|
|
|
«Αν έχεις μια σταθερή θέση κι ένα σταθερό “θέλω” για τα πράγματα, νομίζω ότι δεν περνούν απαρατήρητα. Εισπράττονται», λέει ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης
|
Έκανε την – ανδρική – ερμηνεία του χειμώνα. Ο Λευτέρης του, αυτό το παιδί, ο
«παλιννοστήσας», με την κοινωνικής ρίζας σχιζοφρένεια, ένας ρόλος που τον
έβγαλε μέσα από τα σπλάχνα του διδαγμένος από τον Νίκο Μαστοράκη στο «Γάλα»
του Βασίλη Κατσικονούρη που παιζόταν στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και θα
επαναληφθεί το φθινόπωρο, έχει «γράψει». Και τώρα επωμίζεται τον Κάσιο στον
«Οθέλλο» του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, ούτε έξι χρόνων ηθοποιός, δεν έπεσε πάντως από το
πουθενά. Απόφοιτος 2000 της δραματικής σχολής του Εθνικού – στο σανίδι θα τον
πρωτοβγάλει η Κάρμεν Ρουγγέρη το 2000 – 2001 στον «Κουρέα της Σεβίλλης» για
παιδιά – είχε ήδη δώσει δείγματα «γραφής». Και ταλάντου. Ροκάς σταρ στο «Δόντι
του εγκλήματος» του Σέπαρντ στο ΚΘΒΕ, στον ομώνυμο ρόλο στο «Ο ταλαντούχος
κύριος Ρίπλεϊ»- υποψήφιος για το Βραβείο Χορν -, Μπομαρσέ στο «Κλαβίγκο» του
Γκαίτε στο «Αμόρε» μεταξύ άλλων, ξεκίνησε τη φετινή σεζόν με έναν – και πάλι –
ροκά σταρ στο «Hedwig and the Angry Inch» πλάι στην Εβελίνα Παπούλια ενώ,
παράλληλα, έπαιζε στην τηλεόραση, στη σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου και του
Antenna «Μωβ ροζ» για να την κλείσει θριαμβευτικά στο «Γάλα» περνώντας το
καλοκαίρι στον Κάσιο.
Γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα, με ρίζες στην Ξάνθη – καθηγητής βυζαντινής
μουσικής, στην ιδρυτική ομάδα του θεσμού των Μουσικών Σχολείων ο πατέρας του.
Θα ξεκινήσει από μουσικές σπουδές – πάντα λατρεύει τη μουσική και ασχολείται
με τη μουσική, παίζει ηλεκτρική κιθάρα και έχει περάσει από συγκροτήματα.
Ένας νέος ηθοποιός σε μια περίοδο τόσο δύσκολη για το θέατρο τι μπορεί να
περιμένει;
«Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό. Δεν έχω ζήσει, από την εποχή του ΚΘΒΕ,
αυτή την άσχημη εμπειρία της “ακρόασης”. Όσες πραγματικές ακροάσεις γίνονται
είναι κρυφές. Πρέπει να τις κυνηγάει ο ηθοποιός με το τουφέκι, λες και
ζητιανεύει. Λες κι ο άλλος δεν ψάχνει κάποιον για τον ρόλο, λες και του κάνει
χάρη να του δώσει τον ρόλο. Στις άλλες ακροάσεις, τις “ανοιχτές”, που γίνονται
ουσιαστικά για να συμπληρωθούν οι διανομές και όχι για ρόλους, στοιβάζονται
σαν το κοπάδι άνθρωποι που περιμένουν με τα βιογραφικά στο χέρι με τις ώρες.
