Η στροφή προς τα Δεξιά που πραγματοποίησε ο Νικολά Σαρκοζί στη Μασσαλία ήταν

μια σαφής απάντηση στα εμπόδια που του όρθωσε στην κούρσα του για την προεδρία

η Σεγκολέν Ρουαγιάλ.

Πριν από έναν χρόνο, ο πρόεδρος του UMP ήταν σε θέση ισχύος. Η νίκη τού «όχι»

στο ευρωπαϊκό δημοψήφισμα άφησε το Σοσιαλιστικό Κόμμα στα πρόθυρα της

κατάρρευσης. Ο Σαρκοζί μπορούσε να κηρύττει την εκσυγχρονιστική ρήξη με ένα

Σοσιαλιστικό Κόμμα αναχρονιστικό, ανίκανο να διευκρινίσει τη σχέση του με την

παγκοσμιοποίηση και την αγορά, καθώς και με τη σιρακική ακινησία. Μπορούσε να

ελπίζει στην κατάκτηση ενός ευρέος πολιτικού φάσματος. Το φαινόμενο Ρουαγιάλ

ανέτρεψε τα δεδομένα.

Αποκαθιστώντας τον μπλερισμό, η πρόεδρος του Πουατού-Σαράντ έβαλε τέλος στην

πλειοδοσία των Σοσιαλιστών, που στο μεταξύ υιοθέτησαν ένα σοσιαλδημοκρατικό

πρόγραμμα προς τα Αριστερά, και ξεκίνησε να κατακτήσει τις λαϊκές τάξεις που

είχαν εγκαταλείψει το κόμμα. Γυναίκα, νέα στα μάτια του λαού, ήταν η ρήξη.

Η Ρουαγιάλ και ο Σαρκοζί βρέθηκαν έτσι να κυνηγούν στα ίδια χωράφια. Μόνο που,

όπως εξηγεί ο ευρωβουλευτής του UMP, Ζαν-Λουί Μπουλανζέ, «η Σεγκολέν Ρουαγιάλ

ενσαρκώνει μια μορφή ρήξης περισσότερο αφομοιώσιμη από τους Γάλλους…». Η

ομιλία του Σαρκοζί στη Μασσαλία έδειξε έναν μελλοντικό υποψήφιο για την

προεδρία επανατοποθετημένο στο παραδοσιακό πλαίσιο Αριστερά – Δεξιά. «Πάντα

πίστευα ότι ο διπολισμός είναι όχι μόνο αναπόφευκτος αλλά απαραίτητος»,

εξήγησε ο Σαρκοζί στο «Figaro Magazine». «Αν σβήνετε τον διαχωρισμό Αριστερά –

Δεξιά, με τι τον αντικαθιστάτε; Με τους παλιούς και τους μοντέρνους; Ξέρετε

πολλούς που θα ταχθούν αυθόρμητα στο πλευρό των παλιών; Ή μήπως τον διαχωρισμό

ανάμεσα σε ευρωπαϊστές και εθνιστές; Ξέρετε πολλούς ευρωπαϊστές που θα δεχθούν

να απαρνηθούν την πατρίδα τους, πολλούς εθνιστές που θα δεχθούν να απαρνηθούν

την ευρωπαϊκή ιδέα;».

Μπροστά στους νέους, στη Μασσαλία, επέλεξε: τη Δεξιά, τους παλιούς και το

έθνος, με κίνδυνο να διολισθήσει από μια εκσυγχρονιστική ρήξη σε μια

αντιδραστική ρήξη.

Τελευταία Νέα