανθρώπους με αναπηρίες. Μάθαμε τη γραφή Βraille και τα παιδιά συνέταξαν στην ειδική γραφομηχανή ένα γράμμα προς δύο τυφλά παιδιά από τη Θεσσαλονίκη τα οποία προσκάλεσαν στον Βόλο. Μίλησαν μαζί τους, έπαιξαν ποδόσφαιρο μαζί. Αντίστοιχη επαφή κάναμε και έναν 33χρονο από τον Πειραιά που είναι τετραπληγικός».

«Χαίρομαι την επικοινωνία»

«Πριν από τρία χρόνια δεν με ένοιαζαν ιδιαίτερα τα προβλήματα των ανθρώπων με αναπηρία», λέει ο μαθητής Μανώλης Κυριακιδάλης. «Τώρα θυμώνω για παράδειγμα, όταν βλέπω παρκαρισμένα αυτοκίνητα στις θέσεις των αναπήρων και χαίρομαι την επικοινωνία μέσω Ίντερνετ με τους νέους μας φίλους που αντιμετωπίζουν αναπηρίες».

Φέτος οι μαθητές του 10ου Γυμνασίου Βόλου αποφάσισαν να ευαισθητοποιήσουν όλους τους συμμαθητές τους στη Μαγνησία και να τους μεταφέρουν όσα εκείνοι έμαθαν τα τελευταία τρία χρόνια. Το σχολείο οργάνωσε λογοτεχνικό διαγωνισμό και συζητήσεις μεταξύ των μαθητών όλων των γυμνασίων και λυκείων του νομού με θέμα τη διαφορετικότητα και τις διακρίσεις. «Η συμμετοχή ήταν ικανοποιητική», λέει ο κ. Λεϊμόνης.

Τελευταία Νέα