Σκηνές


Η άγρια σκηνή μάς ήρθε κατάμουτρα χωρίς να το περιμένουμε. Και παρ΄ όλο που άλλαξες κανάλι έπεσες, χωρίς να το θέλεις, στη συνέχεια του μονόπρακτου. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο ζητούσες. Βέβαια έγινε δίκη.

Πανικόβλητοι δικαστές σε είχαν προειδοποιήσει. Μαζί με τον αιμοσταγή δικτάτορα θα τιμωρηθεί και όποιος δει το τέλος του. Το πέτυχαν.

Δύο τρισαγαπημένοι φίλοι θέλησαν να φύγουν σχεδόν έτσι μόνοι τους. Έκαναν θηλιά το σεντόνι και πέταξαν. Τουλάχιστον ο ένας σήμερα θα ήταν ο κεχρισμένος των ουρανών να θαυματουργήσει σ΄ αυτόν τον τόπο.

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με τα αιωρούμενα σώματα των Τούρκων πολιτικών Τζελάλ Μπαγιάρ και Μεντερές, να σηματοδοτούν τη νέα εποχή πολιτισμού της χώρας τους.

Αλλά και στον τόπο μας οι Γερμανοί την περίοδο της Κατοχής δεν παραλείψανε να μας αφήσουν δίχως αναμνήσεις. Ο Γ ερμανοτσολιάς, δικό μας παιδί, αίμα μας, σαν να χαμογελά αμήχανος και πανευτυχής στο βάθος μπροστά στον κρεμασμένο της πλατείας Κολιάτσου.

Φυλάει και προστατεύει το αιωρούμενο νεκρό σώμα ενός μαυραγορίτη. Ενός! Για παραδειγματισμό.

Την ίδια τύχη είχαν και τα καθάρματα που δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη. «Ωραίο, φριχτό και απέριττο τοπίον!/ Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου./ Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων/ κι η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου». (Καρυωτάκης).

Τελευταία Νέα