Πόσο πίσω μένεις από τα γεγονότα, όταν δεν γράφεις, κάθε μέρα, χρονογράφημα και, επιπλέον, μεσολαβούν οι αργίες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς… Θα ΄θελα να είχα ήδη ασχοληθεί με τη βράβευση του Γλέζου και του Σάντα από την Ακαδημία, τον απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσεΐν, τα έργα και τις ημέρες της Αστυνομίας, τα «έλα να δεις» σε νομαρχίες και σε δήμους κατά την ορκωμοσία τοπικών αρχόντων. Δεν πειράζει, όμως. Θα βρω ευκαιρία να πω κι εγώ τη γνώμη μου για όλ΄ αυτά και πολλά άλλα.

Για τη στήλη, ο καινούργιος χρόνος αρχίζει σήμερα, ουσιαστικά. Κι αμέσως, αυτό το 2007 μού φέρνει στον νου ένα τραγούδι:

«Σιγανοψιχάλισμα, σιγανοψιχάλισμα/ δάκρυ – δάκρυ πέφτουνε της βροχής οι στάλες/ Πού να είσαι; Χάθηκες./ Να με κάψεις βάλθηκες/ Έχω χίλιες συμφορές, να μου φέρεις κι άλλες/ Με χτυπούν στο πρόσωπο, οι σιγανοψιχάλες…». Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που πρωτάκουσα αυτό το τραγούδι, από δίσκο του Πάνου Γαβαλά! Ήμουν στη Μεθώνη της Πιερίας. «Τυφεκιοφόρος του εχθρού», όπως έγραφε κι ο Χάκκας. Ήγουν, «χαρακτηρισμένος» οπλίτης, που μόλις είχε γλιτώσει τη Μακρόνησο…

Απέναντι από το στρατόπεδο είχε το μαγαζί της η μαμμή. Ψιλικατζίδικο. Τη φωνάζανε, κάθε τόσο, για τα γεννητούρια. Έτρεχε. Ήταν κι όμορφη. Και τα βράδια, ερχόταν στην παραλία, σ΄ ένα καφενείο – ταβερνάκι, όπου ταράζαμε τις ομελέτες, έπινε ένα ποτήρι κρασί μαζί με τα φαντάρια, μαζί μας, και τραγουδούσε κι εκείνη: «Η βροχή δυνάμωσε, η βροχή δυνάμωσε/ Για ποιο λόγο άργησες δεν καταλαβαίνω/ Μήπως ξελογιάστηκες, με άλλη αγάπη πιάστηκες/ έχω, σου τ΄ ομολογώ, το μυαλό χαμένο/ η βροχή δυνάμωσε κι όλο περιμένω…».

Πενήντα χρόνια, λοιπόν. Στο 2007, από την περασμένη Δευτέρα. Δύσκολο έτος κι αυτό. (Και πότε δεν ήταν δύσκολος ένας καινούργιος χρόνος;). Προβλήματα, προβλήματα, προβλήματα… Μας τα ρίχνουν στη μούρη όσοι κατά καιρούς κυβερνούν, για να μας κόψουν από νωρίς τον βήχα, ώστε να μη βγάζουμε γλώσσα – να μη ζητάμε. Αλλά, γι΄ αυτό το χάλι στο οποίο βρισκόμαστε, ποιοι είναι υπεύθυνοι; Ο Γιώργος ο κλητήρας, ο καφετζής, ο τσαγκάρης της γωνίας; Υπεύθυνοι δεν είναι όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτό τον τόπο; Αυτοί που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται πακτωλό χρημάτων, χωρίς να ξέρουν- επιεικέστερη εξήγηση- να τα αξιοποιήσουν;

Τέλος πάντων, ας μην αρχίσω με γκρίνια. Γιατί όντως μας περιμένουν δυσκολίες, που απαιτούν μεγάλη προσπάθεια για να αντιμετωπισθούν. Τι Σύνταγμα, τι Ασφαλιστικό, τι ανεργία, τι ακρίβεια, τι αναστατωμένη Παιδεία, τι ταλαιπωρημένη Υγεία- απ΄ όλα έχει ο μπαξές. Για κάθε λύση κι ένα πρόβλημα, όπως λένε! Και οι Τούρκοι τη βιόλα τους και οι Αμερικάνοι τη δική τους και οι Εγγλέζοι τη ρουφιανιά τους και οι Σκοπιανοί τον χαβά τους. Καλά έλεγε ο Σαρτζετάκης «έθνος ανάδελφον». Ας μη ζητάμε, επομένως, δεκανίκι από κανέναν! Σκληρή δουλειά, εξυπνάδα, καθόλου τεμενάδες και τσαμπουκαλέματα, για να δούμε πού θα μας βγάλει και τούτο το ανηφόρι…

Τελευταία Νέα