Αναζήτηση
Ευτυχώς που υπάρχει και το μπάσκετ. Αυτή η υπέροχη ομάδα του Παναγιώτη
Γιαννάκη που κατέληξε στην Ιαπωνία, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ πέρυσι είχε
βγει πρωταθλήτρια Ευρώπης! Νέα παιδιά, ωραία παιδιά, με ταλέντο, με «ψυχή»,
παίκτες μεγάλης αξίας. Το μοναδικό εξαγώγιμο «προϊόν» αυτής της χώρας που όλο
τρέχει, όλο πάει μπροστά κι όλο στην ίδια θέση βρίσκεται, για να μην πω πιο
πίσω.
Έγραψε ο Αγγελικόπουλος στη μαχητική, την εξαιρετική στήλη του στην
«Καθημερινή» (27/8/06): «Δίπλα στο Αζερμπαϊτζάν και σε άλλες χώρες της
Κεντρικής Ασίας μάς κατατάσσει, ως προς τη διαφθορά, έρευνα μεγάλου ξένου
οργανισμού. Και δεν μιλάμε μόνο για λαδώματα ανωτάτου επιπέδου, αλλά για τα
καθημερινά, της ρουτίνας, ξέρετε, στις πάσης αποφύσεως και υποστάθμης
υπηρεσίες του ευρύτερου δημοσίου».
Και πού είσαι ακόμη, αγαπητέ μου Βασίλη… Πού αλλού, στην Ελλάδα, εκτός από
τη Μεγάλη ποίηση, το δημοτικό τραγούδι, τους Τσιτσάνηδες και τους Χατζιδάκιδες
– Θεοδωράκηδες, μπορούμε να ακουμπάμε; Πού αλλού, εκτός από την τέχνη; Το
θέατρο, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο; (Έξοχη η ιδέα του «Αρχιπελάγους» για
την ελληνική πρόταση στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας!) Στην
πολιτική; Στην «εντός των τειχών» τηλεοπτική δημοσιογραφία; Στον καθημερινό
μας βίο;
Οι ακτές βρωμάνε. Οι συγκοινωνίες ταλαιπωρούν αντί να εξυπηρετούν. Ο πολίτης
συνεχώς πληρώνει και ποτέ δεν κάνει τη δουλειά του, γιατί «του τα παίρνουν» οι
διάφοροι «αρμόδιοι» και οι αναρίθμητοι «κολλητοί» και μεσάζοντες. Καθημερινές
μάχες, σκληρές, δίνει ο καθένας μας, για να μην του τσαλαπατήσουν την
αξιοπρέπεια. Μα, είναι χώρα αυτή, κύριε Καραμανλή, κύριε Σημίτη, κύριε
Παπανδρέου, κύριε Μητσοτάκη;
Γράφω και εκνευρίζομαι: ο τυπάς είναι παράγων της Νέας Δημοκρατίας. Βαμμένος.
Δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία. Πάνω από 20 χρόνια. Είναι ζήτημα αν σ’ αυτή την
εικοσαετία πάτησε το πόδι του 50 φορές στην υπηρεσία του! Με την ανοχή των
Πασόκων, βεβαίως. Που τα βρίσκουνε με τους «άλλους». Υπεράνω όλων, οι
«διευκολύνσεις» στα διάφορα κομματόσκυλα. «Γιατί σήμερα έχω εγώ το επάνω χέρι
και αύριο θα τόχεις εσύ…». Και ξέχασα: ο εν λόγω τυπάς έχει και μαγαζί που
πουλάει «ακριβά δώρα» στη «μικρή του πόλη». Και δεν λείπει στιγμή από το
μαγαζί του. Εκτός αν τον στείλουν σε κάνα συνέδριο στο εξωτερικό, από την
Αυτοδιοίκηση, για να μας… λύσει όλα τα προβλήματα! Χωρίς να ξέρει ούτε μισή
ξένη γλώσσα!..
Η ίδια, ακριβώς, κατάσταση επικρατούσε και επί ΠΑΣΟΚ. Ας μην κρυβόμαστε πίσω
από το δάχτυλό μας και λέμε βαρύγδουπα λόγια του αέρα…