Για να μη συζητήσουμε για τους μισθούς… Με τον τρόπο που με πληρώνουνε σαν
να μου λένε: “Ρε ‘συ, σου δίνουμε το ρόλο, θες να πληρωθείς κι από πάνω;”. Λες
και πληρώνομαι με τον ρόλο… Έχει καθιερωθεί ότι κανείς δεν πληρώνει τις
πρόβες εκτός από το Εθνικό κι ένα – δυο ακόμα θέατρα. Οι πρόβες δεν είναι
δουλειά; Μα, εκεί είναι η δουλειά! Κάποιος, κάποια στιγμή, μου είπε: “Γιατί να
πληρώνονται οι πρόβες; Εγώ το θέατρο το έχω ανοίξει; Εισπράττω; Από την
πρεμιέρα θα αρχίσω να κόβω εισιτήρια”. Αυτό ήταν το επιχείρημά του!!! Έχω
αρχίσει και αγριεύομαι… Αυτή τη στιγμή δουλεύω στο Εθνικό που είναι ο
κρατικός θεατρικός μας οργανισμός. Τα λεφτά που παίρνω είναι ανέκδοτο. M’ αυτά
δεν μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου.
Εκεί μπαίνει και το θέμα της τηλεόρασης. Ναι, ωραία, να το δούμε ιδεολογικά,
αλλά προκειμένου να μπορέσω να στηρίξω τις επιλογές μου και να παίζω στο
“Αμόρε” ή στο όποιο “Αμόρε” θα κάνω τηλεόραση. Διότι ούτε σπίτι έχω πίσω μου
ούτε περιουσίες ούτε τίποτα…».
Και καλλιτεχνικά;
«H χώρα μας έτσι κι αλλιώς είναι “χαμηλοτάβανη”. Λίγα είναι και συγκεκριμένα
τα θέατρα που μπορούν να ενδιαφέρουν καλλιτεχνικά ένα νέο ηθοποιό. Ελπίζω να
μην τα εξαντλήσω σύντομα…».
Αισιόδοξος δηλώνει: «Για το άμεσο τουλάχιστον μέλλον. Αν έχεις μια σταθερή
θέση κι ένα σταθερό “θέλω” για τα πράγματα, νομίζω ότι δεν περνούν
απαρατήρητα. Εισπράττονται. Εξάλλου το θέατρο, ας μην το ξεχνάμε, είναι
πολιτική πράξη. Ή, τουλάχιστον, οφείλει να είναι».
Βρώμα σε ένα καθαρό πλάσμα
«Ο Κάσιος δεν είναι μόνο υπασπιστής του Οθέλλου. Είναι και φίλος του. Είναι
αυτό που λέμε “καλό παιδί”. Ένας διάφανος, αγνός, απονήρευτος, ηθικός
χαρακτήρας. Καθόλου υστερόβουλος. Γι’ αυτό, αν και είναι άξιος στη δουλειά
του, καθόλου δεν επιβουλεύεται τον Οθέλλο. Ο προσανατολισμός και οι κινήσεις
του είναι απολύτως σαφείς και καθαρές. Και το ενδιαφέρον είναι πώς ο Ιάγος
βρωμίζει ένα καθαρό πλάσμα. Ο Κάσιος την πατάει στο όνομα της υπόληψης.
Είναι ο πρώτος μου κλασικός ρόλος. Με βοήθησε, όπως και όλους μας, η
εξαιρετική μετάφραση του Διονύση Καψάλη. H οποία αν και έχει κρατήσει όλο το
ποιητικό στοιχείο του κειμένου μιλιέται πολύ άνετα – στοιχείο απελευθερωτικό.
Ως άπειρος σε θέατρο ανοιχτών χώρων είχα, βέβαια, κάποιους προβληματισμούς έως
και ανησυχίες για την αμεσότητα του λόγου. Το αποτέλεσμα θα το δείτε».
INFO
«Οθέλλος» από το «Θέατρο του Νέου Κόσμου»: τη Δευτέρα στο Ηρώδειο (τηλ.
210-3272000, http //
www.hellenicfestival.gr) και, στη συνέχεια, σε περιοδεία.
«Το γάλα»: θα επαναληφθεί από τον Οκτώβριο στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
