Αυτό που συνέβη στη χώρα μας τα ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής είναι φρικιαστικό. Παρακολουθώντας τους δημοσιογράφους και τους πολιτικούς μας, θα έπρεπε να ξεριζώσουμε τις τρίχες της κεφαλής μας μία μία. Ωιμέ! Η τρομοκρατία στη χώρα μας όχι μόνο είναι ζωντανή, αλλά και θρασύτερη από ποτέ. Για πρώτη φορά βολή τρομοκρατών φτάνει στα άδυτα (κυριολεκτικά) της αμερικανικής πρεσβείας.

Βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας υπερήφανης γενιάς τρομοκρατών. Ακόμα κι αν, στοχεύοντας τον θυρεό, πέτυχαν τον καμπινέ, ακόμα κι αν αντί του αετού έπληξαν το καζανάκι, το χτύπημα παραμένει άκρως συμβολικό. Άλλωστε, τη στιγμή της ενέργειας, κανένας διπλωμάτης δεν ήταν στο μέρος.

Όμως, το χειρότερο κόψιμο το έπαθε στη συνέχεια η κυβέρνηση. Πανικόβλητα τα μέλη της έτρεχαν προς κάθε κατεύθυνση για να προλάβουν την μήνιν των Αμερικανών, γονυπετή και αυτομαστιγούμενα. Οι σύμμαχοί μας συγκινήθηκαν. Μέσα στην αναμπουμπούλα, τηλεφώνησε και ο κ. Παπανδρέου στον κ. Ρις για να του υπενθυμίσει με ιδιαίτερο τακτ πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί των πρόσφατων ημερών ΠΑΣΟΚ. Σε αντίθετο μήκος κύματος, άλλες συμπαθείς αριστερές δυνάμεις εξέφραζαν την αγωνία τους μήπως χαθεί εφεξής το δικαίωμα στο κάψιμο των κάδων, την κατάληψη δημόσιων χώρων και τα λοιπά συναφή ανθρώπινα δικαιώματα. Στο τέλος, οι Αμερικανοί μας λυπήθηκαν και μας χάιδεψαν πατρικά το κεφάλι. Καταλαβαίνουν πόσο ευαίσθητα παιδιά είμαστε, αυτοί που παραλαμβάνουν κάθε μέρα φέρετρα (και στέλνουν πολλαπλάσια στην ξένη γη), εμπόλεμοι εδώ και δεκαετίες.

Οι υπερατλαντικοί μας σύμμαχοι δεν θα μας τιμωρήσουν για τόσο λίγο. Θα μας λυπηθούν, όπως αξίζουμε. Προφανώς, για την καλή βαθμολογία της διαγωγής μας μέτρησε και η πρόθυμη γαργάρα των υποκλοπών. Οι φίλοι μας, όχι μόνο μας λένε λόγια παρηγορητικά, αλλά και θα μας βοηθήσουν να πιάσουμε τους τρομοκράτες. Όσο για την τουαλέτα, θα την επισκευάσουν μόνοι τους. Αρκεί να μην ξανασυμβεί.