Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά του ΑΙDS βρίσκει τη δημοσιογράφο Μαίρη Παπαγιαννίδη να έχει το πάνω χέρι. Ο ιός βρίσκεται στο σώμα της εδώ και 20 χρόνια και το μόνο που την τρόμαξε ήταν η ιδέα της απραξίας και όχι του θανάτου. Το «πώς νίκησα το ΑΙDS» είναι και ο τίτλος του βιβλίου που κυκλοφόρησε.
Μόλις ξέφυγε από το πισωγύρισμα των φαρμάκων κατά της πάθησης αυτής και ένιωσε πραγματικά άτρωτη. Στην αγκαλιά του άντρα της, που δεν είναι οροθετικός.
Πόσο καιρό ζείτε με τον ιό του ΑΙDS;
Δέκα χρόνια από τη διάγνωση, είκοσι χρόνια από τη μόλυνση. Με τι τρόπο σας είπαν ότι είστε φορέας;«Δυστυχώς, το τεστ βγήκε θετικό. Θα πρέπει να πάτε στον κατάλληλο γιατρό για περαιτέρω εξετάσεις». Αυτό έγινε σε μένα. Υπάρχει και η περίπτωση να σου πουν «ίσως χρειαστεί να κάνουμε επαναληπτικό», οπότε σε ζώνουν τα φίδια.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που νιώσατε την ανάγκη να κάνετε;
Να αγνοήσω τελείως την είδηση, για όσο γινόταν περισσότερο.
Ρίξατε την ευθύνη στον εαυτό σας;Όχι, ούτε τον εαυτό μου, ούτε αυτόν που με μόλυνε θεώρησα υπεύθυνο. Εξ αρχής ένιωθα ότι κάτι άλλο συμβαίνει. Μου πήρε αρκετά χρόνια για να βρω ποιος έφταιγε, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το Πώς νίκησα το ΑΙDS, μόλις το 2006. Ο τίτλος δεν είναι καθόλου υπερβολικός. Και λίγα λέω.
Σε ποιον το εξομολογηθήκατε;Πρώτα σε έναν- δυο φίλους, μετά στο επαγγελματικό μου περιβάλλον, τέλος στην οικογένεια. Το κριτήριο ήταν το κόστος για τον καθένα.
Σας πέρασε από το μυαλό να το κρατήσετε για πάντα κρυφό;
Είχα δημιουργήσει εξ αρχής δύο περιβάλλοντα ανθρώπων: αυτούς που το ξέρουν και αυτούς που δεν το ξέρουν. Κάθε μέρα μετατοπίζω τους καινούργιους από το ένα περιβάλλον στο άλλο. Με αυτόν τον τρόπο είχα δημιουργήσει και δύο ταυτότητες. Δεν ήθελα να ξεχάσω τον παλιό εαυτό μου.
Οι φίλοι σας άλλαξαν απέναντί σας;Κανένας, καθόλου. Ίσως γιατί πάντα είχα λίγους φίλους και καλούς. Αν υπήρχαν εξαιρέσεις, τις έχω ξεχάσει.
Η οικογένειά σας τι στάση κράτησε;
Ο ένας στήριζε τον άλλον.Δεχθήκατε καλοσύνη από ανθρώπους που δεν περιμένατε; Καθημερινά. Σε βαθμό να ξαφνιάζομαι.Αναγνωρίζετε τον παλιό εαυτό σας;
Νομίζω ότι δεν αλλάζει κανείς ποτέ. Ίσως να έγινα πιο ευσυγκίνητη μόνο. Το μυαλό μου όμως είναι ακριβώς το ίδιο.
Σε τι έχει αλλάξει η καθημερινότητά σας;Έχω στραφεί σε πιο υγιεινή διατροφή και θεωρώ τον χρόνο μου πολύτιμο για να τον σπαταλάω. Κυρίως, σκέφτομαι συχνά: Με τι ασχολείται ο κόσμος… Ή, με τι έσκαγα εγώ κάποτε…
Γεννήθηκε κάποια δύναμη μέσα σας που σας έκανε πιο δημιουργική;
Μάλλον. Αλλά τα φάρμακα του ΑΙDS ήταν ένα διαρκές πισωγύρισμα. Φρένο- γκάζι σε όλα.
Ώσπου ανακάλυψα την «άλλη πλευρά» του ΑΙDS, και ναι, αισθάνομαι άλλος άνθρωπος.
Σας λείπει το χάδι κάποιου ανθρώπου;Δεν μου έλειψε το χάδι, πόσο μάλλον τώρα που είμαι παντρεμένη με έναν υπέροχο μη οροθετικό άντρα. Τον συνάντησα στο Ίντερνετ, μέσα από την ιστοσελίδα μου www. hivwave. gr. Ίσως δεν είμαι η κλασική περίπτωση του ασθενούς του ΑΙDS, αλλά θεωρώ υποχρέωσή μου να προσφέρω τις ευνοϊκές συνθήκες που βρήκα σε κοινή διάθεση- με το βιβλίο και την ιστοσελίδα μου.
Πλησιάζετε τους ανθρώπους;Φυσικά.Πριν γίνετε φορέας, πιστεύατε πως ήσασταν άτρωτη;
Ακόμα το πιστεύω.Κάνετε παρέα με ανθρώπους που είναι και οι ίδιοι φορείς; Προσπάθησα λίγες φορές να τους συναντήσω στις λέσχες των οροθετικών, αλλά κάθε φορά έπεφτα σε ένα σμήνος ομοφυλοφίλων μαζί με ένα σμήνος οροθετικών γυναικών. Έκανα μεταβολή το ταχύτερο δυνατόν, γιατί δεν πίστευα στα μάτια μου. Άλλο ένα μυστήριο που λύθηκε το 2006. Ήταν να το πάρω απόφαση πως δεν είμαι τόσο άρρωστη όσο νομίζουν κάποιοι.
Φοβάστε τη μοναξιά;Όχι. Μάλιστα την επιδιώκω, όταν βλέπω γύρω μου τόση ψευτιά.
Φοβηθήκατε ποτέ την ιδέα του θανάτου;Φοβήθηκα την ιδέα να μην έχω τίποτα να κάνω στη ζωή μου. Και αυτό το διόρθωσα.
Θελήσατε να ποτέ να κρυφτείτε στη βοή της μεγαλούπολης; Ναι, προτιμώ τις μεγαλουπόλεις από το χωριό.
Τι ελπίζετε για το μέλλον;Ότι θα αποκαλυφθεί η απάτη του ΑΙDS όσο ζω ακόμα. Γιατί είναι βέβαιο ότι θα συμβεί. Να το επιταχύνω, είναι το στοίχημα για μένα.