Η «Θεία» ξανάρχεται από το Σικάγο

«Αλό μπέιμπι, δεσποινίς, προμνάντ γουίθ μι δεσποινίς, φιλία Ελλάδα – Αμερική».

Ή, «Είναι χώρα για να ζήσεις, είναι χώρα ν’ αγαπήσεις, είναι χώρα να

πλουτίσεις, η Αμερική»!

Ευκαιρία να ακουστούν τα ξεχασμένα, ανεπανάληπτα (…) αυτά ελληνικά τραγούδια

της δεκαετίας του ’50: «Η θεία από το Σικάγο» του Αλέκου Σακελλάριου γίνεται

θέατρο. Και στη σκηνή καλείται να την ενσαρκώσει η Άννα Παναγιωτοπούλου με

σκηνοθέτη τον Πέτρο Φιλιππίδη.

Εκείνη την εποχή, δεκαετίες του ’50, του ’60 – δεν τις λέγαμε, τότε ακόμα,

50’s και 60’s… – όλοι μας είχαμε κάποιο θεία ή κάποια θεία στην Αμερική.

Οι τέσσερις κόρες τού άκρως αυστηρού έως χολερικού απόστρατου αξιωματικού, του

κ. Χαρίλαου, έχουν μια θεία στο Σικάγο – αδελφή του πατέρα τους. Η οποία

φτάνει στην Αθήνα με τα καπέλα της και τις τσάντες της και τις αμερικανιές

της, εξαιρετικά «προχωρημένη» και βάζει ένα σκοπό στη ζωή της: να παντρέψει –

με διάφορα κόλπα τα οποία μετέρχεται ως λίαν κωλοπετσωμένη – τα τέσσερα

ανύπαντρα κορίτσια.

Και προέκυψε «Η θεία από το Σικάγο». Σενάριο που έγραψε ο Αλέκος Σακελλάριος,

το γύρισε ταινία και η σπαρταριστή ταινία που έκοψε τα περισσότερα εισιτήρια

τη σεζόν 1957 – 58 έγινε κλασική.

Η Γεωργία Βασιλειάδου ως Καλλιόπη Πάπας έγραψε ιστορία. Αλλά και ο Ορέστης

Μακρής ως Χαρίλαος, η Ελένη Ζαφειρίου ως γυναίκα του, η Τζένη Καρέζη, η Γκέλυ

Μαυροπούλου, η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου ως κόρες τους, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο

Θόδωρος Δημήτριεφ, ο Στέφανος Στρατηγός ως «γαμπροί» που «καμακώνει η θεία»

είναι πρόσωπα τα οποία έχουν χαραχτεί στη μνήμη. Και όχι λόγω των συνεχών

επαναλήψεων του φιλμ στην τηλεόραση. Αλλά γιατί η ταινία ανήκει στην

«ασπρόμαυρη» εκείνη εποχή που σήμερα φαντάζει «αθώα» – αν και δεν ήταν… -,

γιατί το χιούμορ της είναι γνήσια ρωμαίικο και γιατί οι ηθοποιοί της ήταν

ηθοποιοί, όχι κατασκευάσματα.

«Η θεία από το Σικάγο» που το σενάριό της μετέπλασε σε έργο θεατρικό η Άννα

Παναγιωτοπούλου, ανεβαίνει σε μια παράσταση με τραγούδια της εποχής «που θα

ξεκινούν από φυσικές πηγές» και χορό. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Πέτρος

Φιλιππίδης: «Για δύο λόγους. Γιατί πιστεύω ότι ο ρόλος πηγαίνει πολύ στην Άννα

και θα γίνει μεγάλη επιτυχία της. Και γιατί θεωρώ πολύ σημαντικά τα έργα του

Σακελλάριου. Έχω ήδη παίξει δύο και ξέρω ότι, πέρα από το να ψυχαγωγούν τον

κόσμο, έχουν πολλά να πουν. Και όχι μόνο με διάθεση νοσταλγίας».

Τα σκηνικά και τα κοστούμια θα είναι του Δαμιανού Ζαρίφη, η μουσική επιμέλεια

του Σιδερή Πρίντεζη και η ενορχήστρωση του Παναγιώτη Τσεβά. Την Άννα

Παναγιωτοπούλου θα πλαισιώνουν οι: Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Σοφία Ολυμπίου,

Παύλος Ορκόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Σοφία Παυλίδου, Αγγελική Λάμπρη, Γιώργος

Χαλεπλής, Άννα Στίλβη, Γιώργος Σεϊταρίδης, Σοφία Πανάγου, Δημήτρης Γεροδήμος,

Φοίβος Δουδωνής, Μαργαρίτα Σολδάτου, Νίκος Ιωαννίδης.

«Δεν αλλάζεις τα φώτα στον Αλέκο Σακελλάριο…»

«Μ’ αρέσει πολύ αυτή η εποχή, κι έχω «κόλλημα» μ’ αυτές τις παλιές ταινίες»

λέει η Άννα Παναγιωτοπούλου. «Το συγκεκριμένο έργο, εκτός από γοητευτικό είναι

και από τα λίγα πολιτικά του Σακελλάριου. Αναφέρεται στην ξενομανία και στην

«αμερικανουργιά» της εποχής που έχει καταλήξει σ’ αυτό που ζούμε. Γι’ αυτό

ακριβώς και έχει νόημα, πέρα από το «ρετρό», να γίνει σήμερα το συγκεκριμένο

έργο. Προσπάθησα την άποψη αυτή να την περάσω, γιατί δεν ήθελα να πειράξω τους

διαλόγους του Σακελλάριου – δεν μπορείς να αλλάξεις τα φώτα στον Σακελλάριο,

μόνο την κινηματογραφικότητα του σεναρίου με τις πολλές, πολλές σκηνές

αγωνίστηκα να «σπάσω» -, μέσα

από τα τραγούδια».

INFO

Στο ανακαινισμένο θέατρο «Ήβη» (Σαρρή 27, Ψυρή, τηλ. 210-3215.127) από τέλος Οκτωβρίου.